Η Σάρα δεν ονομάζεται Σάρα αλλά Καντέκ!. Σάρα είναι το ψευδώνυμο της και είναι πόρνη, «γυναίκα της νύχτας» όπως η ίδια λέει. Καθόμουν σε ένα μπαρ πίνοντας μπύρα, χαζεύοντας τους τουρίστες που για κάποιο λόγο ήταν μόνο άντρες και τις γυναίκες που για κάποιο λόγο ήταν μόνο εξωτικές Ινδονήσιες.

interview«Κι όμως» συλλογιζόμουν, «οι Ινδονήσιοι δεν έχουν χρήματα, είναι άνθρωποι φτωχοί. Πως γίνεται και τόσες πολλές κοπέλες βγαίνουν έξω το βράδυ;» Δεν είχα ακούσει βλέπεις για τον ανεπτυγμένο τουρισμό σεξ του Μπαλί!

Παρόλο τον αφηρημένο νου μου αντιλήφθηκα την κίνηση της διπλανής κοπέλας που έψαχνε για σκαμπό. «Μα πότε ήρθε;» σκέφθηκα καθώς μετακόμιζα στο διπλανό σκαμπό από την άλλη μεριά, προσφέροντας της το δικό μου. «thank you very much» μου λέει σκάζοντας ένα χαμόγελο. Τότε κατάλαβα πόσο φυσιολογικό ήταν που δεν είχα πάρει χαμπάρι πότε ήρθε. Γύρω στο 1,40 άντε 1.45 ύψος μετά βίας.

Της ανταποδίδω το χαμόγελο που έτσι κι αλλιώς ήταν μόνιμο στο πρόσωπο μου, ίσως λόγω της μπύρας ή λόγω του ότι μόλις το ίδιο μεσημέρι είχα καταφθάσει στο Μπαλί, έτοιμος για την φωτογραφική αλλά και τουριστική μου αναζήτηση.

 

-«από που είσαι;» με ρωτάει με σπασμένα αγγλικά.

από την Ελλάδα, απαντώ. Εσύ;

– Από την Jawa (Ιάβα) . Και πως σε λένε;

– Αθανάσιο, της απαντώ ενώ αυτή προσπαθεί να προφέρει το όνομα μου με σχετική επιτυχία οφείλω να ομολογήσω. «Εσένα;» την ρωτάω

– Σάρα και αυτή είναι η αδερφή μου η Σου, δείχνοντας μου την διπλανή κοπέλα

– Μα υπάρχουν τέτοια ονόματα στην Ινδονησία; ρωτάω

– Όχι, διαλέγουμε τα ονόματα που μας αρέσουν για να είναι εύκολο να τα καταλαβαίνουν και να τα θυμούνται οι ξένοι.

– Το πραγματικό σου όνομα ποιο είναι; συνεχίζω

– Καντέκ, μου απαντάει

– Και της αδερφής σου;

– Κόμαν μου λέει και συνεχίζει με την ερώτηση. «Είσαι για διακοπές στο Μπαλί;»

– Κάτι μικτό, της απαντώ, δουλειά και τουρισμό

– Τι δουλειά κάνεις; ενδιαφέρεται να μάθει

– Φωτογράφος της απαντώ. Εσύ;

– Εσύ τι λες; μου αποκρίνεται

– Και που να ξέρω εγώ τι δουλειά μπορεί να κάνεις; της απαντώ

– Καθώς αντιλαμβάνεται ότι δεν την δουλεύω, μου απαντά «συγγνώμη αλλά ψάχνω για άντρες»

– «τι εννοείς δηλαδή;» την ρωτάω ενώ καταλαβαίνω πλέον πως γίνεται και τόσες πολλές Ινδονήσιες έχουν την οικονομική δυνατότητα να βγαίνουν έξω το βράδυ, όπως άλλωστε και για ποιο λόγο τα μπαρ είναι γεμάτα σχεδόν αποκλειστικά με τουρίστες, άντρες!

– «Μα δεν καταλαβαίνεις; είμαι πόρνη» μου εξηγεί λέγοντας την λέξη με κάποια δυσαρέσκεια

– και όλες αυτές οι κοπέλες και αυτές ψάχνουν για άντρες έτσι;

– μου φαίνεται ότι δεν ξέρεις τίποτα από γυναίκες της νύχτας

– και η αδερφή σου;

– και αυτή το ίδιο, μου απαντάει. Θα έκανα για μοντέλο; με ρωτάει με τη σειρά της με κάποια γερή δόση ναρκισσισμού, περιμένοντας την θετική μου απάντηση.

– Όλες οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι πιθανά μοντέλα. Απαντώ αποφεύγοντας έτσι να σχολιάσω την εξωτερική της εμφάνιση. Αρκεί να βρει και να τονίσει κανείς τα ωραία της στοιχεία, συνεχίζω.

– Η απάντηση μου δεν την δυσαρεστεί αλλά ούτε και της αρέσει ιδιαίτερα.

