Ζήλεψα την Κόστα Ρίκα. Μια σταλιά χώρα, η Ελλάδα δυο σταλιές και κάτι. Επαιζαν μπάλλα οι άνθρωποι, με τρέξιμο, χωρίς δισταγμούς. Με σεβασμό στην παγκόσμια σκηνή που βρέθηκαν και στους θεατές της. Απένατι στην Ουρουγουάη, όχι σε καμμιά τυχαία ομάδα.

Βρέθηκε πίσω στο σκορ με αφελέστατο πέναλτι. Επιτέθηκε όταν η αντίπαλός της νόμιζε ότι έχει βάλει τα πράγματα σε ένα φυσιολογικό δρόμο. Μεταξύ μας, το ίδιο πιστέψαμε όλοι μας. Κάτι άσφαιρα στο πρώτο ημίχρονο, όμως στο δεύτερο τα όπλα ήταν μυδραλιοβόλα. Από 1-0, 1-3!

Εκείνος ο Τζόελ Κάμπελ αδικείται από τον Αρσέν Βενγκέρ που τον έχει αφήσει στον Ολυμπιακό. Κέρδος μεγάλο για την ομάδα του Μαρινάκη. Κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχει φανέλλα στην πρώτη ομάδα της Αρσεναλ. Γρήγορος, τεχνίτης, ένα από τα καλύτερα αριστερά πόδια που έχουμε δει μέχρι τώρα στη διοργάνωση. Εκτέλεση και αντίληψη στο χώρο.

Κλάμα στις εξέδρες. Δάκρυα χαράς από τους Κοσταρικανούς, που είχαν απόψε δικαίωμα σε μια μεγάλη χαρά που τους πρόσφερε η μικρή πλην τίμια και εξόχως οργανωμένη ομάδα τους.

Στον όμιλο είναι επίσης Αγγλία και Ιταλία. Εγινε αντιληπτό ότι στον συγκεκριμένο γκρουπ παίζουν τέσσερις κι όχι τρεις ομάδες, όπως πιστεύαμε πριν την έναρξη των αγώνων.

Πηγή: apodytiriakias.gr