Θα μπορούσε να είναι κάτι από το «Χάρι Πότερ», ή μια σκηνή από το «Terminator 2». Πάρτε ένα κουτί γεμάτο άμμο και πείτε του ό, τι χρειάζεστε – ας πούμε ένα σφυρί, μια σκάλα ή ένα ανταλλακτικό για ένα σπασμένο τμήμα του αυτοκινήτου. Θάψτε ένα μικροσκοπικό μοντέλο από ό, τι χρειάζεστε στην άμμο, περιμέντε μερικά δευτερόλεπτα και ιδού! Οι κόκκοι της άμμου έχουν σχηματίσει μια έκδοση του μοντέλου σε κανονικό μέγεθος.
Ερευνητές ρομποτικής του ΜΙΤ λένε ότι ένα τέτοιο μαγικό κουτί άμμου (sandbox) δεν θα μπορούσε να απέχει από το να γίνει πραγματικότητα περισσότερο από μια δεκαετία μακριά.
Μια ομάδα από το Εργαστήριο Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης λέει ότι έχουν αναπτύξει αλγόριθμους που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αυτή την «έξυπνη άμμο» , ουσιαστικά πολύ μικρά απλά ρομπότ, που θα επικοινωνούν μεταξύ τους για το πώς να ευθυγραμμιστούν μαζί σωστά από τη στιγμή που τους έχουν δώσει ένα μοντέλο για να το αντιγράψουν.
Η ομάδα έχει κάνει ήδη περιορισμένες δοκιμές με μεγαλύτερους κύβους, 10 χιλιοστά πλάτος, με υποτυπώδεις μικροεπεξεργαστές και μαγνήτες στις τέσσερις πλευρές τους. Τα «βότσαλα ρομπότ» μαγνήτες χρησιμοποιούνται όχι μόνο για τη σύνδεση, αλλά και για να επικοινωνούν μεταξύ τους για τον διαμοιρασμό της ενέργειας που χρειάζονται.
«Τα « βότσαλα ρομπότ »δεν πρόκειται να μετατραπούν σε «έξυπνη άμμο» από την μια μέρα στην άλλη αλλά αυτό θα συμβεί», είπε ο Kyle Gilpin, ένας μεταπτυχιακός φοιτητής που εργάζεται για αυτό το σχέδιο.
Ο Gilpin, ο οποίος έχει συντάξει το άρθρο το οποίο η ομάδα θα παρουσιάσει στο πρότυπο «Διεθνές Συνέδριο Ρομποτικής και Αυτοματισμού» του επόμενου μήνα, προέβλεψε ότι θα μπορούσε να πάρει 10 χρόνια, αλλά ότι θα δούμε σταδιακές βελτιώσεις στην πορεία.
Οι κόκκοι του «άμμου» θα εργαστούν από κοινού, κατ ‘ ουσίαν , όπως το μπλοκ της πέτρας με το οποίο ο αρχίζει να δουλεύει ένας γλύπτης. Μόλις αναπτυχθούν, οι κόκκοι που απαιτούνται για την κατασκευή ενός στοιχείου θα πάρουν τη θέση τους, ενώ εκείνοι που δεν χρειάζονται απλώς θα απομακρυνθούν.
«Πείτε ότι ένα από τα ελαστικά στο αυτοκίνητό σας έχει σκιστεί», δήλωσε ο Gilpin. «Θα μπορούσατε φτιάξετε μια κολλητική ταινία από αυτό το σύστημα, να το βάλετε στο ελαστικό σας και να έχετε ένα νέο.»
Όταν ένα αντικείμενο δεν είναι πλέον απαραίτητο, θα μπορούσαν οι κόκκοι να πάρουν εντολή να υποχωρήσουν και να ετοιμαστούν για την επόμενη εργασία.
Μία από τις κύριες προκλήσεις σε αυτό το σημείο είναι να βάλεις αρκετή υπολογιστική ισχύ σε στοιχεία τόσο μικρά. Τα «βότσαλα ρομπότ» που δοκιμάζονται τώρα έχουν ένα μικροσκοπικό μικροεπεξεργαστή το καθένας που μπορεί να αποθηκεύσει μόνο 32 kilobyte του κώδικα του προγράμματος και έχουν δύο kilobyte μνήμη εργασίας, αλλά ο Gilpin είπε ότι δεν είναι ένας λόγος αυτός για να χαθεί η ελπίδα.
«Σκεφτείτε πόσο γρήγορα έχουν μικρύνει οι υπολογιστές τα τελευταία 50 χρόνια», είπε. «Αυτό που κάποτε καταλάμβανε ένα ολόκληρο δωμάτιο χωράει πλέον σε ένα μικρό κλάσμα από ένα νύχι. Θα δούμε τις ίδιες εξελίξεις να εφαρμόζονται σε προγραμματιζόμενα συστήματα επίσης.»
Από την Δέσποινα Παρασύρη για το Κάθε Μέρα