– «Συνεργάζομαι με κάποια περιοδικά, θα ήθελες να μου παραχωρήσεις κάνα δυο πόζες;» την ρωτάω και βλέπω στο πρόσωπο της ότι της αρέσει η ιδέα.

– Παρόλα αυτά μου απαντά «είναι η ώρα που δουλεύω και έτσι δεν θα μπορούσα αυτή τη στιγμή…θα σου στείλω όμως κάποιες που έχω

– «πόσο καιρό κάνεις αυτή τη δουλειά;»

– «3 χρόνια»

– «για ποιο λόγο;»

– «για τα λεφτά εννοείται, έχω 9 αδέρφια και 3 παιδιά. Η αδερφή μου, αυτή που γνώρισες, έχει και αυτή 3 παιδιά ενώ άλλες δυο αδερφές μου έχουν από 2 η κάθε μια και ο αδερφός μου έχει άλλα 7. Πώς να τα φέρουμε βόλτα;»

– «τα αδέρφια σου δεν δουλεύουν;»

– «ναι αλλά τα 4 είναι μικρά και τα άλλα που δουλεύουν δεν βγάζουν αρκετά χρήματα». Και συνεχίζει λες και μάντεψε την επόμενη ερώτηση μου «Γυναίκες της νύχτας ήμαστε μόνο εγώ και η αδερφή μου»

– «βγάζετε αρκετά;»

– «Καμιά φορά φτάνουν, καμιά φορά όχι»

– «πόσα χρεώνεις;»

– «ανάλογα τον πελάτη και την ώρα. Αν δω ότι με παίρνει θα ζητήσω 1.000.000 ρούπιες για ένα βράδυ (100 ευρώ) αλλά γίνονται και παζάρια, με 400.000 ρούπιες είμαι ικανοποιημένη. Σε άσχημες βραδιές όμως και με 200.000 ρούπιες θα πάω.»

– «κάνετε μόνο αυτή τη δουλειά;»

– «εγώ τραγουδάω σε κλαμπ μερικές βραδιές, μέχρι τα μεσάνυχτα εννοείται, και συμμετέχω και σε αγώνες»

– «τι είδους αγώνες;»

– «πάλης, μποξ. Γυναικείο μποξ, πρέπει να κερδίσεις πέντε συνεχόμενους αγώνες και το έπαθλο είναι πολλά λεφτά 5.000.000 ρούπιες (500 ευρώ, πράγματι μια περιουσία για τα δεδομένα της Ινδονησίας).

– «έχεις κερδίσει ποτέ;»

– «3 φορές, τα πάω καλά, είμαι μικροκαμωμένη αλλά παλεύω σαν τίγρη»

– «πόσο χρονών είσαι;»

– «26»

– «και έχεις 3 παιδιά; και ο άντρας σου;»

– «είμαι χωρισμένη, έπινε και με έδερνε»

– «δεν θέλεις να ξαναπαντρευτείς;»

– «όχι ευχαριστώ, θέλω να είμαι μόνη μου, οι άντρες είναι μαλάκες»

– «ερωτεύθηκες ποτέ;»

– «τον άντρα μου ίσως, μα περισσότερο αυτόν», δείχνοντας μου ένα τατουάζ στην πλάτη της με μια καρδιά και ένα δυτικό όνομα από κάτω.

– «και οι άντρες χρησιμοποιούν ψευδώνυμα εδώ;» την ρωτάω

– «όχι αυτός είναι Πορτογάλος, τον γνώρισα στο Ανατολικό Τιμόρ. Ήταν στρατιώτης των Ηνωμένων Εθνών»

– «εσύ τι έκανες εκεί;»

– «δούλευα για τα Ηνωμένα Έθνη και εγώ»

– «Ως τι δούλευες;»

– «γυναίκα της νύχτας»

– «και ο Πορτογάλος;»

– «έφυγε, οι άντρες είναι μαλάκες»

– «σου αρέσει η δουλειά που κάνεις;»

– «είναι η δουλειά μου»

– «σου αρέσει όμως;»

– «κοίτα, δεν μου αρέσει αλλά καμία άλλη δουλειά δεν μπορεί να μου προσφέρει τα ίδια χρήματα. Όταν ο πελάτης είναι μαλάκας δεν μου αρέσει.»

– «Ποιοι είναι οι πελάτες συνήθως; Πόσο χρονών, τι εθνικότητος, με πόσα χρήματα;»

– «συνήθως είναι μεγαλύτεροι των 30, αλλά αυτοί δεν είναι πολύ πλούσιοι έρχονται για ….ξέρεις αυτό που λεει «sex and drugs and rock & roll;», ε γι αυτό έρχονται. Αυτοί συνήθως είναι Αυστραλοί, άγγλοι αμερικάνοι…! Είναι και οι παππούδες, έτσι τους λεω εγώ και έρχονται μόνο για σεξ. Είναι πάνω από 60 χρονών κυρίως Αμερικάνοι αλλά και Ευρωπαίοι και πιο σπάνια Ιάπωνες. Αλλά αυτοί είναι πιο λίγοι και πολύ πλούσιοι.»

