Στα ταξίδια που κάνω κατά καιρούς τις περισσότερες φορές χρησιμοποιώ λεωφορείο ή αυτοκίνητο. Σχεδόν πάντα παρατηρώ την διαδρομή γιατί μου αρέσει να βλέπω τις εναλλαγές των τοπίων. Ένα πράγμα δεν χώνεψα ποτέ όμως. Τις μουτζούρες και τις βρισιές που είναι γραμμένες σε όλη την εθνική οδό, και όχι μόνο, και τα κάθε είδους συνθήματα. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης τους. Το κάνει ο κάθε ένας για να υποστηρίξει τι πράγμα; Την ομάδα του; Το κόμμα του; Την αγάπη του; Τι ακριβώς; Να τα πάρω ένα-ένα λοιπόν για να μπορέσω να καταλάβω και εγώ βρε παιδί μου.

Με την σειρά λοιπόν. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια αγαπημένη ομάδα. Πως εκφράζουμε την αγάπη μας; Με πολλούς τρόπους. Στα γήπεδα, στις συζητήσεις, φορώντας φανέλες, κασκόλ, μπλούζες, πανηγυρίζοντας τις νίκες, παρακολουθώντας τα νέα κ.λ.π. Για ποιον λόγο λοιπόν σε κάποιους δεν αρκούν αυτά; Δηλαδή αν πάρω το σπρέι και γράψω σε όλη την διαδρομή Καβάλα- Βέροια «Φόρτσα ΠΑΟΚΑΡΑ και τα μυαλά μας πονάνε» καμιά εκατοσταριά φορές και συνεχίσω βρίζοντας μάνες, πατέρες, οικογένειες όλων των «αλλόθρησκων» θα αγαπώ περισσότερο την ομάδα μου ή η ομάδα μου θα κερδίσει περισσότερες φορές; Καλή ερώτηση αλλά απάντηση μάλλον δεν θα πάρω.

Πάμε παρακάτω. Προεκλογικά είναι σύνηθες φαινόμενο δίπλα στα συνθήματα που ανέφερα παραπάνω να εμφανίζονται με τεράστια γράμματα συνθήματα για κόμματα και παρατάξεις. Δεν αναφέρομαι μόνο σε εθνικές εκλογές αλλά και σε φοιτητικές. Από όσο ξέρω προεκλογικά διατίθεται σε όλα τα κόμματα ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό με σκοπούς διαφήμισης. Αυτό επιμερίζεται σε διαφημίσεις στην τηλεόραση, ραδιόφωνο, ίντερνετ, φυλλάδια, αφίσες, μπλουζάκια, κούπες, μπουκάλια με νερό (!!!) και σε γενικά ότι κρίνει η κάθε παράταξη ότι θα την βοηθήσει ώστε να προσελκύσει περισσότερους ψηφοφόρους. Ερωτώ λοιπόν εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό, για ποιον λόγο κύριοι γεμίζετε τους δρόμους με συνθήματα; Αυτό θα διαφημίσει την παράταξή σας ή αντιθέτως θα δημιουργήσει προβληματισμό σχετικά με το πόσο σέβεστε το περιβάλλον; Σε ποιους θα δημιουργήσει αυτό τον προβληματισμό είναι άλλη ερώτηση. Μάλλον σε αυτούς που είναι σκεπτόμενοι και σέβονται τον συνάνθρωπό τους.

Συνεχίζω τα ερωτήματά μου. Έχω βαρεθεί να βλέπω την αγάπη εκφρασμένη σε τοίχους και δρόμους. Και εμείς αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι. Ή μήπως δεν αγάπησα αρκετά ή ακόμα χειρότερα δεν με αγάπησαν αρκετά επειδή δεν πήρα ένα σπρέι να το γράψω στον δρόμο; Αν είναι έτσι έχω σοβαρό πρόβλημα. Καλώ λοιπόν όποιον με αγαπάει να βγει αυτή τη στιγμή στον δρόμο και να το δηλώσει. Αλλιώς δεν τον πιστεύω. Παίρνω και εγώ τις βούρτσες μου και θα βγω αυτή τη στιγμή έξω για να γράψω «Ματάκια μου είμαι τρελή για σένα. Σε λατρεύω». Με τεράστια γράμματα φυσικά για να το δουν όλοι. Θαρρείς και η πραγματική αγάπη αν δηλώνεται με αυτόν τον τρόπο αποκτά μεγαλύτερη αξία.

Προσέξτε δεν είπα τίποτα μέχρι τώρα για τα graffiti. Εκείνη είναι άλλη μάστιγα. Ο κάθε ένας που νομίζει ότι ξέρει να βάφει παίρνει ένα ντουβάρι και το γεμίζει με σαχλά και τις περισσότερες φορές ακαλαίσθητα σχέδια. Όλοι αυτοί δεν έχουν προφανώς καμία σχέση με τους πραγματικούς καλλιτέχνες του graffiti που παίρνουν έναν τοίχο και τον μετατρέπουν σε ένα έργο τέχνης. Και το λέω εγώ που βρέθηκα πολύ κοντά σε καλλιτέχνες graffiti και διοργάνωσα φεστιβάλ στην πόλη μου για να τους δώσω την δυνατότητα να φιλοτεχνήσουν στοχευμένα κάποια σημεία της. Κανείς δεν βρέθηκε να έχει αντίρρηση σε αυτό. Το να γράψεις το όνομά σου ή το ψευδώνυμό σου σε δεκάδες σημεία στην πόλη χρησιμοποιώντας χρώματα και σχήματα δεν σε κάνει αγαπητέ μου αυτομάτως και καλλιτέχνη. Είναι σαν να λέω εγώ ότι επειδή έπαιξα μια φορά θέατρο στην ζωή μου είμαι και ηθοποιός. Ότι δηλώνεις είσαι δηλαδή σε αυτόν τον τόπο;

Και για να έρθω στο δια ταύτα. Να κάνω μια τελευταία ερώτηση. Αναρωτήθηκε κανείς πόσο κοστίζουν σε όλους εμάς και εσάς όλες οι παραπάνω δραστηριότητες; Ποιος πληρώνει το μάρμαρο, μπετό, τοίχο; Για να καθαρίσουν όλα τα παραπάνω από δρόμους και τοίχους πρέπει να γίνει μια δαπάνη χρημάτων τόσο σε συνεργεία όσο και σε υλικά. Ποιος τα πληρώνει όλα αυτά φίλε αναγνώστη; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Εγώ και εσύ και η οικογένειά σου και όλοι μας. Εμείς τα πληρώνουμε. Πώς; Μέσω της φορολογίας φυσικά. Και τώρα που το ύψος των φόρων είναι δυσβάσταχτο για τους περισσότερους από εμάς μήπως πρέπει να σκεφτούμε κάποια πράγματα καλύτερα; Δεν μπορούμε να απαιτούμε από το κράτος να τα κάνει όλα και εμείς να μην κάνουμε τίποτα. Συν Αθηνά και χείρα κίνει έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και μιας και πέρασε και το καλοκαίρι που ο τουρισμός ανθεί στην χώρα μας δεν μπορώ να φανταστώ την εντύπωση των τουριστών από όλη αυτή τη κατάσταση. Τι εντύπωση θα έχουν για τον πολιτισμό μας και την νοοτροπία μας; Γιατί ναι η καθαριότητα των δημόσιων χώρων αποτελεί και αυτή δείγμα πολιτισμού.

Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω και ελπίζω να μην ακούγομαι γραφική με αυτές τις απόψεις. Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας και αυτούς που αγαπάτε.

Από την Δέσποινα Παρασύρη για το Κάθε Μέρα