Ο βασιλιάς είναι ο Πελέ. Τελειώσαμε. Ουδείς μπορεί να του αφαιρέσει το στέμμα. Τελειώσαμε. Ακόμα κι αν ο Μαραντόνα είναι πιο μεγάλος από τον Βραζιλιάνο, επαναλαμβάνω, ότι στο θρόνο πάντα θα κάθεται ο Πελέ.
Αυτές τις σκέψεις κάνω με την ευκαιρία των γενεθλίων σήμερα, 23 Οκτωβρίου, το 1940, του Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, που έγινε το πιο αναγνωρισμένο όνομα στο ποδόσφαιρο σαν Πελέ. Αυτός ο πιτσιρικάς που κλωτσούσε τη μπάλα ξυπόλητος στις αμμουδιές της Κόπα Καμπάνα.
Ήταν ο απόλυτα ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής. Τα είχε όλα. Τι να πεις περισσότερο. Δεξί, αριστερό πόδι, κεφαλιά, άλμα, σουτ, ντρίμπλα, ταχύτητα, πάσα. Ό,τι άλλο απαιτεί η μπάλα το είχε ο Πελέ, ο βασιλιάς. Ο Μαραντόνα;
Τι σχέση έχει ο Μαραντόνα; Μιλάμε για τον Πελέ. Ο Αργεντινός ήταν θεός. Δεν συγκρίνεται. Ακριβώς. Όπως δεν συγκρίνεται ο Πελέ. Τελειώσαμε.
Είναι το λιγότερο ανοησία να συγκρίνεις δύο κολοσσούς. Δύο θηρία των γηπέδων. Τον ποιητή Πελέ και τον πολεμιστή Μαραντόνα. Καταλήγω. Ο βασιληάς είναι ένας, ο Πελέ. Ο Μαραντόνα ίσως είναι αρχιβασιλιάς, αυτοκράτορας, τσάρος, στρατηλάτης, ό,τι θες. Μη μου το χαλάς με τον Πελέ.
Πηγή: apodytiriakias.gr