– «σου ζητάν περίεργα πράγματα;»

– «ότι μπορείς να φανταστείς αλλά εγώ δεν τα γουστάρω αυτά, ούτε από πίσω ούτε ανωμαλίες. Έχω μουνί, το θέλεις πάρτο αλλιώς πάνε σε καμιά άλλη. Α, και πάντα με προφυλακτικό!»

– «Παρτούζες;»

– «Ναι μου ζητάνε, αλλά με περισσότερους από δυο άντρες δεν πηγαίνω και αν θέλει κάποιος με δυο γυναίκες μόνο με την αδερφή μου!»

– «είναι επικίνδυνη δουλειά;»

– «με δείρανε μερικές φορές, μεθυσμένοι πελάτες. Αλλά τώρα τους προσέχω περισσότερο έχω το νου μου.»

– «Αν κάποια άλλη δουλειά σου έδινε τα ίδια χρήματα, πια θα προτιμούσες;»

– «εγώ θα προτιμούσα την άλλη δουλειά αλλά μη σου κάνει εντύπωση ότι κάποιες κοπέλες θα προτιμούσαν τη δουλειά της νύχτας! Συνηθίζεις!»

– «οι δικοί σου, ξέρουν τι δουλειά κάνετε εσύ και η αδερφή σου;»

– «Ναι το ξέρουν το έχουν συνηθίσει και αυτοί. Είναι κάτι συνηθισμένο έτσι και αλλιώς»

– «Ινδουίστρια είσαι;»

– « Μουσουλμάνα»

– «δεν είναι αυστηρή η θρησκεία σου σε σχέση με τη γυναίκα; ιδιαίτερα με τις «γυναίκες της νύχτας»;»

– «ναι, αλλά εγώ έτσι και αλλιώς δεν ακολουθώ πιστά το κοράνι, πιστεύω στο θεό αλλά δεν είναι διαφορετικός από τον θεό των χριστιανών ή των Ινδουιστών ή τον θεό άλλης θρησκείας! Αν και το κοράνι είναι βιβλίο σοφό»!

– «ποια είναι η γνώμη σου για τους δυτικούς;»

– «επειδή έχουν χρήματα νομίζουν ότι είναι αφεντικά, οι καλύτεροι και νομίζουν ότι εμείς είμαστε δούλοι, κατώτεροι. Οι Αμερικανοί είναι οι χειρότεροι, δες τι κάνουν στον κόσμο, καταστρέφουν τον κόσμο! Εγώ δεν τους μισώ αλλά οι πιο πολλοί που ξέρω τους μισούν! Και με το δίκιο τους!»

– «Πως αρχίζει η μέρα σου και πως τελειώνει;»

– «πρωινό κατά τις 11, ρύζι τηγανιτό καμιά φορά και αυγά. Καθόμαστε με την αδερφή μέχρι το μεσημέρι και μιλάμε και κάνουμε διάφορα, δεν ξέρω τι τώρα να σου πω, αλλά διάφορα. Βγαίνουμε βόλτα, καμιά φορά έχουμε πελάτη για όλη την ημέρα ή μας τηλεφωνούν κάποιοι που κανονίζουν πελάτες για να πάμε. Το απόγευμα ύπνο και δουλειά το βράδυ.»

– «ποιος σας τηλεφωνεί; κανονίζει κάποιος ραντεβού; έχετε νταβά δηλαδή;»

– «μερικούς που παίρνουν μίζα, μισά μισά. Η πλάκα είναι ότι είναι μπάτσοι»

– «μερικά πράγματα είναι τα ίδια παντού!» της λέω και γελάει συμφωνώντας! «απολαμβάνεις το σεξ;»

– «Σχεδόν ποτέ, είναι δουλειά. Εκτός και αν ο πελάτης είναι καλός άνθρωπος και ωραίος άντρας και περάσουμε μερικές μέρες μαζί, τότε μπορεί!»

– «συμβαίνει συχνά;»

– «σχεδόν ποτέ, μου έχει τύχει όμως 2 φορές»

– «με γυναίκες κοιμάσαι;»

– «όχι ποτέ, δεν μου αρέσει»

– «έχεις δοκιμάσει όμως»

– «Ναι, λόγω δουλειάς, αλλά δεν το ξανακάνω», «Ξέρεις άρχισα να ενοχλούμε και ο χρόνος που συμφωνήσαμε έχει περάσει, πρέπει να φύγω. Με περιμένει η αδερφή μου!» Και ακριβώς την ίδια στιγμή χτυπάει το κινητό της! «η αδερφή μου ήταν, βρήκε δυο πελάτες και με περιμένουν! Άντε, πρέπει να φύγω!». Το ύφος της ανάλογο μιας σταρ του χόλυγουντ!!

– «γεια σου Σάρα»

– «γεια σου Αθα….νασιός;»

Του Θανάση Παπαδόπουλου για το Κάθε Μέρα