Τον Ιούνιο του 2008 οι επικεφαλείς της Warner Brothers, ζήτησαν από σεναριογράφους, σκηνοθέτες και δημιουργούς κόμικς να τους στείλουν προτάσεις για μια επανεκκίνηση των ταινιών με το μεγαλύτερο σούπερ ήρωα όλων των εποχών.
Μετά την όχι και τόσο πετυχημένη απόπειρα του Bryan Singer με το “Superman Returns” (2006) και με το αντίπαλο δέος -τη Marvel- να κατακλύζει τις κινηματογραφικές οθόνες με συνεχόμενες πετυχημένες εισπρακτικά ταινίες, με αποκορύφωμα την παγκόσμια επιτυχία των “The Avengers” (2012), η Warner τελικά επιστρατεύει την crème de la crème του “οπλοστασίου” της, τους δημιουργούς της τριλογίας του Σκοτεινού Ιππότη, τον Christopher Nolan ως παραγωγό και το David S. Goyer ως σεναριογράφο με την αποστολή να παρουσιάσουν μια μοντέρνα εκδοχή του Superman πολύ μακριά από την ταινία του Richard Donner με τον Christopher Reeve το 1978 και πιο κοντά στη φιλοσοφία των πρωτότυπων κόμικς των Siegel & Shuster.
Σε συνέντευξή του ο Goyer ομολογεί ότι παρόλο που μεγάλωσε θαυμάζοντας την ταινία του 1978 ποτέ δεν αισθάνθηκε να συνδέεται με τον ήρωα: ” Συνήθιζα να φαντάζομαι τον εαυτό μου ως Batman και όχι ως Superman. Άλλαξα γνώμη όταν ανακάλυψα τα πρωτότυπα κόμικς των Jerry Siegel και Joe Shuster, από τα τέλη της δεκαετίας του ’30. Εδώ βρήκα έναν χαρακτήρα του οποίου η μυθολογία ήταν ακόμη υπό διαμόρφωση. Οι δημιουργοί δεν γνώριζαν ακόμη αν θα πετάει ή αν θα κάνει τεράστια άλματα (όπως ο Hulk)”.
Με τον Christopher Nolan να δηλώνει ότι δε θα είναι αυτός ο σκηνοθέτης του νέου Σούπερμαν και με μια σειρά πρωτοκλασάτων σκηνοθετών όπως -μεταξύ άλλων- οι Guillermo del Toro, Robert Zemeckis, Ben Affleck, Jonathan Liebesman, Matt Reeves αλλά και τον ακόμη εν ζωή τότε Tony Scott να μη θέλουν ή μπορούν να αναλάβουν τη σκηνοθεσία, τον Οκτώβριο του 2010, ήρθε τελικά η είδηση που ενθουσίασε: O πολύς Zach Snyder , σκηνοθέτης των Watchmen (2009) και των 300 (2006), είχε υπογράψει να σκηνοθετήσει.
Ο Snyder ήδη είχε μια πολύ προσωπική άποψη για το πώς θα έπρεπε να προσεγγίσει τον ήρωα σε αυτήν την ταινία : “Ο Superman αποτελεί ένα μυθολογικό παράδοξο, είναι μια μορφή απίστευτα οικεία και αμερικάνικη και τη ίδια στιγμή είναι εξωτικός και αλλόκοτος, ένας εξωγήινος. Όλοι μας, κατά περίεργο τρόπο, αποτελούμε ένα είδος αντίφασης – κανείς μας δεν είναι τόσο απλός.”
Και δεν είναι μόνο αυτό. Με το Goyer να δηλώνει ότι : “Αυτή η ταινία θα είναι κάτι σαν σημείο 0 για ένα μεγαλύτερο σύμπαν με τους ήρωες της D.C. Comics. Ένα σύμπαν όπου συνυπάρχουν ο Lex Luthor με τo Bruce Wayne, τα εργαστήρια S.T.A.R. και η Wayne Corporations. Ο σκοπός είναι, αν υπάρξει καλή υποδοχή αυτής της ταινίας να εισαχθούν και νέοι χαρακτήρες ώστε να υπάρξει μια ταινία Justice League. Οπότε να περιμένετε και νέους ήρωες να κάνουν την εμφάνισή τους στη συνέχεια” .
Η ιστορία με δυο λόγια: Όταν ο πλανήτης Krypton καταρρέει μετά την ανεξέλεγκτη άντληση ενέργειας από τον πυρήνα του, ο Jor-El παρουσιάζεται μπροστά στο Συμβούλιο προειδοποιώντας για την επικείμενη καταστροφή και παρακαλώντας να εκκενώσουν τον πλανήτη. Μπροστά στην άρνησή τους ο Jor-El αποφασίζει μαζί με τη γυναίκα του Lara, να βάλει το νεογέννητο γιο του Kal-El σε ένα διαστημόπλοιο και να τον στείλει σε ένα από τα αρχαία φυλάκια του Krypton. Έναν πλανήτη με νεαρό ήλιο και το όνομα Γη. Μαζί του “βάζει” και τον κώδικα με τις γενετικές πληροφορίες του Krypton. O Στρατηγός Zod και οι υποστηρικτές του που θέλουν και αυτοί τον κώδικα, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσουν ώστε να δημιουργήσουν έναν καινούργιο Krypton, θα προσπαθήσουν να σταματήσουν τον Jor-El με αποτέλεσμα να τον σκοτώσουν. Για το λόγο αυτό θα συλληφθούν από το Συμβούλιο και θα καταδικαστούν σε εξορία .
