Τον Απρίλιο του 1966 και ενώ είχε προηγηθεί η παγκόσμια εισπρακτική επιτυχία της “τριλογίας του δολαρίου” του Sergio Leone, ένα νέο γουέστερν αλά ιταλικά ήρθε από το πουθενά να συνεχίσει το δρόμο των επιτυχιών για το είδος που είχε ήδη βαφτιστεί spaghetti.
Ο σκηνοθέτης ονομαζόταν Sergio Corbucci , ο πρωταγωνιστής ήταν αυτή τη φορά Ιταλός και είχε το όνομα Franco Nero -αντί για τον Καλιφορνέζο Clint Eastwood- και η ταινία ονομαζόταν Django.
H ιστορία ξεκινούσε με τον ήρωα να εμφανίζεται στην έρημο σέρνοντας ένα φέρετρο. Αφού σώζει μια γυναίκα από ληστές, φθάνει σε μια πόλη που τη μαίνονται οι ίδιοι ληστές και ο διεφθαρμένος δήμαρχός της Jackson. Ο Django θα σκοτώσει τους περισσότερους από τους μπράβους του άπληστου δήμαρχου και θα έρθει σε συμφωνία με τον Rodriguez, αρχηγό μιας αντίπαλης συμμορίας Μεξικανών, να κλέψουν χρυσό από ένα φυλάκιο του μεξικάνικου στρατού με το στρατηγό του οποίου ο Jackson συνεργάζεται.
Ο Django θα κλέψει το χρυσό, θα προδοθεί και στη συνέχεια θα αναζητήσει εκδίκηση και ένα πτώμα για το … φέρετρο.
http://www.youtube.com/watch?v=rCk4x3n7HXw
Η ταινία παρά την πρωτοφανή βία της, θα γίνει μεγάλη παγκόσμια επιτυχία -στην Ελλάδα θα παιχθεί με τον τίτλο: “Τζάνγκο ο τρομοκράτης του Paso Doble” (!) , θα τροφοδοτήσει καμιά τριανταριά ανεπίσημα sequel, χωρίς τη συμμετοχή του πρωταγωνιστή ή του σκηνοθέτη της και 46 χρόνια μετά, θα αποτελέσει μαζί με την ταινία “Mandingo” (1975) του Richard Fleischer, την έμπνευση ενός σινεφίλ σεναριογράφου-σκηνοθέτη φαινόμενο, για να γυρίσει τη δική του εκδοχή, όχι ένα western αλλά ένα southern, με μαύρο πρωταγωνιστή και τον τίτλο “Django Unchained”
Η ιστορία με δυο λόγια: Βρισκόμαστε στον αμερικανικό νότο, το 1858. Ο περιοδεύων οδοντίατρος/κυνηγός επικηρυγμένων Dr. King Schultz, απελευθερώνει τον σκλάβο Django, με σκοπό να τον βοηθήσει να βρει και να αναγνωρίσει, τους επικηρυγμένους αδερφούς Brittle.
Στην πορεία ο Schultz, διακρίνει τα πολλά χαρίσματα του Django και αφού πιάνουν και σκοτώνουν τους στόχους τους, αποφασίζει όχι μόνο να τον χρήσει βοηθό του μέχρι την Άνοιξη, αλλά υπόσχεται να τον βοηθήσει να βρει τη γυναίκα του Django, Broomhilda, ώστε να την αγοράσει και να την ελευθερώσει.
Όλα όσα περιμένετε να δείτε από μια ταινία του Tarantino και ακόμη περισσότερα: Καυστικοί-κυνικοί διάλογοι, απολαυστικά διεστραμμένοι χαρακτήρες, εκπλήξεις και ανατροπές πέρα από τα όρια, σινεφιλικές αναφορές, καταπληκτικές ερμηνείες από πρώτους, δεύτερους, τρίτους, τέταρτους ρόλους, καθαρή διασκέδαση, αριστοτεχνικά γυρισμένες σκηνές δράσης αλλά και διαλόγων, όλα ρυθμισμένα να εξυπηρετούν την πλοκή και χωρίς να ξεχνάμε στιγμή και τα δύσκολα -ταμπού για τους Αμερικανούς- θέματα που αφορά .
Εξαιρετικά βίαιο και πολιτικά ανορθόδοξο -με τη λέξη “nigger” να ακούγεται γύρω στις 110 φορές (!), αυτό το αλά Ταραντίνο spaghetti western, αφορά το “μαύρο” παρελθόν μιας βίαιης Αμερικής και αποτελεί για το σκηνοθέτη ένα ακόμη μέσο, να πει μια ιστορία, παίζοντας με το είδος καθαυτό και αποφεύγοντας τη σοβαροφάνεια που θα ήταν αυτονόητη για κάθε άλλο σκηνοθέτη.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εξυμνήθηκε από κοινό και ειδικούς και μάζεψε σχεδόν όλα τα βραβεία -και το Oscar, στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου.
Ιδιαίτερη μνεία στον Christoph Waltz που δικαίως πήρε ένα ακόμη Oscar , το δεύτερο για ακόμη μια ταινία του Tarantino , μετά το Inglourious Basterds το 2009. Η δική του ερμηνεία κυριαρχεί στην ταινία και αναρωτιέμαι αν η ταινία έχει το λάθος …τίτλο.
Πολύ καλός ο Jamie Foxx στο ρόλο που γράφθηκε για τον… Will Smith ενώ σαγηνευτικός και ο Leonardo Di Caprio στο ρόλο του αδίστακτου μεγαλογαιοκτήμονα Calvin Candie .
Μαζί με τον Waltz κλέβουν την παράσταση.
Τελευταίος ο συνήθης ύποπτος και συνένοχος του Tarantino στο .. αναπάντεχο, Samuel Jackson, στο ρόλο του πιστού υπηρέτη του Candie, Stephen. Από τη στιγμή που εμφανίζεται στην οθόνη, περιμένεις τις αντιδράσεις του, ξεχνώντας την ιστορία, κάτι πολύ κακό για την ταινία, πολύ απολαυστικό για τους φανατικούς οπαδούς του σκηνοθέτη.
Ενώ στην ταινία κάνει μια εμφάνιση και ο αρχικός Django, Franco Nero
‘Όπως σε όλες τις ταινίες του Quentin, έτσι κι εδώ, το soundtrack είναι μια ιστορία από μόνο του .
Με το αυθεντικό ομώνυμο τραγούδι Django να ακούγεται στους τίτλους, τη συμμετοχή του Πάπα των συνθέσεων που έχει καθορίσει το spaghetti western, Ennio Morricone, ο οποίος δυσανασχέτησε για τον τρόπο χρήσης του original τραγουδιού του στην ταινία και δήλωσε ότι δεν θα συνεργαστεί ποτέ ξανά με το σκηνοθέτη (!) και ήχους και καλλιτέχνες που μόνο ο Tarantino θα μπορούσε να ¨ανακατέψει¨ στην ίδια ταινία.
Όσοι δεν το προλάβατε στις κινηματογραφικές αίθουσες ή θέλετε να το δείτε ξανά, υπομονή, το Django Unchained κυκλοφορεί πολύ σύντομα σε Blu-ray και DVD.
Από την Λίνα Μπάκου για το Κάθε Mέρα
http://www.youtube.com/watch?v=MUgLhXP1a2k
