Η παχυσαρκία αποτελεί βασικό πρόβλημα υγείας με σοβαρές κοινωνικό – οικονομικές επιπτώσεις παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η παχυσαρκία θεωρείται «παγκόσμια επιδημία», η οποία προσβάλει περισσότερα άτομα από ότι η πείνα.
Στην Αμερική μέσα σε 25 χρόνια (από το 1979 μέχρι το 2004), η παχυσαρκία στους ενήλικες διπλασιάστηκε, ενώ στα παιδιά και στους εφήβους τριπλασιάστηκε. Η παχυσαρκία αποτελεί σοβαρό παράγοντα κινδύνου για άλλες χρόνιες ασθένειες, αυξάνει τον πιθανότητα θνησιμότητας σε κάθε ηλικία και έχει σημαντικές κοινωνικό – οικονομικές επιπτώσεις.
Για να αντιμετωπιστεί σήμερα η παχυσαρκία δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην πρόληψη. Πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα όσον αφορά την αντιμετώπιση και την θεραπεία, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπολογιστεί και το οικονομικό κόστος της παχυσαρκίας. Καθώς αυξάνει το βάρος και η περίμετρος της μέσης, τόσο αυξάνονται και οι σχετιζόμενες με την παχυσαρκία ασθένειες, και συνεπώς αυξάνονται και τα έξοδα υγείας. Η παχυσαρκία μειώνει την παραγωγικότητα του υπαλλήλου, όπως επίσης μειώνει και τα χρόνια που μπορεί να εργάζεται λόγω της αυξημένης θνησιμότητας και νοσηρότητας., κατάσταση που εμποδίζει την κοινωνικό – οικονομική πρόοδο της κοινωνία. Ο απλούστερος τρόπος για να αντιμετωπισθούν οι οικονομικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας, είναι να διακριθούν σε άμεσες και έμμεσες.
Άμεσα έξοδα υγείας είναι αυτά που σχετίζονται με τη διάγνωση και την αντιμετώπιση των ασθενειών, τα φαρμακευτικά έξοδα, τα νοσοκομειακά έξοδα, και η κατ’ οίκον νοσηλεία. Τα έμμεσα έξοδα σχετίζονται με την νοσηρότητα και την θνησιμότητα και καθρεφτίζουν τους χαμένους μισθούς λόγω ασθενείας ή ανικανότητας και την απώλεια μελλοντικών κερδών λόγω πρόωρου θανάτου.
Άμεσες συνέπειες παχυσαρκίας
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι τα έξοδα λόγω παχυσαρκίας αποτελούν το 2-7% των συνολικών εξόδων για την υγεία παγκοσμίως. Στις Η.Π.Α. το συνολικό κόστος (άμεσο και έμμεσο) της θεραπείας της παχυσαρκίας εκτιμήθηκε το 2001 στα $117 δις δολάρια (86δις ευρώ). Το ετήσιο άμεσο κόστος αντιμετώπισης των υπέρβαρων και παχύσαρκων εκτιμήθηκε το 2002 στα $92,6 δις δολάρια (68δις ευρώ). Σε έρευνα στο Illinois της Αμερικής το 2002, το ετήσιο κόστος θεραπείας του διαβήτη και καρδιοπαθειών ήταν $12.342 δολάρια (9.100 ευρώ) για τις γυναίκες με 3ου βαθμού παχυσαρκία και $13.674 δολάρια (10.100 ευρώ) για τους άντρες.
Ενδιαφέρον είχε μια έρευνα που μελέτησε την διαφορά στα έξοδα περίθαλψης ανάμεσα σε φυσιολογικού βάρους άτομα και σε άτομα με διαφόρους βαθμούς παχυσαρκίας. Τα έξοδα στα άτομα 1ου βαθμού παχυσαρκίας (ΒΜΙ: 30-35%) ήταν αυξημένα κατά 21- 54%. Στα 2ου βαθμού (ΒΜΙ: 35-40) ήταν αυξημένα κατά 43-57% και στου 3ου βαθμού (ΒΜΙ>40) ήταν αυξημένα κατά 78-111%. Ακόμα κι όταν συγκρίθηκε η ομάδα των υπέρβαρων (ΒΜΙ 25-30) πάλι τα έξοδα στους παχύσαρκους ήταν στατιστικά πιο αυξημένα.
Ένα σημαντικό ποσοστό των αυξημένων εξόδων για την υγεία που παρατηρούνται στους παχύσαρκους ασθενείς σχετίζονται με την φαρμακευτική περίθαλψη, κυρίως σε ότι έχει να κάνει με τον διαβήτη και τις καρδιοπάθειες. Σε μελέτες τα φαρμακευτικά έξοδα είναι αυξημένα στους παχύσαρκους κατά 77-227% συγκριτικά με τα άτομα φυσιολογικού βάρους.
Οι άμεσες οικονομικές συνέπειες της παχυσαρκίας στα παιδιά δεν είναι τόσο ξεκάθαρες όσον αυτές των ενηλίκων, για πολλούς λόγους. Πρώτον, σε ελάχιστα παιδιά παρέχεται θεραπεία, οπότε τα έξοδα περίθαλψης δείχνουν χαμηλά. Αυτό υποδεικνύει, είτε ότι οι υπεύθυνοι υγείας δεν εκτιμούν την σοβαρότητα του προβλήματος, είτε ότι γίνονται διακρίσεις κατά των υπέρβαρων παιδιών μέσα στις υπηρεσίες υγείας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σχετιζόμενες με την παχυσαρκία ασθένειες να μην διαγιγνώσκονται, οπότε δεν αναφέρονται. Ακόμα και όταν υπάρχει ενδιαφέρον από τις υπηρεσίες υγείας, τα παιδιά από μόνα τους δεν είναι πάντα ικανά να γνωρίζουν τα διάφορα συμπτώματα ή δεν θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να τα αναφέρουν. Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις δεν καταγράφεται το σωματικό βάρος κατά την διάγνωση ασθενειών, οπότε δεν υπάρχει συχνά καταγραμμένη συσχέτιση της ασθένειας με το σωματικό βάρος. Αυτό που συμβαίνει όμως, είναι ότι η παιδική παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου ασθενείας κατά την ενήλικη ζωή, όπως επίσης κάποιες από αυτές τις ασθένειες ήδη έχουν αρχίσει και παρουσιάζονται στα παχύσαρκα παιδιά. Αυτό φυσικά οδηγεί σε μεγαλύτερο διάστημα θεραπείας και εργασιακής ανικανότητας, το οποίο θα επιβαρύνει κι άλλο το σύστημα υγείας.
