Πανικός και τρόμος λέει στην Αθήνα από τις ιερόδουλες που σκορπούν τον τρόμο σε παράνομους οίκους ανοχής γιατί μεταδίδουν τον ιό του AIDS στους πελάτες! Και δώστου πανικός και δώστου επιχειρήσεις σοκ και δέος για να προστατέψουμε την δημόσια υγεία. Θυμηθήκαμε ξαφνικά ότι υπάρχει αυτός ο ιός και ασχολούμαστε με τους παράνομους οίκους ανοχής και μάλιστα προεκλογικά; Διερωτώμαι λοιπόν εγώ σαν άνθρωπος σκεπτόμενος, ποιο είναι το κύριο πρόβλημα αυτής της υπόθεσης;
Φυσικά και οι κυρίες οι οποίες πιάστηκαν στα δόντια του νόμου έχουν ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης και αποτελούσαν δημόσιο κίνδυνο εφόσον ασκούσαν αυτό το επάγγελμα γνωρίζοντας ότι μολύνουν τους πελάτες τους με τον θανατηφόρο ιό. Η συμπεριφορά τους είναι καταδικαστέα 100%. Φυσικά δεν ασκούσαν αυτό το επάγγελμα επειδή έτσι τους αρέσει αλλά η ζωή ή και οι λάθος επιλογές τις οδήγησαν εκεί. Πώς απαιτούμε από γυναίκες ενός κατώτερου θεού , γιατί οι περισσότερες από αυτές ως τέτοιες χαρακτηρίζονταν, να επιμένουν στην χρησιμοποίηση μέτρων προφύλαξης και να πάνε κόντρα στα θέλω του πελάτη την στιγμή που έχουν ανάγκη τα 15-20€ που θα έπαιρναν για λίγη ώρα αγοραίου έρωτα; Γιατί για τέτοια ποσά μιλάμε. Οι άλλες που θεωρούνται πολυτελείας, με κασέ 200 και 300 € άραγε δεν αποτελούν κίνδυνο; Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που σηκώνει μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης. 132 προσαγωγές γυναικών που εκδίδονταν σε παράνομους οίκους ανοχής έγιναν μέχρι στιγμής. Καλά έκαναν κατά την γνώμη μου για να τις ελέγξουν όλες και να δουν κατά πόσο είναι υγιείς ή όχι.
Αναλυτικότερα, το Δελτίο Τύπου του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ., αναφέρει:
«Σε συνέχεια των υγειονομικών ελέγχων, οι οποίοι διενεργούνται από μεικτά κλιμάκια του ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. σε εκδιδόμενα άτομα που δραστηριοποιούνται σε πλατείες και υπαίθριους χώρους στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, εντοπίστηκαν 5 νέα HIV οροθετικά άτομα ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στα 17.»
Το κύριο θέμα είναι η νοοτροπία του έλληνα και της ελληνίδας γύρω σε ότι αφορά τις σεξουαλικές επαφές και τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνονται. Ας μην πάρουμε υπ’ όψιν μόνο το θέμα των ιεροδούλων που βρέθηκαν οροθετικές. Γενικά στην καθημερινή μας ζωή και στις σεξουαλικές μας επαφές απουσιάζει ο όρος και η σκέψη της σεξουαλικής παιδείας. Έχουμε ακόμα ταμπού σε ότι αφορά τις προφυλάξεις και θεωρούμε ότι είναι ευθύνη της γυναίκας να προφυλάσσεται ή αντίστοιχα ότι είναι ευθύνη του άντρα να παίρνει προφυλάξεις μόνο. Αυτό το παιχνίδι όμως έχει δυο παίκτες. Είναι ευθύνη και των δυο να κοιτάνε πως θα προφυλάξουν τον εαυτό τους και να δουν τους κινδύνους που συντρέχουν. Και θα μου πείτε την ιστορία που έχω ακούσει πολλές φορές και είναι από την ζωή βγαλμένη « Δεν μου έχεις εμπιστοσύνη ότι είμαι καθαρός-καθαρή;» ( Η απάντηση είναι ότι εσένα μπορεί να σου έχω εμπιστοσύνη αλλά δεν έχω σε όλες τις πρώην ή τους πρώην σου. Μπορείς να μου εγγυηθείς και για όλους αυτούς;)Ή το άλλο κλισέ: « Δεν με βολεύει το προφυλακτικό, δεν έχω καλή αίσθηση και χάνω την απόλαυση.» ( Θυσιάζεις λοιπόν την υγεία σου για την απόλαυση; Πολύ ώριμο!)
Θα μου πείτε όμως ότι σε μια σχέση σταθερή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα όλα τα παραπάνω μπορεί και να δικαιολογηθούν σε κάποιο βαθμό. Τι έχει όμως ακριβώς στο μυαλό του κάποιος που επιλέγει να έχει σεξουαλικές επαφές με ιερόδουλες και επιμένει να μη παίρνει προφυλάξεις; Γιατί μη μου πείτε ότι εκεί τίθεται θέμα εμπιστοσύνης. Θα θεωρηθεί τουλάχιστον στενόμυαλος και αφελής κάποιος που θα το σκεφτεί αυτό. Είναι δεδομένο ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και ότι είναι πάνω από επιβεβλημένη η λήψη προφυλάξεων. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις ιερόδουλες αλλά και για όλες τις ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως αυτές χαρακτηρίζονται. Άρα για ποιον λόγο κατηγορούμε τις ιερόδουλες που μετέδωσαν τον ιό και δεν χαρακτηρίζουμε και τους πελάτες τους οι οποίοι είναι τόσο εγκληματικά ανεύθυνοι και στενόμυαλοι που «κατέστρεψαν» την ζωή τους για λίγη περισσότερη απόλαυση; Δεν ξέρω αν το ακούσατε αλλά οι περισσότεροι από τους πελάτες αυτών των γυναικών ήταν παντρεμένοι, πράγμα που σημαίνει ότι κίνδυνο θα διατρέχουν και οι σύζυγοι αυτών των ανθρώπων. Γιατί μη μου πείτε ότι στον αγοραίο έρωτα δεν έπαιρναν προφυλάξεις αλλά με τις γυναίκες τους έπαιρναν, γιατί θα είναι πολύ χαζό μόνο και ως σκέψη.
