Αλήθεια τι γίνεται με τον αντικαπνιστικό νόμο; Τον έχουμε ξεχάσει ήδη; Γιατί εγώ βλέπω ότι τα μισά μαγαζιά τον τηρούν ενώ τα άλλα μισά όχι. Ή μήπως οι μισοί άνθρωποι τον τηρούν και ο άλλοι μισοί όχι; Μπερδεύτηκα. Πηγαίνω σε μαγαζί του κέντρου την μία μέρα και μέχρι τις εντεκάμιση το βράδυ τηρούν τον νόμο ευλαβικά και όλοι οι θαμώνες βγαίνουν έξω από το μαγαζί για να καπνίσουν αλλά μόλις οι δείκτες του ρολογιού χτυπήσουν έντεκα και τριάντα το μαγαζί μεταμορφώνεται σε ντουμάνι. Αυτό το μαγαζί τώρα σέβεται ή δεν σέβεται τον νόμο; Και οι άνθρωποι που πάνε σε αυτό πως αντέχουν τρεις και τέσσερις ώρες χωρίς τσιγάρο ή με ελάχιστα τσιγάρα ενώ μετά το δίνουν και καταλαβαίνει; Μπορεί η ερώτηση να σας φαίνεται χαζή αλλά περιμένω μια απάντηση λογική. Σε άλλο μαγαζί του κέντρου, με ζωντανό πρόγραμμα, με την έναρξη του προγράμματος ανακοινώνουν ότι το κάπνισμα απαγορεύεται στον χώρο αλλά με ένα χαλαρό περιπαιχτικό ύφος τέτοιο ώστε την ίδια στιγμή που το λένε αυτό ο θαμώνας του διπλανού τραπεζιού ανάβει το τσιγαράκι του. Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή. Οι μαγαζάτορες λένε ότι έχουν χωριστεί στα δυο γιατί δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν στον νόμο και ότι δεν είναι δίκαιος γιατί χάνουν πελάτες. Οι μαγαζάτορες έχουν δίκιο γιατί δεν είναι δουλειά τους να επιβάλουν τον νόμο. Είναι εμείς που θα πρέπει να τον σεβόμαστε.
Δεν θα σας αναφέρω ότι σε όλη την Ευρώπη και την γειτονική Τουρκία όλοι σέβονται τον νόμο, γιατί είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας. Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να τον σεβαστούμε κατά την γνώμη μου. Δεν σε ρώτησε κανείς όταν οδηγείς την γνώμη σου για το αν είναι δίκαιο να βάλει όριο ταχύτητας στον δρόμο αλλά τον σέβεσαι γιατί ξέρεις ότι αν σε πιάσει η τροχαία θα σε τσακίσει. Άρα χρειαζόμαστε μαστίγιο από πάνω μας για να σεβαστούμε. Έρχεται εδώ να επιβεβαιωθεί η ρήση που λέει ότι αν δεν με σέβεσαι θα με φοβάσαι. Ε όχι αγαπητοί μου δεν είναι έτσι. Αυτή είναι η συμπεριφορά του Ελληνάρα που θεωρεί τον εαυτό του πάνω από όλους και πάνω ακόμα και από τον νόμο. «Στο δικό μου το χωριό έχεις εσύ προτεραιότητα;» « Θα μου πεις εσύ όταν βγαίνω έξω να διασκεδάσω πώς θα φερθώ; Ποιος είσαι;» Φαίνεται λαϊκισμός αλλά δεν είναι. Είναι δυο καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν τον τρόπο σκέψης πολλών. Αυτά έχω να σας πω εγώ λοιπόν και πηγαίνω τώρα σε ένα μπαράκι να καπνίσω τσιγάρο άφιλτρο από τον διπλανό μου.
Από τη Δέσποινα Παρασύρη για το Κάθε Μέρα
