Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια, αλλά δεν τα κατάφερνα εδώ και βδομάδες να αρθρώσω γραπτώς ούτε μία λέξη. Έβλεπα τη γραμμούλα να αναβοσβήνει στην άσπρη σελίδα στην οθόνη του υπολογιστή, πληκτρολογούσα λίγες γραμμές και τις έσβηνα. Όχι, σε καμία περίπτωση δεν ήταν έλλειψη έμπνευσης, κολλήματος του εγκεφάλου, στέρεψης ιδεών. Ήταν θυμός, οργή, έκπληξη και ανάμικτα χίλια δυο συναισθήματα για τα τεκταινόμενα τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας (+ ότι ξεκίνησε η δικαστική χρονιά και πιάσαμε δουλειά….). Από πού να αρχίσω να σας λέω.. και πού να τελειώσω.
Με το που γυρίσαμε από διακοπές, μπήκαμε στο φθινόπωρο, δείξαμε τις φωτογραφίες μας, είπαμε τις εντυπώσεις και τις περιπέτειές μας, βρίζαμε την τύχη μας που δεν είχαμε άλλα χρήματα να ξοδέψουμε και αναρωτιόμαστε πώς θα βγάλουμε το μήνα, μπήκαμε δε ήσυχα στην ρουτίνα μας, αλλά έξαφνα να σου γίνεται ένας φόνος, εξαπολύονται συλλήψεις, διεξάγονται έρευνες, χορταίνει ο κόσμος «θέμα». Ψηφίζεται στη Βουλή και ο νέος Κώδικας περί Δικηγόρων, αλλά οι δικηγόροι άλλα βάζουν πρωτοσέλιδο-είμαστε ευχαριστημένοι ντε με τις αλλαγές! Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα –Θεός σχωρέσ’ τον τον άνθρωπο- έγινε το λάβαρο της επανάστασης κατά της ολοένα αυξανόμενης επιρροής της Χρυσής Αυγής και της απήχησης που έβρισκε στο λαό, και οι συλλήψεις των βουλευτών της αποτέλεσε το καθαρτήριο και την ολοσχερή διάλυση του νεοναζισμού στην Ελλάδα(όπως καταλαβαίνετε δεν μιλώ κυριολεκτικά).
Διάβασα άρθρα και άρθρα, σε εφημερίδες, περιοδικά, έντυπα και blogs. Ήταν συνταγματική η σύλληψη των βουλευτών της χωρίς άρση της πολιτικής ασυλίας; ΄Ηταν νίκη της δημοκρατίας η σύλληψή τους και η προσωρινή κράτησή τους; Δεν πήρα θέση. Όχι γιατί δεν έχω άποψη, αλλά γιατί ήταν νωρίς για να πάρω θέση. Και ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ: όχι υπέρ ή κατά της Χρυσής Αυγής. Αλλά υπέρ ή κατά των όσων λάμβαναν χώρα εκείνες τις ημέρες. Φυσικά, με τα όσα εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια άρχισε να βγαίνει κάποιο νόημα και είχα μια εικόνα του δάσους και όχι του δένδρου. Κατ’ αρχάς, πρέπει να ομολογήσω ότι αυτό που οι κυβερνώντες μας επιθυμούσαν, το επέτυχαν. Δεν μπορώ να μιλώ για νίκη της Δημοκρατίας, όταν ένα πολιτικό κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό, πόσο μάλλον όταν είναι εκλεγμένο από το λαό, δεν αντιμετωπίζεται με τους κανόνες και τους νόμους που θέτει το δημοκρατικό πολίτευμα.
Αν, πράγματι, η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, μια συμμορία, αποκαλύφθηκε μόνο μετά τη δολοφονία του Φύσσα; Μέχρι τότε δεν γνώριζε κανείς για τις δραστηριότητες των μελών της και των βουλευτών της; Τουλάχιστον, η γράφουσα όλο το καλοκαιράκι διάβαζα σε διάφορα blogs το πρόγραμμα διακοπών του Κασιδιάρη, και έβλεπα φωτογραφίες με την εκάστοτε αγαπημένη του, πράγμα που σημαίνει πως μεγαλύτερης σημασίας κινήσεις των βουλευτών της και των μελών της μπορούσαν να καταστούν γνωστά, όπως τόσες άλλες. Η δολοφονία του Φύσσα, κατά τη γνώμη μου -την ταπεινή πάντα- ήταν η αφορμή για την αποδυνάμωση ενός πολιτικού κόμματος που, κατά τα φαινόμενα, είχε ανοδική πορεία και δεν βόλευε προφανώς τους ιθύνοντες.
