Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την απώλεια του ανθρώπου που έζησε μέσα από τη μνήμη και τα τσιπ ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο Steve Jobs πέθανε σαν σήμερα. Ήταν 5 Οκτωβρίου του 2011.
Δεν νομίζω πως – τώρα, πια – υπάρχει κάτι που να μην έχει γραφεί για τον Jobs, ο οποίος συνεχίζει μέχρι σήμερα – αλλά θα συμβαίνει και για πολλά χρόνια μετά – να λατρεύεται ως ημίθεος. Που μπορεί και να ήταν.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να υπάρξει άνθρωπος που να διαθέτει την ευστροφία του. Το μυαλό του λειτουργούσε ακριβώς όπως το hardware και το software της Apple. Πολύπλοκα απλά και απλά πολύπλοκα. Σκεφτόταν μέσα από 0 και 1, σε αμέτρητες παραλλαγές, με απίστευτη ταχύτητα, σαν σκηνή από το έργο προσεχώς, σαν καρέ από το Μάτριξ.
Η ζωή, η πορεία, η καριέρα του Στιβ, περιλαμβάνει παραδείγματα είτε προς αποφυγή, είτε προς μίμηση. Παρέχει δωρεάν μαθήματα για το πώς μπορεί να αποδώσει ένα καινοτόμο πνεύμα και τι υλικά θαύματα μπορεί να πραγματοποιήσει. Η δύναμη του χαρακτήρα του, έπλασε μια πολύ δυνατή, αληθινή ιστορία, που δίδαξε τη σημασία των προσωπικών αξιών.
Θα μου πεις, «όλα αυτά τα ξέραμε και την ίδια στιγμή που είχε πεθάνει». Σύμφωνοι. Αυτό που δεν ξέραμε τότε ήταν πως, ένα χρόνο μετά, θα μας έλειπε πάρα πολύ εκείνος ο οραματιστής που μπορούσε να δει πίσω από τις γραμμές – πίσω απ’ τους κώδικες, για την ακρίβεια.
Ο Στιβ λείπει σήμερα, όπως γενικότερα λείπουν από γύρω μας οι άνθρωποι που πλάθουν ευγενή και φιλόδοξα σχέδια για το μέλλον της επιστήμης ή της ανθρωπότητας. Απουσιάζουν γενικότερα οι άνθρωποι που μπορούν να σχεδιάσουν ένα καλύτερο αύριο και δύνανται να το υλοποιήσουν, κιόλας. Για να καταλάβεις ακριβώς τι λέω, δες εικόνες από τον πολιτικό στίβο, για παράδειγμα.
Αν μας λείπει κάτι πάρα πολύ, δεν είναι αποκλειστικά όλες οι ιδέες που υλοποιούσε και που έκανε τη ζωή μας καλύτερη, πιο εύκολη, μέσω κάποιων συσκευών. Μπορούμε να ζήσουμε μια χαρά χωρίς να φτιάχνει μέχρι και καφέ το τελευταίο iPhone. Μπορούμε να ζήσουμε και με λιγότερες εφαρμογές, λιγότερα apps.
Όμως, δεν μπορούμε δίχως ανθρώπους που μπορούν να κάνουν σχέδια, πάσης φύσεως, για ένα καλύτερο μέλλον, το μέλλον μας.
Η διαβίωσή μας γίνεται πιο δύσκολη χωρίς ανθρώπους που μπορούν να οραματίζονται, που μπορούν να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, όποια μορφή κι αν έχει αυτό. Χωρίς ανθρώπους που έχουν την ικανότητα και τη δεξιότητα να κάνουν πράξη τα όνειρά τους και να τα μοιράζονται, αφειδώς, μαζί μας.
Αυτό, άλλωστε, υπογραμμίζει η σημερινή απουσία του Jobs.
Πέρασε, κιόλας, ένας χρόνος από το θάνατο του τρίτου ανθρώπου της Ιστορίας που έγινε γνωστός από ένα «μήλο» – μετά τους Αδάμ και Νεύτωνα. Αν και, για τον Αδάμ, δεν θα στοιχημάτιζα ότι υπήρξε…
Του Σπύρου Σεραφείμ
Πηγή: protagon.gr