Στην χώρα μας δυστυχώς υπάρχει παντελής έλλειψη σεξουαλικής παιδείας. Πως περιμένουμε λοιπόν να έχουμε σωστή σεξουαλική συμπεριφορά; Σύμφωνα με στοιχεία για το ποσοστό των αμβλώσεων στην Ελλάδα, το 2010 ο αριθμός των δηλωμένων αμβλώσεων έφτανε τις 70.000. Οι περισσότερες σημειώνονται σε ηλικίες 18-30 ετών (άλλες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερες από 200.000 αμβλώσεις). Από αυτές, έχει παρατηρηθεί ότι 1 στις 2 έφηβες που κάνουν άμβλωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της, ενώ το 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας. Την στιγμή που στην Μεγάλη Βρετανία το νούμερο αυτό ανέρχεται στις 190.000 αμβλώσεις με 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα. Και για να μιλήσουμε και για τον ιό HIV που ξαφνικά όλοι θυμηθήκαμε πως υπάρχει, σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ, στην Ελλάδα υπάρχουν 9.000 οροθετικοί, αριθμός στον οποίο αναμένεται να προστεθούν φέτος 600 νέα περιστατικά, ενώ υπολογίζεται πως ακόμη 4.000 ασθενείς ζουν με τον ιό, χωρίς να το γνωρίζουν επειδή δεν έχουν εξεταστεί, ή χωρίς να το έχουν δηλώσει. Αυτό νομίζω τα λέει όλα από μόνο του.
Εύλογα όμως θα αναρωτηθεί ο κάθε ένας από εσάς για το τι κάνει το κράτος για το θέμα αυτό και για το πώς λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός. Ποιος κρατικός μηχανισμός φίλε αναγνώστη; Μέχρι το 1999 υπήρχαν 150 οίκοι ανοχής στην Αθήνα, οι οποίοι ήταν νόμιμοι, όσον αφορά τις άδειες εγκατάστασης. Δεν υπήρχε κοπέλα που να εργάζεται σε αυτούς χωρίς χαρτιά και χωρίς ιατρικές εξετάσεις. Σήμερα υπάρχουν 600 οίκοι ανοχής, από τους οποίους με άδεια είναι ελάχιστοι. Ούτε καν δέκα. Και δεν είναι παλαιά σπίτια αυτά. Με νόμο του 1999 η τότε κυβέρνηση όρισε ότι οποιαδήποτε, αλλοδαπή ή ημεδαπή, μπορούσε να βγάλει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και ότι αναγνωρίζεται επισήμως ως επάγγελμα αυτό της ιερόδουλης. Από τις 1500 εκδιδόμενες γυναίκες στην Ελλάδα, μόνο οι 300 είναι ελληνικής καταγωγής ενώ ο αριθμός των παράνομα εκδιδόμενων γυναικών είναι άγνωστος. Τι κάνει ο κρατικός μηχανισμός για αυτό; Ξαφνικά προεκλογικά θυμήθηκε να δράσει και να κάνει προσαγωγές γυναικών για να τις ελέγξει. Σε μια περίπτωση μάλιστα έκλεισε έναν παράνομο οίκο ανοχής οχτώ φορές! Νομίζω πως έπρεπε να βρεθούμε στο παρά πέντε για ακόμη μια φορά για να δούμε ότι κινείται κάτι γύρω από αυτό το ζήτημα. Και εδώ που τα λέμε, θέλω να σας ομολογήσω ότι τρέφω αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσο θα συνεχιστεί η όλη έρευνα από Δευτέρα ή το ζήτημα αυτό θα θαφτεί όπως και πολλά άλλα.
Γενικά σαν λαός έχουμε αυτό το αίσθημα του άτρωτου, ότι τίποτα δεν θα πάθουμε, ότι πάντα θα επιβιώσουμε και ότι νοιαζόμαστε για κάτι μόνο αν μας χτυπήσει την πόρτα, καλή ώρα. Γιατί είμαστε ελληνάρες, ράτσα παλιά ινδοευρωπαϊκή! Χρειάζεται να αναφέρω το πόσο άσχημο είναι αυτό και την επιτακτική ανάγκη που υπάρχει για να αλλάξουμε τρόπο σκέψης; Το ξέρω ότι μερικές φορές γίνομαι κουραστική με όλα αυτά που σας λέω και ότι μπορεί να επαναλαμβάνομαι, αλλά ας ανοίξουμε λίγο το μυαλό μας. Ας αποκτήσουμε υπευθυνότητα, σεβασμό και συνείδηση των πράξεών μας. Θα γίνει η ζωή μας πολύ πιο ποιοτική και πιο εύκολη. Ας αφήσουμε στην άκρη τα ταμπού και τις προκαταλήψεις και ας ενημερωθούμε όλοι για τους κινδύνους που υπάρχουν γύρω από τις σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλάξεις. Μην ξεχνάτε η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη.
Από την Δέσποινα Παρασύρη για το Κάθε Μέρα
