Είναι τόσο αστείο αλλά και τραγικό ταυτόχρονα όταν διαβάζεις ότι ο μέγας “αρπάχτης” του κράτους  δηλώνει δημόσια ότι αρνείται τις κατηγορίες για ξέπλυμα μαύρου χρήματος για την υπόθεση με τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων.

smile_tears Αναρωτιέμαι κάθε φορά που διαβάζω δημοσιεύματα που αφορούν απολογίες του Α.Τσοχατζόπουλου, για ποιο λόγο γίνονται δικαστήρια;;;  Υπάρχει κανείς που έχει έστω και λίγη λογική που να θεωρεί ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να κριθεί για να τιμωρηθεί; Δεν χρειάζεται να κριθεί, οι πράξεις τους όλα αυτά τα χρόνια ήταν πλήρως ικανοποιητικές αποδείξεις για να τον καταστήσουν υπόλογο. Το να δικάζεται για να του αποδοθεί δικαιοσύνη, με οδηγεί πάλι στις ίδιες σκέψεις και αντιδράσεις, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Μπορεί ένα μικρό κομμάτι της ζωής του να ήταν τίμιος (όταν ήταν μικρός μάλλον) αλλά το υπόλοιπο το οποίο  είναι και το μεγαλύτερο υπήρξε κλέφτης και καταχραστής όχι μόνο χρημάτων αλλά και ονείρων. Έκλεψε όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς, αναγκάζοντας τους να ξενυτευτούν για να δουν τη ζωή τους να προοδεύει και όσων δεν το έκαναν τους αναγκάζει να ζουν μέσα στη μιζέρια.

Για μένα άνθρωποι -επαγγελματίες πολιτικοί- που στερούν τη ζωή από γενιές ονομάζονται εγκληματίες, μπορεί να μην είναι εγκληματίες πολέμου και να αφαιρούν ανθρώπινες ζωές αλλά σίγουρα είναι εγκληματίες “ψυχών” και όχι απαραίτητα της νεολαίας αλλά και όλων όσων αυτή τη στιγμή εξαιτίας μερικών τέτοιων “κυριών” ζουν στα όρια της φτώχειας και του εξευτελισμού.

Δεν είναι ο μοναδικός σαφώς, συντέλεσαν και άλλοι τέτοιοι “πολιτικοί”  και υψηλά προσώπατα του πολιτικού σκηνικού και παρασκηνίου της χώρας, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε και ευθύνες αναλογούν σε πολλούς όμοιους του, ωστόσο ο συγκεκριμένος γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο γραφικός. Πόσο πιο γελοίος μπορεί να γίνει κάποιος όταν μετά από όλα όσα έχει κάνει, χαρακτηρίζει την δίωξή του πολιτική και τις σε βάρος του κατηγορίες ανυπόστατες, που ακόμα και οι πέτρες ξέρουν (όπως λέμε) ότι “έφαγε ότι τρωγόταν”. Τέτοια γεγονότα και χαρακτήρες αποτελούν πολύ καλές περιπτώσεις για θεατρικές παραστάσεις με καθαρά κωμικοτραγικό περιεχόμενο, οι οποίες με κάθε βεβαιότητα θα μείνουν στην ιστορία και έτσι όπως πάμε θα αποτελούν και διαχρονικά έργα…για πολλά χρόνια ακόμα!

της Λένας Μαρκογιαννάκη για το kathemera.gr