Mε αφορμή τις επικείμενες πανελλαδικές εξετάσεις και όλο το κλίμα το οποίο έχει δημιουργηθεί γύρω από αυτές αλλά και διάφορα δημοσιεύματα που έχουν προκύψει  το διάστημα αυτό, μου ξύπνησε μνήμες από την προσωπική μου εμπειρία ως πρώην φοιτητής και μπήκα στην διαδικασία να παρουσιάσω μια δική μου πραγματικότητα μέσα από μια “συμβουλευτική επιστολή”,η οποία απευθύνεται κυρίως στον μαθητή που θα δώσει (αν δώσει τελικά) πανελλήνιες και θα περάσει σε κάποιο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα με σκοπό να σπουδάσει και να αποκτήσει τον πολυπόθητο τίτλο σπουδών.

Έτσι…αγαπημένε μου μελλοντικέ φοιτητή…Τα φοιτητικά χρόνια στο μυαλό ενός φοιτητή φαντάζουν όντως υπέροχα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ξεκινάμε κατ αρχήν με το μαγικό “θα μείνω επιτέλους μόνος!” ακούγεται απίστευτο -και είναι από προσωπική εμπειρία έχω να σου πω μελλοντικέ φοιτητή- και όλα τα επακόλουθα. Δηλαδή από το να μείνεις σε μία νέα πόλη (πολύ πιθανό να γουστάρεις την Θεσσαλονίκη ή Αθήνα) μέχρι το να ξεκινήσεις την περιβόητη φοιτητική ζωή για την οποία έχεις ακούσει τόσα.

Πριν ακόμα επισκεφθείς την πόλη στην οποία πρόκειται να πας θα ήθελα να καθίσεις λίγο και να σκεφτείς μερικές παραμέτρους οι οποίες μακροπρόθεσμα θα σε βοηθήσουν από το να χάσεις πολύτιμο χρόνο (και χρήμα).

Η σχολή που πέρασες είναι αυτή που ήθελες πραγματικά ή πηγαίνεις μόνο για να ζήσεις μία τετραετία ως “ελεύθερο πουλί”; Έχεις σκοπό να τελειώσεις τη σχολή (ακόμα και αν δεν ήταν στις πρώτες σου επιλογές) ή απλά σου αρέσει η Θεσσαλονίκη, τα λαδάδικα και η ιδέα του να μένεις σε ένα studio μόνος/η και να περνάς όμορφες στιγμές;

Σκέψου πριν πας να κάνεις την εγγραφή ότι πηγαίνεις ως φοιτητής για να φοιτήσεις.. είσαι 18-19 και στα 23-24 θα πρέπει να έχεις ξεμπερδέψει με την ιστορία αυτή και να είσαι έτοιμος για το επόμενο βήμα είτε αυτό λέγεται αγορά εργασίας είτε μεταπτυχιακές σπουδές. Το να πας στα 19 και να φύγεις στα 29 επειδή σου αρέσει η “φοιτητική ζωή” (δέκα χρόνια σπουδές… όπως έκανα εγώ) δεν θεωρείται επιτυχία.

Η εισαγωγή είναι μία επένδυση χρόνου και χρήματος και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αυτή τη σοβαρότητα. Σίγουρα θα υπάρχουν οι στιγμές στις οποίες θα ξεφεύγεις (ποιος δεν το έκανε άλλωστε;) αλλά ο βασικός στόχος ήταν και θα είναι να τελειώσεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα αυτό που ξεκίνησες.

Επιπλέον, κάτι άλλο σημαντικό το οποίο θα πρέπει να προσέξεις εφόσον πας τελικά και γραφτείς στη σχολή είναι να μείνεις μακριά από τα “κομματικά” τραπεζάκια που θα βρεις την πρώτη σου μέρα στο πανεπιστήμιο. Περιμένουν εκεί το “φρέσκο” αίμα ώστε να σε πάρουν κοντά τους υποσχόμενοι σημειώσεις, βιβλία, κάθε λογής βοήθεια ακόμα και βαθμούς στα εργαστήρια και θεωρίες των “δικών” τους. Μη ψαρώσεις εκεί γιατί το χάσες το παιχνίδι… μην ξεχνάς ότι πας για σπουδές δεν πας να αγωνιστείς για κομματικά ιδεώδη (κάτι το οποίο θα καθυστερήσει το πτυχίο σου και για το οποίο έχεις όλα τα χρόνια μετά να το κάνεις… αν θέλεις να το κάνεις).

Μιλώντας από προσωπική πάντα πείρα, τελείωσα τη σχολή μου πέρα από το προβλεπόμενο χρόνο σπουδών και γι αυτό ευθύνομαι μόνο εγώ. Ούτε οι καθηγητές μου φταίγανε, ούτε το ότι δεν μας έδιναν συγγράμματα (και να μας έδιναν σπανίως τα άνοιγα όταν έπρεπε). Εύχομαι,  λοιπόν,  να μην κάνεις το ίδιο και να είσαι περισσότερο μάγκας. Προβλήματα υπάρχουν στο σύστημα αλλά προσπάθησε να ελιχθείς έξυπνα και να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία που σου δίνεται ώστε να τα καταφέρεις.. και να ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Έχεις ήδη πετύχει το ήμισυ του στόχου που ήταν να μπεις στην σχολή.. τώρα πρέπει να βγεις. Φαντάσου τη σχολή σου ως ένα λαβύρινθο.. μπαίνεις, κάνεις τη διαδρομή και βγαίνεις, είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο.

Θα βρεις χρόνο και για καφέ, μπαράκια (και γκομενάκια) πρώτα όμως ο στόχος.. οι σπουδές δηλαδή.. όλα τα άλλα μετά.

Καλή αρχή σου εύχομαι ότι κι αν αποφάσισες να σπουδάσεις!