Έμμεσες Συνέπειες
Όσον αφορά τις έμμεσες οικονομικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας είναι δύσκολο να εκτιμηθούν αλλά εκτιμάται περίπου στα $58,8δις (43,4 δις ευρώ) παγκοσμίως. Στις Η.Π.Α, τα έμμεσα έξοδα ή το οικονομικό κόστος της χαμένης παραγωγικότητας που σχετίζεται με την παχυσαρκία σε ηλικίες 17-64 ετών έχει εκτιμηθεί στα $3,9δις δολάρια (2,87δις ευρώ). Αυτή η αξία ισοδυναμεί με σε 39,3εκατομμύρια χαμένες μέρες εργασίας λόγω παχυσαρκίας, 62,7εκ επισκέψεις σε γιατρούς, 239εκ περιορισμένες μέρες δραστηριότητας και 89,5εκ μέρες καθήλωσης στο κρεβάτι λόγω παχυσαρκίας
Ο Thompson και οι συνεργάτες του εκτίμησαν ότι οι παχύσαρκοι άντρες ήταν απόντες από την εργασία τους 2,7 μέρες περισσότερες από έναν άντρα ιδανικού βάρους, ενώ οι παχύσαρκες γυναίκες έλειπαν από την εργασία τους 5,1 μέρες περισσότερες από τις γυναίκες ιδανικού βάρους. Παρόμοια, ο Finkelstein και οι συνεργάτες του βρήκαν ότι οι παχύσαρκοι υπάλληλοι είχαν 5,1 επιπλέον χαμένες μέρες εργασίας και κατά $2230 δολάρια (1645 ευρώ) πιο αυξημένα ιατρικά έξοδα.
Σε μια μελέτη στο Μεξικό μελετήθηκε το κόστος της παχυσαρκίας σε μειωμένη εργασιακή απόδοση, απασχόληση και έσοδα. Η ολική απώλεια εισοδήματος ήταν περίπου $200εκ (147 ευρώ) περίπου, με απώλεια 7300 θέσεων εργασίας, το οποίο μεταφράζεται σε απώλεια εισοδημάτων από τους φόρους σε πάνω από $48εκ δολάρια (35,4 εκ ευρώ).
Είναι δύσκολο να εκτιμηθούν ανάλογα κόστη της παιδικής παχυσαρκίας λόγω της μικρής συμβολής των παιδιών στην εθνική οικονομία. Αυτό όμως που μπορεί να εκτιμηθεί είναι οι γονικές άδειες που παίρνουν οι γονείς για να φροντίσουν τα άρρωστα παχύσαρκα παιδιά τους, οι ώρες που δεν πάνε σχολείο λόγω ασθενείας, και τα νεαρά άτομα που δεν μπορούν να βρουν δουλειά λόγω παχυσαρκίας.
Πέρα από τις άμεσες και έμμεσες οικονομικές συνέπειες της παχυσαρκίας, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι παράγοντες, οι οποίοι δεν μπορούν να εκτιμηθούν εύκολα. Αυτοί οι παράγοντες συμπεριλαμβάνουν τις χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο, τις διακρίσεις και την άνιση μεταχείριση στο χώρο εργασίας, τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα και την γενικά κακή ποιότητα ζωής.
Σε έρευνα οι παχύσαρκοι είχαν τα χαμηλότερα σκορ σε τεστ τα οποία μελετούσαν διάφορους τομείς της υγείας όπως σωματική λειτουργία, κοινωνική προσαρμογή, διανοητική υγεία και πόνος. Καλό είναι να αρχίσει πια ο κόσμος να ευαισθητοποιείται λίγο περισσότερο σε αυτό το ζήτημα. Η παχυσαρκία αποτελεί μια σοβαρή πάθηση με αρνητικές επιπτώσεις στην σωματική και ψυχική υγεία, την κοινωνία και την οικονομία. Η πρόληψη όντως αποτελεί την καλύτερη αντιμετώπιση και μια και βρισκόμαστε σε μια δύσκολη περίοδο για την οικονομία, ας μην ξεχνάμε ότι το να προσέχουμε το σώμα μας κοστίζει πολύ λιγότερο από την θεραπεία των ασθενειών.
« Κάλλιο το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Βιβλιογραφία
- Bachman K (2007), Obesity, Weight Management and Health Care Costs: A primer, Disease Management, 10:129-137
- Finkelstein E et al (2005) The cost of obesity among full – time employees Am J Health Promot, 20: 45-51
- Lobstein T et al (2004) Obesity Reviews, 5 (Suppl 1) 4-85
- Powers K.A., Rehrig S.T, Jones D.B (2007) Financial Impact of Obesity and Bariatric Surgery, Med Clin N Am, 91: 321-338
- Tompson D et al (1998) Estimated economic costs of obesity to US business, Am J Health promot, 13: 120-7
Πηγή : diatrofi.gr
