Παρακολουθώ τον τελευταίο μήνα το επικοινωνιακό –και πολιτικό- παιχνίδι σχετικά με την ανανέωση ή όχι της θητείας του Προέδρου και Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργου Λούκου. Αλήθειες και ανακρίβειες μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς σε όλα τα δημοσιεύματα.

Κι όπως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το μέχρι τώρα σημαντικό έργο και προσφορά του στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας αλλά και τις όποιες παραλήψεις ή αστοχίες του στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό του (κυρίως όσον αφορά το Ηρώδειο και την Επίδαυρο), ομοίως δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει αντίστοιχα και το δικαίωμα σε μια εκλεγμένη πολιτική αρχή να διορίζει κάθε φορά τον εκλεκτότερο και καταλληλότερο ως καλλιτεχνικό διευθυντή σε έναν κρατικό πολιτιστικό θεσμό. Υπάρχουν, όμως, και κάποια γεγονότα τα οποία μέχρι τώρα αγνοούσαμε –προσωπικά, προσφάτως και εντελώς τυχαία τα ανακάλυψα μέσα από μια δημοσιογραφική έρευνα- και φωτίζουν το δημόσιο αλλά και ιδιωτικό βίο του Γιώργου Λούκου.

Ο Γιώργος Λούκος τον τελευταίο χρόνο εργάζεται εντελώς αμισθί για το ελληνικό κράτος και το Ελληνικό Φεστιβάλ με δική του απόφαση. Το ίδιο ισχύει και για το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας «Ελληνικό Φεστιβάλ» εδώ και πολλά χρόνια που δεν λαμβάνει οποιαδήποτε αποζημίωση. Παράλληλα, ενώ δεν αμείβεται από το ελληνικό κράτος, ο Γιώργος Λούκος αποκλειστικά με δικά του έξοδα (προφανώς από το μισθό του ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Μπαλέτο της Λυών) καλύπτει τα ταξίδια του στο εξωτερικό προς ανεύρεσιν των παραστάσεων που θα φέρει στο Ελληνικό Φεστιβάλ καθώς και τη διαμονή και τα έξοδά του στην Ελλάδα ακόμη κι αν σχετίζονται με το Φεστιβάλ.

Της Ιωάννας Μπλάτσου

Πηγή: protagon.gr