Ο λογαριασμός της Ισπανίας μπορεί να φτάσει και τα 100 δισ., όπως αναφέρουν οι τελευταίες εκτιμήσεις. Αυτό από μόνο του έρχεται να συγκριθεί με την περίπτωση της AIG το 2008, που διασώθηκε με παρέμβαση της FED. Παράλληλα αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχουν προληπτικοί μηχανισμοί ούτε όργανα εποπτείας που μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά αφού μόλις πέρυσι τέτοιον καιρό ολοκληρώνονταν τα stress tests που έδιναν το πράσινο φως στην απρόσκοπτη συνέχιση της πορείας των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Την ίδια ώρα η Αγγελα Μέρκελ μίλησε ανοιχτά πια για την Ευρώπη των 2 ταχυτήτων. Οι όροι διάσωσης των ισπανικών τραπεζών θα αποτελέσουν και ένα πρώτο βήμα που θα καθορίσει τις προθέσεις και τις κατευθύνσεις των Γερμανών για την πορεία της Ευρωζώνης. Ποίες θα είναι οι δεσμεύσεις της Ισπανίας και ποιά η τύχη των ισπανικών τραπεζών από πλευράς ελέγχου, στοιχείο που θα έχει και άμεσο αντίκτυπο στην ελληνική κατάληξη. Ο έλεγχος των τραπεζών περνά σε ευρωπαϊκά χέρια και στον EFSF είτε στον ESM.
Η πολιτική που εφαρμόζεται σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο είναι γεμάτη ερωτήματα. Πρώτον το μείγμα που ακολούθησε μέχρι τώρα και η ισπανική οικονομία διαθέτει όλα τα υφεσιακά χαρακτηριστικά αλλά και αυτά της λιτότητας που σταδιακά οδήγησαν στην επιτάχυνση του σκασίματος του τραπεζικού συστήματος. Πώς αλήθεια ενώ οι αναλύσεις έβλεπαν και φωτογράφιζαν τα προβλήματα για να τα παίξουν τα funds, οι Γερμανοί άφησαν να τους φύγει η κατάσταση από τα χέρια;
Στο τέλος του μήνα αναμένονται αποφάσεις και σίγουρα θα είναι και η Ελλάδα στο επίκεντρο. Η ελληνική οικονομία θα είναι στη χειρότερη δυνατή κατάσταση από την χρεοκοπία του 1932 και παρά το PSI. Χρειάζεται μέχρι τότε την συγκρότηση ενός σχεδίου που θα μπορέσει να διεκδικήσει κέρδη σε μια σκληρή διαπραγμάτευση, αλλά που θα έχει και την πολιτική στήριξη της κοινωνίας. Διαφορετικά οι εξελίξεις θα δρομολογηθούν ώστε σταδιακά να μεταπηδήσει σε μια άλλη κατηγορία. Αυτό δεν είναι φοβερό, είναι ένα σενάριο, που πρέπει πια να το λάβουμε υπόψη μας.
Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη
Πηγή: capital.gr
