Τρίτη πρωί κάθομαι σε δημόσιο χώρο και κοιτώ τους περαστικούς σε ένα πολυσύχναστο δρόμο. Ξαφνικά περνάει ο φίλος μου ο Απόστολος τον οποίο είχα καιρό να δω και κοντοστέκεται να μου πει τα νέα του.

Ο Απόστολος δεν έχει τελειώσει κάποια σχολή (ΑΕΙ, ΤΕΙ) ούτε γνωρίζει κάποια ξένη γλώσσα, παρόλα αυτά έχει πολύ όρεξη για δουλειά απλώς δεν βρίσκει, ειδικά με την κρίση που διανύουμε. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ψάχνει σε λάθος σημεία!

“Γιώργο”, μου λέει “αποφάσισα να μεταναστεύσω στο εξωτερικό!, εκεί έχει δουλειά και πληρώνουν περισσότερα! σιγά μην κάτσω άλλω εδώ να κλαίω την μοίρα μου επειδή δεν βρίσκω δουλειά!”. Προς στιγμήν χάρηκα όταν άκουσα την απόφασή του και πραγματικά ένιωσα κι εγώ έτοιμος να σκεφτώ μήπως να κάνω το ίδιο!. Μετά μου ανακοινώνει ότι θέλει να πάει στην Δανία!

Εκεί λίγο σάστισα, γιατί έβαλα τον εαυτό μου στην θέση του. Το σκέφτηκα δηλαδή πως θα ήταν αν πήγαινα εγώ στην Δανία. Το πρώτο που θα υπολόγιζα αν έκανα μία τέτοια κίνηση θα ήταν αν ξέρω κανέναν εκεί, μην πάω “ξεκάρφωτος” που λέμε. Μετά θα σκεφτόμουν ότι δεν γνωρίζω τη γλώσσα, εντάξει γνωρίζω την Αγγλική αλλά εδώ μιλάμε για Δανία! όχι Αγγλία. Σίγουρα θα μου πέρναγε από το μυαλό και με τι προσόντα θα παρουσιαστώ σε ξένη χώρα. Με τι σπουδές, με τι μόρφωση γενικότερα και τι προσδοκίες επαγγελματικές θα είχα.

Ρωτάω λοιπόν έτσι απλά τον Απόστολο αυτά που θα ρώταγα στον εαυτό μου και πήρα αρνητικές απαντήσεις και στα τρία ερωτήματα. Κανέναν γνωστό, δεν ξέρει τη γλώσσα (ούτε καν Αγγλικά) και δεν έχει καμία μόρφωση πέραν αυτής που παρέχει το λύκειο.

“Θα βρω δουλειά σε εταιρεία, στην αρχή θα δουλέψω ακόμα και σερβιτόρος” μου λέει ενθουσιασμένος και μάλιστα μου είπε ότι άκουσε πως οι σερβιτόροι στην Δανία αμείβονται με 2000€ μηνιαίως. Χωρίς φυσικά να έχει κάνει κάποια έρευνα ή έστω να μπει στον κόπο να βάλει κάποιον γνωστό να τηλεφωνήσει σε κάποιο Δανέζικο εστιατόριο για να επαληθεύσει αυτό που άκουσε.

Στα 30 του πλέον ο Απόστολος θα φύγει Δανία για δουλειά, χωρίς να υπάρχει κάτι σίγουρο και φυσικά χωρίς να γνωρίζει οτιδήποτε για αυτά που θα βρει μπροστά του στην Δανία και μάλιστα με την ελπίδα ότι θα πιάσει δουλειά σε κάποια εταιρεία με το απολυτήριο του λυκείου και χωρίς ξένη γλώσσα… (μπράβο !Απόστολε…). Εμένα δεν μου κακοφαίνεται η ιδέα γενικά να φύγει κάποιος στο εξωτερικό. Αυτό που σκέφτηκα και ήθελα πολύ να πω στον Απόστολο είναι ότι αν είχε ίσως μία καλύτερη εκπαίδευση (που μπορούσε να την έχει απλά δεν ήθελε) και αν ήξερε μία ξένη γλώσσα (που θα μπορούσε να ξέρει απλώς δεν ήθελε), η μετανάστευση του θα είχε καλύτερη προοπτική από το να είναι ένας σερβιτόρος (στην καλύτερη περίπτωση και σιγά μην παίρνει και 2000€).

Δουλείες έξω υπάρχουν, και στην Ελλάδα υπάρχουν, απλώς όλοι κυνηγάμε την εύκολη δουλειά και αφήνουμε τις δύσκολες συνήθως για τους αλλοδαπούς (αγροτικές εργασίες). Σίγουρα αν έλεγα του Αποστόλου να πάει στο χωράφι αντί να φύγει στο εξωτερικό, δεν θα του άρεσε. Δυστυχώς έχουμε μεγάλες προσδοκίες από τους εαυτούς μας χωρίς όμως αυτές να αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα και πολλές φορές αναζητούμε λύσεις όπως είναι η δουλειά στο εξωτερικό για να σωθούμε. Λες και στην Δανία περιμένουν τον Απόστολο για να του δίνουν τα 2000/ μήνα.

Αν ο κάθε “Απόστολος” έχει την απαίτηση να μεταναστεύσει και να εργαστεί σε εταιρεία με 0 προσόντα σε σχέση με τον ανταγωνισμό εκεί έξω, τότε δύο ερωτήματα υπάρχουν: 1) ποιος θα κάνει την δουλειά του ανειδίκευτου εργάτη και δεύτερον 2) αυτοί που είναι τεχνικά και ακαδημαϊκά καταρτισμένοι τι απαιτήσεις πρέπει να έχουν;