Ο παππούς μου πάντα έλεγε πως η Ελλάδα για να σωθεί θέλει ένα κόμμα ελληνικό με ελληνική ιδεολογία. Ένα κόμμα με το όνομα “Ελληνικό” αλλά και με ελληνικά ιδεώδη, με ελληνικές πεποιθήσεις και αξίες. Έβλεπε το κόμμα σαν ένα δένδρο με ελληνικές ρίζες, κορμό αλλά και φύλλα. Όλα με την ίδια ταυτότητα. Έβλεπε την κρίση πολύ πριν έρθει, δεν ήταν ο μόνος που την έβλεπε την ένιωθε και την περίμενε αλλά ας πούμε ότι είχε βρει (;) είχε σίγουρα σκεφτεί την λύση της σωτηρίας. Η δημιουργία ενός κόμματος όπως το είχε φανταστεί και το πίστευε ήταν μια παράταξη με αξίες και αρχές βγαλμένες μέσα από την ελληνική πραγματικότητα, μέσα από καταστάσεις που χαράχτηκαν στο σώμα του ελληνικού λαού. Αυτός ο λαός πολέμησε πολλαπλώς για να αποτινάξει ζυγούς και βρέθηκε δέσμιος ζυγών και πάλι, εξαιτίας των κακών πολιτικών που παράχθηκαν και χαράχθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια.
Και για όσους δεν γνωρίζουν την ακριβή έννοια του όρου πολιτικό κόμμα… “Πολιτικό κόμμα” ορίζεται, με απλά λόγια, κάθε συλλογικότητα η οποία σε μια δημοκρατία οργανώνει τους πολίτες και επιδιώκει να συμμετάσχει στην εκλογή αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο προτείνοντας ένα συγκροτημένο πλαίσιο προτάσεων ή εκφράζοντας ιδεολογικές προτιμήσεις με αναφορά στο γενικό καλό. Με βάση τον πολιτικό χαρακτήρα των προγραμμάτων τους τα πολιτικά κόμματα διακρίνονται σε συντηρητικά, φιλελεύθερα, προοδευτικά, ριζοσπαστικά, σοσιαλιστικά, κομμουνιστικά, ή επί συγκεκριμένου χώρου π.χ. εργατικά, θρησκευτικά, οικολόγων κ.λ.π
Παλιότερα και ειδικά στην Ελλάδα του 19ου αιώνα είχαμε και κόμματα που αυτοονομάζονταν “Γαλλικό”, “Ρώσικο” και “Αγγλικό” διότι τα συμφέροντα των εγχώριων κοινωνικών ομάδων που αντιπροσώπευαν, συνδέονταν με τα συμφέροντα της αντίστοιχης χώρας.
Γιατί λοιπόν να μην υπάρξει και ένα κόμμα “Ελληνικό” το οποίο να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της Ελλάδας και του κοινού καλού αυτής;; Να κυβερνήσει με στόχο το ελληνικό καλό και τίποτε άλλο. Όλα αυτά τα πολιτικά κόμματα που υπάρχουν, που μας κυβερνούν, έχουν συγκροτηθεί με σκοπό το κοινό καλό;; Ερώτηση ρητορική. Είναι ελληνικά επειδή τόσα χρόνια μας κυβερνούν, αλλά τίνος συμφέροντα υπερασπίζονται και προασπίζονται;
Ο ελληνικός λαός θέλει το κόμμα που θα τον κυβερνά να είναι εκφραστής του πόνου του αλλά και θεραπευτής αυτού. Υπάρχουν χιλιάδες προβλήματα που τον απασχολούν και το κράτος, με την παρούσα πολιτική του, του φορτώνει παραπάνω.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι ιδέες, η λογική, το σκεπτικό, ή όπως θέλετε αλλιώς πείτε το, αυτού του κράτους ή καλύτερα αυτής της κυβέρνησης και όσων απαρτίζουν το Κοινοβούλιο;
Την Ελλάδα, όπως ισχυριζόταν στο σκεπτικό του ο παππούς θα τη σώσει το χώμα της, ο ήλιος της και η θάλασσα της. Επιμένοντας και ψηφίζοντας ελληνικά σημαίνει πως στηρίζω τη γεωργία, την κτηνοτροφία και συνολικά την πρωτογενή παραγωγή. Εκμεταλλεύομαι το ανυπέρβλητο αγαθό τον ήλιο που σημαίνει την ενέργεια. Εκμεταλλεύομαι το πολύτιμο αγαθό, τη θάλασσα δηλαδή τον τουρισμό. Ο παππούς μιλούσε πάντα για ένα ελληνικό κόμμα που τα μέλη αυτού θα αγαπάνε πέρα και πάνω από όλα τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και δεν θα σκεφτούν ούτε μια στιγμή να πουλήσουν τη γη τους, την περιουσία τους.
Ένα ελληνικό κόμμα όμως, αυτό καθεαυτό, θα πρέπει να στηρίζεται σε ιδεολογία τελείως διαφορετική από την ιδεολογία των σημερινών κομμάτων, η οποία (η σημερινή ιδεολογία) περικλείει στο εσωτερικό της κατά κύριο λόγο συμφεροντολογικές απόψεις και ιδέες. Η ελληνική ιδεολογία εξάλλου διέπεται από μόνη της από τις βασικές παραδοσιακές αρχές της (υγιούς) δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας και κυρίως διέπεται από αξιοπρέπεια και από πατριωτισμό, με την καλή και μόνο έννοια αυτού.
Κλείνοντας, λοιπόν, και συμπληρώνοντας τα λόγια του παππού θα έλεγα πως, αν όντως κάποια στιγμή υπάρξει ένα τέτοιο κόμμα, θα έπρεπε να έχει ως σύνθημα του μια αρχαία σοφή ρήση του Θουκυδίδη που είχε καταγράψει στον “Επιτάφιο” του Περικλή…
“Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον” δηλαδή “Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι” .
