Ανάγκη για ένα ελπιδοφόρο παρόν και ένα ευοίωνο μέλλον έχουν οι νέοι της Ελλάδας, καθώς κάθε ψήγμα αισιοδοξίας φαίνεται να εξανεμίζεται παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονται στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ζώντας καθημερινά «τα απελπισμένα μαγειρέματα» των κομμάτων, τα οποία γίνονται σε μια νύκτα, λες και η λύση στο πρόβλημα είναι η αυτοδυναμία στις εκλογές, μπορεί να αντιληφθεί κανείς πως η σκέψη των νέων βλέποντας όλα αυτά δεν είναι παρά «αδιέξοδο- ο κόσμος γκρεμίζεται και «αυτοί» παλεύουν ακόμη για καρέκλες». Η απελπισία είναι κοντά και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό της νεολαίας.

Πόσο λυπάμαι για τα όνειρα μου, για τα όνειρα μας και την ελπίδα που είχαμε κάποτε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι, ότι δεν είναι όλα ψέματα και ότι κάπου υπάρχει φως στο τούνελ, που θα φέρει το χαμόγελο στα πρόσωπα μας.

Διαβάσαμε, σπουδάσαμε, αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε ένα μέλλον με τις καλύτερες προοπτικές και καταλήγουμε να απελπιζόμαστε παρακολουθώντας τους εαυτούς μας ανήμπορους να ανεξαρτητοποιηθούν. Αμέτρητοι είναι οι νέοι που φεύγουν έξω με την ελπίδα μιας καλής ζωής, γιατί το καλύτερη είναι υπερβολή (αυτοί που ακόμα έχουν δυνατότητα οικονομική) και πόσοι ακόμη γύρισαν πίσω από εκεί που ξεκίνησαν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Κλασική πλέον η έκφραση στη καθημερινή ζωή των νέων Ελλήνων «δεν βγαίνω αδερφέ».

Δεκάδες είναι οι νέοι που αποτελούν έναν αριθμό, ένα ποσοστό στους στατιστικούς πίνακες του ΟΑΕΔ και περιμένουν με αγωνία να βρεθεί μια δουλειά, οποιαδήποτε και οπουδήποτε χωρίς περιορισμούς και ψηλά στάνταρ. Πέρασε η εποχή της πολυτέλειας, πλέον η φράση «δουλίτσα να υπάρχει» είναι υπεραρκετή για να δηλώσει αμυδρά ικανοποίηση.

Δεν ξέρω αν εκφράζω απόλυτα την νεολαία, ωστόσο, θέλοντας να δώσω ένα μήνυμα σε όλους αυτούς που ασχολούνται και πιστεύουν στη νεολαία και θέλουν να την βοηθήσουν, να την βάλουν προτεραιότητα και όχι τελευταία των τελευταίων, η νεολαία είναι η βάση αυτής της χώρας και αν δεν βοηθήσουν τη βάση να είναι σταθερή και ισορροπημένη, να είναι σίγουροι ότι μέλλον δεν θα υπάρξει, τουλάχιστον όχι έτσι όπως το αντιλαμβάνονται. Στηρίξτε την νεολαία και δεν θα χάσετε!

της Λένας Μαρκογιαννάκη