Οι δημοσκοπήσεις μιλούσαν για συγκέντρωση μεγάλου ποσοστού της Χρυσής Αυγής, οι φήμες για την υποψηφιότητα του Κασιδιάρη ως Δημάρχου Αθηναίων φούντωναν και του έδιναν σαφές προβάδισμα έναντι άλλων υποψηφίων, η τυχόν παραίτηση των βουλευτών της με την οποία εκβίαζαν τη Βουλή σήμαινε εκλογές -έστω και σε κάποιες περιφέρειες της χώρας- άρα πολιτική αστάθεια, άρα προβλήματα στην εφαρμογή των μνημονίων και ανησυχία στους δανειστές μας (αξίζει να διαβάσετε την απάντηση του καθηγητή συνταγματικού δικαίου κου Γιώργου Κατρούγκαλου, ο οποίος ερωτώμενος από αγγλόφωνο ρωσικό site ανέφερε «Ο λόγος για τον οποίο γιγαντώθηκε η Χρυσή Αυγή δεν είναι η εγκληματική συμπεριφορά της, αλλά το ότι αντικατοπτρίζει τον θυμό ή ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι, για να αντιμετωπίσουμε τη Χρυσή Αυγή θα πρέπει αρχικά να το κάνουμε σε πολιτικό, ουδέτερο χώρο. Προσωπικά δεν με τρομάζει το ενδεχόμενο των εκλογών καθώς οι εκλογές δεν είναι ποτέ κάτι κακό για τη δημοκρατία»-πηγή e-go.gr)..
Και ως διά μαγείας, όταν η Χρυσή Αυγή έγινε πλέον ο απόλυτος πονοκέφαλος, δολοφονείται ο Φύσσας από μέλος της Χρυσής Αυγής, ο οποίος μάλιστα έχει πάρει εντολή από στελέχη του κόμματος να διαπράξει το φόνο. Και λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό….Τυχαίο;; Δε νομίζω. Έτσι ξεκινούν οι συλλήψεις, οι έρευνες, μπαίνει στο παιχνίδι η αντιτρομοκρατική, προφυλακίζονται βουλευτές, κατάσχουν μία(!) κυνηγετική καραμπίνα του Μιχαλολιάκου (και κάνουν πάλι λόγο για γιάφκες και θυμόμαστε τις παλιές καλές εποχές που ζήσαμε το σίριαλ της 17ης Νοέμβρη) και ο πρωθυπουργός-μαζί με τον Βενιζέλο- επιστρέφει από την Αμερική και δηλώνει ότι πρόκειται για νίκη της Δημοκρατίας, ως άλλος Καραμανλής ο πρεσβύτερος μετά την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Για «καλή» τους τύχη η Χρυσή Αυγή είναι ένα ακροδεξιό κόμμα με νεοναζιστικές πεποιθήσεις, που έχει συνδεθεί- με κάποιο τρόπο- στο μυαλό του κόσμου με τους Ναζί του Χίτλερ, την Κατοχή στην Ελλάδα, την πείνα, τις εκτελέσεις και τη θανάτωση εκατομμυρίων Εβραίων, οπότε γρήγορα εντυπώθηκε, μετά τη δολοφονία Φύσσα, και η εξίσωση Χρυσαυγίτης=φονιάς και τέλειωσε το πανηγύρι. Όλοι εμείς οι αποδέκτες αυτής της πολιτικής παράνοιας, οφείλουμε να μην τρώμε ό,τι μας ταΐζουν. Το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις και κανείς δεν βγήκε χαμένος, αν λάβει υπόψη του και τις δύο.
Για άλλη μια φορά, δηλώνω ρητά ότι δεν τάσσομαι υπέρ της Χρυσής Αυγής ή άλλου κόμματος. Σημασία έχει ότι οι πολιτικές μου πεποιθήσεις δεν με τυφλώνουν. Ακούω, διαβάζω, επεξεργάζομαι, διαμορφώνω άποψη. Η συνταγματική επιταγή ορίζει ότι οι βουλευτές δεν διώκονται χωρίς προηγούμενη άδεια της Βουλής, εκτός κι αν τελέσουν αυτόφωρο αδίκημα κακουργηματικού χαρακτήρα. Εν προκειμένω, το αυτόφωρο κακούργημα που φέρονται να τέλεσαν ήταν η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, το οποίο ως διαρκές έγκλημα, (= αυτό του οποίου η προσβολή έννομου αγαθού παρατείνεται χρονικά όσο εξακολουθεί η δημιουργηθείσα εκ του δράστη κατάσταση, ή εκείνο του οποίου όχι μόνο η παραγωγή παράνομου αποτελέσματος αλλά και η διατήρηση αυτού πληροί αδιάκοπα την αντικειμενική υπόσταση, -δηλαδή τα θεμελιωτικά γεγονότα που συνιστούν αδίκημα-, του εν λόγω εγκλήματος), θεωρείται ανά πάσα στιγμή αυτόφωρο. Τυπικά, μπορούμε να μιλήσουμε για συνταγματική νομιμότητα, αλλά να λάβετε υπόψη σας ότι αν και δεν χάνουν τη βουλευτική τους ιδιότητα, οι συλληφθέντες βουλευτές δεν μπορούν να ασκήσουν τα καθήκοντά τους ως βουλευτές. Και πάλι, η Βουλή μπορεί να λειτουργήσει, αλλά χωρίς τη συμμετοχή ορισμένων βουλευτών.
