Οικονομική κρίση, πολιτική αστάθεια, διαφθορά, οργανωμένο έγκλημα, μισογυνισμός, ανεργία των νέων… Η επόμενη κυβέρνηση της Ιταλίας – αυτή που θα προκύψει από τις κάλπες στις 25 Φεβρουαρίου – θα έχει μπροστά της ένα τιτάνιο έργο να φέρει εις πέρας, αν θέλει να λύσει τα χρόνια προβλήματα της χώρας. Ο Guardian ξεχώρισε τα έξι πιο σοβαρά, εν όψει των εκλογών και φυσικά της επόμενης ημέρας:
1. Η κρίση στην οικονομία
Η χώρα έχει βυθιστεί στη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 20 ετών, με την οικονομία να συρρικνώνεται σταθερά τα τελευταία έξι τρίμηνα. Η ανεργία έχει φθάσει στο 11% στον γενικό πληθυσμό και καλπάζει στο 36% για τους νέους κάτω των 25 ετών.
Επί του απερχόμενου – μη εκλεγμένου – τεχνοκράτη πρωθυπουργού, Μάριο Μόντι, το έλλειμμα έπεσε από 4,2% στο 2,9% του ΑΕΠ, κάτω από το πλαφόν του Μάαστριχτ. Αλλά το δημόσιο χρέος (1,9 τρισ. ευρώ) είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ευρώπη, μετά το ελληνικό.
2. Η θέση της γυναίκας
Πριν από δύο χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλίδες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την «μπούνγκα-μπούνγκα» πολιτική του Μπερλουσκόνι, του πρώην πρωθυπουργού που βρισκόταν τότε στη δίνη ροζ σκανδάλων.
Αλλά οι γυναίκες στην Ιταλία έχουν ακόμη δρόμο μπροστά τους για να βελτιώσουν τη θέση τους. Τις κρατούν πίσω οι πολιτισμικές διακρίσεις, η μικρή πολιτική αντιπροσώπευση, οι χαμηλότερες αποδοχές από εκείνες των ανδρών και η υψηλή ανεργία – στο 46,5%, 12 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον μέσο όρο της Ε.Ε.
3. Η βραδύκαυστη και πολιτικοποιημένη Δικαιοσύνη
Κινείται αργά και μερικές φορές εμφανίζεται επικίνδυνα πολιτικοποιημένη. Σε επικριτική έκθεση για την ιταλική Δικαιοσύνη, το Συμβούλιο της Ευρώπης συνιστά «μεταρρύθμιση στο δικαστικό σύστημα, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικό και λιγότερο κοστοβόρο». Υπολογίζεται ότι εξαιτίας του το ιταλικό Δημόσιο χάνει το 1% του ΑΕΠ.
4. Οργανωμένο έγκλημα και διαφθορά
Αν υπάρχει μία βιομηχανία που δεν υποφέρει από την κρίση, αυτή είναι το οργανωμένο έγκλημα. Τα περισσότερα κόμματα έχουν εξαγγείλει σκληρούς νόμους κατά της διαφθοράς και της μαφίας. Η διαφθορά κοστίζει στο ιταλικό δημόσιο 60 δισ. ευρώ ετησίως και το οργανωμένο έγκλημα περισσότερα από 170 δισ. ευρώ, σχεδόν το 11% του ΑΕΠ. Το, δε, ξέπλυμα μαύρου χρήματος αντιστοιχεί στο 12% του ΑΕΠ τον χρόνο.
5. Η πολιτική αστάθεια
Η Ιταλία έκανε περισσότερες εθνικές εκλογές και είχε περισσότερες κυβερνήσεις από κάθε άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μόνο μία κυβέρνηση κατάφερε να εξαντλήσει πενταετή θητεία από το 1945 ενώ η πολιτική αστάθεια αποτελεί μόνιμο χαρακτηριστικό του συστήματος. Σήμερα την ενισχύει ο εκλογικός νόμος και φυσικά οι υποσχέσεις των κομμάτων να τον αλλάξουν δεν έχουν γίνει ακόμη πράξη.
6. Το χάσμα που παραμένει ανάμεσα στον πλούσιο Βορρά και τον φτωχό Νότο
Η ζωή έχει γίνει πιο δύσκολη για όλους τους Ιταλούς, αλλά σχεδόν αβίωτη στα φτωχά μέρη του Νότου – στο αποκαλούμενο «Μezzogiorno». Εκτιμάται ότι θα χρειαστούν 400 χρόνια για να φθάσουν οι Νότιοι στο επίπεδο του πλούσιου ιταλικού Βορρά ως προς την ανάπτυξη, τις επενδύσεις και το βιοτικό επίπεδο. Βιοτεχνίες και βιομηχανίες βάζουν λουκέτο κάθε ημέρα. Σχεδόν 150.000 θέσεις εργασίας έχουν χαθεί και περισσότεροι από 1,4 εκατ. άνθρωποι έφυγαν για να βρουν κάπου αλλού καλύτερη τύχη. Βασικά αγαθά, τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα, έχουν ακριβύνει κατά 5%. Μια οικογένεια με δύο παιδιά χρειάζεται φέτος άλλα 680 ευρώ για να τα βγάλει πέρα την ώρα που μειώνονται οι μισθοί και αυξάνονται οι φόροι ενώ σήμερα 10,3 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας στην Ιταλία.
Πηγή : defencenet.gr
