Ο νεαρός τσιγγάνος είχε σταθμεύσει το φορτηγό του κάτω από το μεγάλο ξενοδοχείο, στο λιμάνι της πόλης. Η καρότσα του ήταν ξέχειλα φορτωμένη με καρπούζια Αμαλιάδος και πατάτες Νευροκοπίου. Στο παρμπρίζ του ήταν γραμμένη η φράση «Εγώ για όλους, για μένα κανείς».
Κανείς μας δεν αγόραζε καρπούζια και πατάτες. Όλοι τρέχαμε, πατείς με και πατώ σε, να κλέψουμε τη φράση. Σαν τα σκυλιά, τα χασαπόσκυλα, την αρπάζαμε, τη δαγκώναμε, φεύγαμε τρέχοντας, αλυχτώντας, γαβγίζοντας. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Την κάναμε ποίημα, τραγούδι, ύμνο, παιάνα, ωδή, τροπάριο, διαδήλωση, σύνθημα, σφύριγμα, σήμα, σημαία, σπίτι, κόμμα, θρησκεία, πατρίδα, ομάδα, γήπεδο, έδρα, πρωτάθλημα, τη δέσαμε, τη χτίσαμε, τη σφάξαμε στα θεμέλια. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Τη ζωγραφίσαμε, τη χτυπήσαμε στο μπράτσο, στο στήθος, στο μέτωπο, στη φλέβα, παντού. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Τη στήσαμε, την παίξαμε, την περιπαίξαμε, ποντάραμε, πήραμε, πιάσαμε, χάσαμε. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Τη χύσαμε ασήμι, χρυσάφι, κύπελλο, μετάλλιο, παράσημο, στήθος, φυσήξαμε γυαλί, δουλέψαμε πηλό, τη κάψαμε στάχτη, στάχτη και μπούλμπερη. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Τη βάλαμε στη γραμμή, παρελάσαμε, καμαρώσαμε, χειροκροτήσαμε, παρουσιάσαμε, σηκώσαμε χέρι, υψώσαμε γροθιά, φασκελώσαμε. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Την περιφέραμε θαυματουργό εικόνα, άγιο λείψανο, κρανίο, κάρα, πολιούχου πόλης, επιτάφιο, επιτάφιο θρήνο, παράκληση, λιτανεία, σταυροφορία. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Σταθήκαμε στη σκιά της, χωθήκαμε στον κόρφο της, φορέσαμε το ρούχο, την κορώνα, το κουρέλι, περάσαμε σε δάχτυλο, μύτη, αυτί, χαλκά, αλυσίδα, κρεμάσαμε σταυρό, δικέφαλο αετό, σφυρί, δρεπάνι, αστέρι, κλάψαμε, μοιρολογήσαμε, γονατίσαμε, ζητιανέψαμε, εκλιπαρήσαμε. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Πήραμε τη φωνή, κλέψαμε τον ήχο, το σώμα, το κορμί, ήπιαμε, μεθύσαμε, παραγγήλαμε, μαχαιρώσαμε, χορέψαμε, κοιμηθήκαμε μαζί της, σπάσαμε, αυθαδιάσαμε, κοκορευτήκαμε, ναρκισσευτήκαμε, ρεζιλευτήκαμε, παίξαμε το σκοπό της. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Βγάλαμε, γυρίσαμε δίσκους, σουξέ μεγάλα «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Φτιάξαμε, σηκώσαμε παραστάσεις, πανηγύρια, παίξαμε ρόλους, φωτογραφηθήκαμε, αποθεωθήκαμε. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Γράψαμε, τυπώσαμε, σπουδάσαμε, δουλέψαμε, κερδίσαμε, πολεμήσαμε, γελάσαμε, ξεγελάσαμε, εξαπατήσαμε, επενδύσαμε, τοκίσαμε, πολιτευτήκαμε, κολαστήκαμε, ερωτευτήκαμε, παντρευτήκαμε, κάναμε παιδιά, χωρίσαμε, ταξιδέψαμε, βεβηλώσαμε, εκδώσαμε, εκπορνεύσαμε, πλαστογραφήσαμε, ντύσαμε, γδύσαμε, φύγαμε, φάγαμε, γυρίσαμε. «Εμείς για όλους, για μας κανείς».
Στο μεταξύ ο νεαρός τσιγγάνος στη θέση του, το φορτηγό αμετακίνητο, το παρμπρίζ τη φράση του, η καρότσα γεμάτη.
Tου Θοδωρή Γκόνη
Πηγή: protagon.gr