Λίγο πριν δοθεί το σύνθημα για να αρχίσει η προεκλογική περίοδος που θα μας πάει στις εκλογές, κόμματα παλιά και νέα κι οι ηγέτες τους συνωθούνται στην αφετηρία, όπως συμβαίνει στους αγώνες δρόμου των μεγάλων αποστάσεων. Και μέχρι να ακουσθεί το μπαμ του αφέτη κάνουν επιτόπιο τροχαδάκι για να κρατήσουν τη φυσική κατάσταση κι ετοιμότητά τους.
Μια τέτοια στιγμή του Α. Τσίπρα κατέγραψε προ ημερών ο τηλεοπτικός φακός καθώς εκθέτοντας το πρόγραμμά του για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής στα υψηλά εισοδήματα είπε, ότι αν δεν δεχθούν οι πλούσιοι να δώσουν ένα μεγάλο (χωρίς να το ορίσει) μέρος της περιουσίας τους για να σωθεί η χώρα «τότε να πάρουν και τις βίλες τους, να πάρουν και τα πολιτικά τους δικαιώματα απ’ αυτή τη χώρα. Αν θέλουν, να τα βγάλουν όλα έξω, να πάνε να ζήσουν στη Λιβερία, όπου θα είναι και οι σημαίες των πλοίων τους. Αλλά να τελειώνει αυτό. Ή θα επιλέξουν να είναι πολίτες της Ελλάδας με δικαιώματα στην Ελλάδα και άρα θα φορολογούνται ισότιμα και τα βάρη θα κατανέμονται δίκαια σ’ αυτόν τον τόπο ή θα επιλέξουν να πάνε σε άλλη χώρα. Ας το επιλέξουν».
Τέτοιες στιγμές ανέξοδης κορώνας κι ανιστόρητου λεονταρισμού, για πράγματα που όλοι γνωρίζουν (κυρίως όσοι τα λένε) πως δεν γίνονται, θα ζήσουμε πολλές. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο ευκολότερα οι έλληνες πολιτικοί θα σκίζουν το πουκάμισό τους για να φανεί η στολή του σούπερμαν μήπως και πείσουν κάποιους να τους ψηφίσουν, μολονότι εδώ και 50 χρόνια ο Εκο έχει αποκαλύψει (*) τη μεγάλη δύναμη και συνάμα αδυναμία του ήρωά τους: μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αντικατασταθεί από τον ήρωα ενός άλλου, ανάλογου θρύλου.
Για να χαρεί κανείς τις υπερφυσικές ικανότητες του σούπερμαν πρέπει να πιστέψει σ’ αυτές, εξαφανίζοντας κάθε ένσταση και δυσπιστία που ο ορθός λόγος επιβάλει κι η εμπειρία δικαιολογεί. Πρέπει δηλαδή να αποδεχθεί τον σούπερμαν για αυτό που είναι, ο ήρωας ενός μύθου του οποίου απολαμβάνει τις συνεχείς παραλαγές στο θέμα. Θα βρούν πρόθυμο κοινό οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες; Θα το μάθουμε το βράδυ της Κυριακής των εκλογών.
(*) Ο. Εκο, “Κήνσορες και θεράποντες”, Εκδόσεις Γνώση,1987.
Του Κώστα Μίντζηρα
Πηγή: protagon.gr