Ερωτηματικά γεννά η κίνηση της εισαγγελικής αρχής εναντίον τους μόνο μετά την μεταφορά σε αυτή του σχετικού φακέλου από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, ενώ ήταν γνωστές και άλλες ενέργειες του εν λόγω κόμματος που έπρεπε να διερευνηθούν ως παράνομες. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί εν μέσω αυτού του κυκεώνα παράνομων και αντισυνταγματικών πράξεων ότι, δεν θα καταλυθεί η Δημοκρατία ουσιαστικά, ενώ θα παραμένει Δημοκρατία τυπικά; Ας μην ξεχνάμε ότι, πάντα βρίσκονταν εχθροί της Δημοκρατίας με διαφορετικά ονόματα: κομμουνιστές, στρατιωτικοί χουντικοί, αναρχικοί, κουκουλοφόροι, χρυσαυγίτες και προσφάτως ανεβαίνει στους πίνακες και ο Τσίπρας – ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως και εξτρεμιστικό κόμμα εκτός δημοκρατικού τόξου (διά στόματος κου Λαζαρίδη, Βουλευτή της ΝΔ), και ότι θα παρακολουθείται τυχόν η δράση του με διάφορα μέσα (υπονοούμενος εκβιασμός του Χρυσοχοΐδη).
Στην Ελλάδα του σήμερα υπάρχουν συμφέροντα ξένων, εξυπηρετούμενα από τους Έλληνες (με το αζημίωτο βέβαια). Ανεβοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, δημιουργούνται ομάδες εξυπηρέτησης συμφερόντων και διαλύονται κατά περίπτωση (ας αναλογιστούμε για ποιο λόγο οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν τάχθησαν υπέρ της φορολόγησης εφοπλιστών με 15 δις Ευρώ το χρόνο κι αν υπήρχε κάποια σκοπιμότητα). Μέχρι και ο ξένος τύπος έδωσε τα εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση και την ελληνική δικαιοσύνη για την «εκκαθάριση», και το προφίλ της Ελλάδας στο εξωτερικό βελτιώθηκε. Οι New York Times έχουν τίτλο ‘’Η Ελλάδα συλλαμβάνει ηγετικά στελέχη της ακροδεξιάς παράταξης” και σχολιάζουν “με σκοπό την αποδυνάμωση μίας από τις πιο βίαιες ακροδεξιές οργανώσεις στην Ευρώπη, η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε ισχυρό πλήγμα κατά της νεοναζιστικής παράταξης Χρυσή Αυγή, συλλαμβάνοντας έξι βουλευτές συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της ομάδας, καθώς και 15 ακόμη άτομα.” “Ακροδεξιός βουλευτής παραδόθηκε στην αστυνομία” έχει τίτλο η Washinghton Post, ενώ στο άρθρο αναφέρεται ότι με την καταστολή από την κυβέρνηση της έντονα αντιμεταναστευτικής παράταξης είναι η πρώτη φορά από το 1974 που συλλαμβάνονται μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου (σημειώστε το) (πηγή Real.gr).
Η στήριξη της Γερμανίας (σημ. την αναφέρω διότι εκείνη συνδέθηκε άρρηκτα με τον εθνικοσοσιαλισμό-nationalsozialismus), στην προσπάθεια αυτή περνά άλλη μία φορά το μήνυμα «μπράβο στην ελληνική δικαιοσύνη-επιτέλους η ελληνική κυβέρνηση με υψηλό τίμημα πολιτικό κάνει πραγματικότητα τα υποσχεθέντα περί σκληρής αντίδρασης εναντίον του ακροδεξιού εγκλήματος». Ας μη γελιόμαστε. Το όνομα της Δημοκρατίας χρησιμοποιείται επί ματαίω. Απέχει μακράν το δημοκρατικό πολίτευμα από τη σύγχρονη πραγματικότητα, με την υποκατάσταση των νόμων με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με τις αποφάσεις που κρίνουν αντισυνταγματική κάθε απεργία-στάση εργασίας-αποχή, με τα οικονομικά και φορολογικά μέτρα που μας βυθίζουν στην ύφεση, με τις συλλήψεις βουλευτών και αργότερα-ποιος ξέρει- απειλώντας κι άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Κι αλίμονο, αν, όντως, έχει τελεσθεί αδίκημα από οποιονδήποτε ακόμη κι αν έχει κάποιο αξίωμα, κανείς δε φέρνει αντίρρηση ως προς την επιβολή του νόμου και της τάξης. Άλλωστε, κατά συνταγματική επιταγή είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Ωστόσο, σήμερα, τα όρια είναι λεπτά και απ’ ό,τι φαίνεται ρευστά μεταξύ της νομιμότητας και του παράνομου. Άραγε, πόσα θ’ αντέξει ακόμη ο Έλληνας;
της Χριστίνας Παπαγιώτα για το kathemera.gr
*Η Χριστίνα Παπαγιώτα είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής τμήματος ΝΟΠΕ του ΑΠΘ και Δικηγόρος Πρωτοδικείου Βέροιας.
