Η ποιότητα και o νεανικός ενθουσιασμός

Ο Ντάνι Χούσεν είναι πιθανότατα καλύτερος παίκτης από τον Ευθύμη Κουλούρη. Ενδεχομένως και από τον Κλάους Αθανασιάδη. Προέρχεται από τη σχολή του Άγιαξ, που πάει να πει ότι γνωρίζει άριστα τα βασικά, κινείται καλά μέσα στο γήπεδο, έχει τεχνική και αν του δοθεί ο χρόνος και η ευκαιρία να συγχρονιστεί με την υπόλοιπη ομάδα, ίσως ξεπεράσει και τον εγωισμό που δείχνει μέχρι στιγμής.  Προσωπικά, αν με ρωτάτε, δεν θα ήθελα να του δοθούν, ούτε ο χρόνος, ούτε η ευκαιρία. Όχι, αν πρόκειται να τα στερήσει από τον Κουλούρη.

Δεν είμαι από εκείνους που μόλις σκάσει μύτη  ένας πιτσιρικάς, βιάζεται να τον αποθεώσει.  Τα παρατσούκλια «νέος Μέσι», «νέος Κριστιάνο» και δεν ξέρω εγώ τι άλλο μου φαίνονται πιο γραφικά από συζήτηση στη βουλή. Κάθε «νέος Μέσι» που εμφανίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα, στην πραγματικότητα -και εκτός ευχάριστου απροόπτου- είναι απλώς ο ο νέος Κουτσιανικούλης.

Γνωρίζω επίσης ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται σπουδαίους παίκτες για να ανέβει επίπεδο. Παίκτες με ποιότητα, προσωπικότητα, ταλέντο. Παίκτες σαν τον Νάτχο.  Δεν χρειάζεται όμως μονάχα αυτό.

Ο πανηγυρισμός του Κουλούρη μου έφτιαξε το κέφι (και δεν υπάρχουν πολλά πράγματα στην τρέχουσα Σούπερ Λίγκα που μου φτιάχνουν το κέφι).  Περισσότερο και από το γκολ (ωραίο, «σεντερφορίσιο»). Στην τρέλα του νεαρού, στον τρόπο που πέταξε τη φανέλα ψηλά, στο “χάσιμο” του, φάνηκε ότι αυτό που ζούσε ήταν η εκπλήρωση ενός ονείρου. Τον έβλεπες να χαίρεται και μπορούσες αμέσως να τον φανταστείς να ονειρεύεται τη στιγμή που θα σκόραρε στην Τούμπα!

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν χρειάζεται τα δικά του παιδιά. Όσο χρειάζεται τους διάφορους Νάτχο και ακόμη περισσότερο. Χρειάζεται τον Κουλούρη. Χρειάζεται τον Κλάους, που ζει την ομάδα από οκτώ χρονών και την λατρεύει. Χρειάζεται φυσικά και τον “Σάλπι”, παρότι πολλοί επιμένουν να μην το καταλαβαίνουν.

Προφανώς και ο Αθανασιάδης και ο Κουλούρης, και ο Κίτσιου και ο Πόζογλου κ.ο.κ., κάποια στιγμή εφόσον παίξουν στον «Δικέφαλο» και πετύχουν  τους στόχους τους, θα ξεπεράσουν τον νεανικό ενθουσιασμό και θα γίνουν επαγγελματίες με φιλοδοξίες για μεγαλύτερα πρωταθλήματα και ευρωπαϊκούς συλλόγους Αυτό είναι το ευκταίο. Ενδεχομένως σε κάποιες στιγμές να ξενερώσουν κιόλας όταν η κερκίδα, όπως συμβαίνει συνήθως, σπεύσει να φορτώσει σε αυτούς ότι πάει στραβά.  Νομίζω όμως ότι η χαρά τους, κάθε φορά που θα μπαίνουν στην Τούμπα με την ασπρόμαυρη φανέλα, θα παραμείνει ανόθευτα παιδική (ο Κλάους, παρά τα όσα έχει ακούσει, το αποδεικνύει διαρκώς) . Ίσως επειδή και το ποδόσφαιρο, επί της ουσίας, παραμένει ένα παιχνίδι για παιδιά.

Δεν ισχύει μονάχα για τον ΠΑΟΚ αλλά για όλους τους συλλόγους που μπορούν να εμπνεύσουν όνειρα σε μικρούς, εκκολαπτόμενους ποδοσφαιριστές. Η ποιότητα παραμένει το νούμερο ένα ζητούμενο στη στελέχωση του ρόστερ.  Ίσως όμως ο προπονητής που θυσιάσει λίγη ποιότητα για χατήρι της ορμής και του εφηβικού πάθους, να βγει κερδισμένος.  Θέλω να πω, καλός ο Χούσεν, αλλά στη θέση του Γ.Χ. θα πήγαινα στα πλέι-οφ με δεύτερο σέντερ φορ τον Κουλούρη.

http://www.dailymotion.com/video/x1kov93_%CF%80%CE%B1%CE%BF%CE%BA-%CE%B1%CE%B5%CE%BB-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AE%CF%82-2-1-32%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB_sport

Πηγή: contra.gr