Η κάψουλα που μεταφέρει το μωρό θα φτάσει τελικά στη Γη, θα προσκρούσει στο Kansas πολύ κοντά σε μια πόλη με το όνομα Smallville. Και η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Η παραγωγοί έχοντας στο μυαλό το all-star cast της ταινίας του 1978 : Marlon Brando (Jor-El), Gene Hackman (Lex Luthor), Glenn Ford (Pa Kent), Suzanna York (Lara), Terence Stamp (General Zod), κατάφεραν να έχουν κι εδώ πρώτης κλάσης ηθοποιούς στους κεντρικούς ρόλους.
Στο ρόλο του Jor-El ο Russel Crowe κάνει πολλά περισσότερα από το να βάζει το γιο του σε μια κάψουλα , όπως ο πρωτοπόρος Brando ενώ και οι Kevin Costner και Diane Lane είναι πολλή πετυχημένη επιλογή ως γήινοι γονείς του Clark. Σοφή επιλογή και αυτή της Amy Adams στο ρόλο της Lois Lane αλλά και του Lawrence Fishburne ως Perry White.
Ο Henry Cavill θα αφήσει εποχή στο ρόλο του Σούπερμαν, αν και περιμένω πώς θα είναι ως Clark Kent στο sequel , αφού ο προκάτοχός του Christopher Reeve ήταν πολύ καλύτερος ως αδέξιος και αφελής δημοσιογράφος.
Η φυσική προετοιμασία του για το ρόλο πρέπει να ήταν εξαντλητική, αφού ο Snyder επέμεινε το σώμα του να δίνει σχήμα στη στολή και όχι το αντίστροφο.
Και εκτός από το ότι είναι ο πρώτος μη αμερικανός που αναλαμβάνει αυτό το ρόλο είναι μακράν και ο ωραιότερος σούπερ ήρωας που έχουμε δει ποτέ.
Για το ρόλο του Στρατηγού Zod , αξίζουν συγχαρητήρια για την επιλογή του Michael Shannon.
Που δεν είναι καθόλου ξένος σε όσους είχαμε την ευτυχία να τον θαυμάσουμε στο ρόλο του “ψυχάκια” πράκτορα Nelson Van Alden στην καταπληκτική σειρά της HBO “Boardwalk Empire” .
Για την επιλογή του Zod ως αντίπαλου δέους στον ήρωα ο Goyer είπε: ” Από την αρχή ξέραμε ότι θα ήταν ο Zod. O Chris (Nolan) κι εγώ θέλαμε να φτιάξουμε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Θέλαμε ο Superman να επιστρέφει στις ρίζες του και θέλαμε να έρχεται αντιμέτωπος με μια πραγματική απειλή. Θέλαμε αυτή η απειλή να είναι πραγματικά συγκλονιστική για όλον τον πλανήτη.
Πάντα με ενοχλούσε ότι οι άνθρωποι παρέβλεπαν το γεγονός ότι πρόκειται για έναν εξωγήινο. Ακόμα κι αν δεν είχε σούπερ δυνάμεις, μόνο το γεγονός της ύπαρξής του θα αποτελούσε τη μεγαλύτερη ανακάλυψη στην ανθρώπινη ιστορία.
Αυτό σήμαινε ότι η πρώτη ιστορία θα έπρεπε να συνδέεται με το Zod. Αυτός είναι ο σύνδεσμός του με την καταγωγή του και ήθελα η μοίρα του πλανήτη να συνδέεται με το δίλημμα: Επιλέγεις την ανθρωπότητα ή έναν αναστημένο Krypton στη Γη”.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και πηγαίνοντας να δεις το Man of Steel δε βλέπεις τελικά μια ταινία με σούπερ ήρωες αλλά μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους με υπερφυσικές δυνάμεις.
Η “Αγία Τριάδα” των δημιουργών του Man of Steel κατάφερε να φέρει σε πέρας το επόμενο blockbuster του καλοκαιριού να αναμετρηθεί με το υπέρ επιτυχημένο αλλά και πολύ πιο διασκεδαστικό Iron Man 3 και να πάρει λίγο το αίμα της DC Comics πίσω.
Έχοντας όμως στο μυαλό την πορεία και τις προηγούμενες καλλιτεχνικές κυρίως -εκτός από εμπορικές- επιτυχίες της τριάδας δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι ότι κάτι έλειπε από τη συνταγή και ήταν πολύ περισσότερο από … αλάτι.
Το Overkill δράσης του τέλους η ισοπέδωση του Smallville και ξανά της Νέας Υόρκης/Μετρόπολης με σκηνές να θυμίζουν περισσότερο από ποτέ τα γεγονότα της 11/9 αλλά και σκηνές από τον Πόλεμο των Κόσμων, δε μας φαίνεται και τόσο διασκεδαστική όσο π.χ. στους Avengers .
Αντίθετα οι σκηνές στο οργανικό και σχεδόν εφιαλτικό τοξικό περιβάλλον του Krypton καταφέρουν να μας γοητεύσουν .
Και εκτός από το αλάτι, μας λείπει και η χαρακτηριστική μουσική του John Williams.
Από την Λίνα Μπάκου για το Κάθε Mέρα
