Ως παιδί δεν υπήρξα ποτέ φιλόζωη. Δεν ζήτησα ποτέ από τους γονείς μου να αποκτήσω ζώο συντροφιάς, περισσότερο με διακατείχε μια ανεξήγητη φοβία γι΄ αυτά. Πριν από λίγα χρόνια, μπήκε στη ζωή μου ο Ιβάν. Ένα χάσκι Σιβηρίας, μόλις 55 ημερών -τότε-. Από εκείνη τη στιγμή, ένιωσα τα συναισθήματα που κατακλύζουν τους ανθρώπους που έχουν ζώο συντροφιάς κι ένιωσα τη χαρά, την αγάπη, το σεβασμό προς όλα τα ζώα.
Με αφορμή το περιστατικό της θανάτωσης δύο κουταβιών στην πόλη της Βέροιας, η οποία οδήγησε το δράστη στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μετά λύπης μου έπεσα πάνω σε ένα δημοσίευμα σχετικά με την πρώτη θέση της Ελλάδας στη λίστα των δέκα χωρών με τις περισσότερες κακοποιήσεις ζώων, σύμφωνα με την ολλανδική φιλοζωική εταιρία Dierenhulp. Ακολουθούν η Ισπανία, η Ολλανδία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Βενεζουέλα, η Βουλγαρία, η Αίγυπτος και η Πορτογαλία.
Το Σύνταγμα του 1975 ρύθμισε στο άρθ. 24 την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, στην έννοια του οποίου συμπεριλαμβάνονται και τα ζώα. Το έτος 1992 ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφιάς, οπότε για πρώτη φορά δόθηκε ο ορισμός της έννοιας του ζώου. Πολύ αργότερα, το έτος 2003 εκδόθηκε ο Ν. 3170, που αποτελούσε, έως τότε, το πιο ολοκληρωμένο νομοθέτημα για την προστασία των ζώων συντροφιάς, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων, οπότε έπρεπε τάχιστα να λυθεί το ζήτημα με τα αδέσποτα ζώα. Μόλις το έτος 2012, εκδόθηκε νόμος που κωδικοποίησε τις διατάξεις για την προστασία των ζώων συντροφιάς αδέσποτων και δεσποζόμενων (που έχουν ιδιοκτήτη) σε ενιαίο κείμενο!
Δυστυχώς, η ελλιπής νομοθεσία μέχρι πρότινος, η αναλγησία των αρμόδιων φορέων, η μη στήριξη των φιλοζωικών σωματείων, εταιριών, οργανώσεων, η ανύπαρκτη ενημέρωση των πολιτών για τα δικαιώματα των ζώων σε εθνικό αλλά και ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, η κακή ή ανύπαρκτη λειτουργία υποδομών, όπως καταφύγιο ζώων εγκαταλελειμμένων, ασθενών, αδέσποτων αλλά και κυνοκομείων, η ήπια αντιμετώπιση των δραστών από τα ελληνικά δικαστήρια αύξησαν σταδιακά τα περιστατικά κακοποίησης των ζώων συντροφιάς, τα οποία σήμερα τυγχάνουν ειδικότερης και μεγαλύτερης προστασίας έναντι άλλων ζώων. Πολλές δικαιολογίες ακούγονται περί ασθενειών που φέρουν τα αδέσποτα ζώα και πως πρέπει να θανατωθούν για να μη μεταφερθούν στους ανθρώπους. Πληροφοριακά, σας αναφέρω ότι μόνο η λύσσα είναι ασθένεια μεταδοτική στον άνθρωπο-κατά τη γνώση του κτηνιάτρου- και τα αδέσποτα ζώα, τουλάχιστον στη Βέροια αλλά και στους γύρω νομούς, εμβολιάσθηκαν από τοπικούς κτηνιάτρους προληπτικά.
Στην Ελλάδα, η προστασία των ζώων αποτελεί θέμα «ταμπού» και πολλάκις οι φιλοζωικές οργανώσεις αντιμετωπίζονται με χαλαρότητα, αδιαφορία έως που χαρακτηρίζονται γραφικές. Είναι ζήτημα όλων μας να ευαισθητοποιηθούμε και να συνδράμουμε στη λύση του προβλήματος, δείχνοντας σεβασμό σε κάθε μορφή ζωής, καταγγέλλοντας παράνομες ενέργειες κατά των ζώων και πιέζοντας τους αρμόδιους φορείς, δηλαδή τους Δήμους, να φροντίσουν για τα αδέσποτα ζώα, -πολλά από τα οποία ήταν δεσποζόμενα και τα εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες, διότι δεν τα ήθελαν-, οργανώνοντας τα δημοτικά κυνοκομεία και δημιουργώντας άριστες συνθήκες διαβίωσης για τα ζώα. Η πόλη της Βέροιας, βέβαια, πρέπει να νιώθει τυχερή και περήφανη, διότι στους κόλπους της ζει και εργάζεται -τοπικά και πανελλαδικά- με πάθος, μεθοδικότητα και πίστη για τα ζώα, μία συνάδελφος, πρόεδρος του Συλλόγου Ζωόφιλων Ημαθίας και η πρώτη δικηγόρος που κωδικοποίησε τα νομοθετήματα για την προστασία των ζώων συντροφιάς και συνδράμει ποικιλοτρόπως έχοντας κινητοποιήσει έναν αξιόλογο μηχανισμό. Ωστόσο, μένει πλέον στο δημοτικό φορέα να οργανώσει μεθόδους και να λάβει αποφάσεις για την προστασία των ζώων.
Κάπου εδώ θα κλείσω, θυμίζοντάς σας ότι ο Όμηρος δεν έγραψε μόνο για την πιστή Πηνελόπη αλλά εξύμνησε και τον πιστό σκύλο του Οδυσσέα, τον Άργο, ο οποίος τον αναγνώρισε μετά από 20 έτη έστω και μεταμφιεσμένο σε ζητιάνο και μετά πέθανε.
της Χριστίνας Παπαγιώτα για το kathemera.gr
*Η Χριστίνα Παπαγιώτα είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής τμήματος ΝΟΠΕ του ΑΠΘ και Δικηγόρος Πρωτοδικείου Βέροιας.
