Έφυγε από τη ζωή σήμερα στη Ρώμη σε ηλικία 94 ετών ο Τζούλιο Αντρεότι, μία από τις πιο εμβληματικές πολιτικές προσωπικότητες της μεταπολεμικής Ιταλίας.
Ο Τζούλιο Αντρεότι γεννήθηκε στη Ρώμη στις 14 Ιανουαρίου του 1919. Σπούδασε νομικά στη Ρώμη και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Συντακτική Συνέλευση του 1946. Έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, μέχρι το 1991, οπότε ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Φραντσέσκο Κοσίγκα τον διόρισε ισόβιο γερουσιαστή.
Ο Τζούλιο Αντρεότι (Giulio Andreotti) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τρεις φορές (1972-73, 1976-79, 1989-92), κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τη Μαφία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε. Στην Ιταλία αποκαλείται συχνά Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας.
Στις 14 Απριλίου 1986, ο Τζούλιο Αντρεότι, ως Υπουργός Εξωτερικών, ειδοποίησε τη Λιβύη για την επίθεση που θα δεχόταν την επόμενη μέρα από τις ΗΠΑ λόγω τρομοκρατικού χτυπήματος σε ντίσκο του Βερολίνου. Θεωρείται ότι η «προειδοποίηση» αυτή βοήθησε τη Λιβύη να μη δεχθεί την επίθεση αυτή εντελώς απροετοίμαστη.
Στην τρίτη θητεία του (1989-92) υπήρξε ο τελευταίος Χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός της χώρας. Κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής αποκαλύφθηκε το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς της ιταλικής πολιτικής σκηνής, το οποίο οδήγησε στη διάλυση του κόμματός του. Στις 24 Οκτωβρίου 1990, ο Αντρεότι παραδέχτηκε ενώπιον του Κοινοβουλίου την ύπαρξη της Operazione Gladio, μιας μυστικής αντικομμουνιστικής «επιχείρησης». Στο πρώτο στάδιο της επιχείρησης «καθαρά χέρια» δεν αναμείχθηκε το όνομά του, τον Απρίλιο του 1993 όμως ανακρίθηκε με την κατηγορία των σχέσεων με τη Μαφία. Το 1994, το παραδοσιακό κόμμα της Χριστιανοδημοκρατίας, του οποίου ήταν εξέχουσα προσωπικότητα, εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη της Ιταλίας.
Επίσης, για πολλά χρόνια, ο Αντρεότι αρθρογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα Corriere della Sera, ενώ γύρισε και τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ για εταιρία κινητής τηλεφωνίας το 2005.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2006, ο 87χρονος Αντρεότι αποδέχτηκε να είναι υποψήφιος του κυβερνώντος τότε κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για την προεδρία της Γερουσίας. Έχασε όμως την εκλογή με ψήφους 165 έναντι 156. Στις 21 Ιανουαρίου 2008, μαζί με άλλον ένα ισόβιο γερουσιαστή, αρνήθηκε να υπερψηφίσει έκθεση του Υπουργού Εξωτερικών Μάσιμο ντ’ Αλέμα, ενώ ως τότε πάντοτε στήριζε την Κυβέρνηση Πρόντι με την ψήφο του. Κατόπιν της ενέργειας αυτής, ο Ρομάνο Πρόντι παραιτήθηκε, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για νέες βουλευτικές εκλογές και την επάνοδο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στην εξουσία. Η ενέργεια αυτή του Αντρεότι, δεδομένων των σχέσεών του με την Καθολική Εκκλησία, ερμηνεύτηκε ως «μήνυμα» της Συνόδου Ιταλών Επισκόπων προς την Κυβέρνηση, η οποία την εποχή εκείνη προωθούσε, παρά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας, τη νομιμοποίηση των ανύπαντρων ζευγαριών, συμπεριλαμβανομένων των ομοφύλων.
