Πρέπει με έμφαση να τονιστεί ότι το επίπεδο πολιτισμού και ποιότητας ζωής μιας κοινωνίας εμφαίνεται από τον τρόπο, τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι συμπολίτες μας ειδικές ανάγκες ή αναπηρία. Όλοι οι άνθρωποι διατελέσαμε, ως μικρά παιδιά, και αν έχουμε την τύχη να φθάσουμε σε βαθιά γεράματα θα ξαναδιατελέσουμε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Παράλληλα στην κοινωνία μας συμβιώνουν υπό απαράδεκτες συνθήκες καθημερινότητας και διασφάλισης των ελάχιστων ή αυτονόητων σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης, «ανέσεων» εκατοντάδες συμπολίτες με κινητικά προβλήματα, προβλήματα όρασης και ακοής. Παρά τις καταγγελίες ημών και πλείστων συμπολιτών, εδώ και πάρα πολλούς μήνες, οι αρμόδιοι κωφεύουν προκλητικά. Διαβάσεις πεζών οδηγούν αντί για πεζοδρόμια σε παρτέρια με γρασίδι.
Ράμπες για παιδικά καροτσάκια είναι απότομες και επικίνδυνες για παιδάκια και μητέρες. Κολώνες της ΔΕΗ βρίσκονται («χάσκουν») στο μέσο πεζοδρομίων. «Περίφημοι» δήθεν οδοί πορείας τυφλών κρύβουν απίστευτες εκπλήξεις, όπως κολώνες καταμεσής του δρόμου ή και ράμπες που οδηγούν σε σχάρες φρεατίων.
Υπάρχει μάλιστα ακόμα, σε μάλλον πανελλήνια πρωτοτυπία, παρά την κατακραυγή κατά των υπευθύνων, εδώ και σχεδόν ένα έτος, σημείο στην οδό Ανοίξεως με συνδυασμό των ανωτέρω, ήτοι δίοδο τυφλών με ράμπα που οδηγεί σε σχάρα φρεατίου ενώ στη μέση υπάρχει και κολώνα. Πρέπει τώρα αντί για υποσχέσεις και λόγια να γίνουν πράξεις- έργα, τα οποία θα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι ως κοινωνία σεβόμαστε, διευκολύνουμε και λαμβάνουμε σοβαρά μέτρα για την ισάξια συμμετοχή των συμπολιτών μας με ειδικές ανάγκες στο αγαθό της ζωής.
