Κάποτε ακούσαμε – επί Σημίτη, νομίζω – ότι δεν θα γίνουμε Ιρλανδία. Μάλιστα, καλό είναι να το ξέρουμε αυτό. Πριν από λίγους μήνες ο ΓΑΠ ανέκραξε στη Βουλή ότι δεν θα γινουμε Ινδία. Ωραία, ξανάρθε η καρδιά μας στη θέση της, αφού εν τω μεταξύ το είχαμε πάρει απόφαση ότι ούτε Δανία του Νότου θα μπορέσουμε να γίνουμε.
Κατά καιρούς ακούγεται από υπεύθυνα χείλη της αντιπολίτευσης ότι “αυτά που κάνει η κυβέρνηση δεν γίνονται ούτε στην Ουγκάντα”, αλλά όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται για σχήμα λόγου, αφού είμαστε Ευρωπαίοι και η Ουγκάντα πρέπει να είναι κάπου στην Αφρική, αν δεν απατώμαι. Η παρέμβαση του ΔΝΤ πυροδότησε πλήθος περισπούδαστων αναλύσεων όσων συνέβησαν πριν από δέκα χρόνια στην Αργεντινή, σαν την οποία προφανώς δεν θα επιτρέψουμε να γίνουμε. Εσχάτως ακούσαμε ότι η τρόικα θέλει να κατεβάσει τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων στα επίπεδα της Βουλγαρίας και της Κροατίας – ε, όχι, πάνω από το πτώμα μου! Στον κατάλογο των καταραμένων χωρών, σαν τις οποίες θέλουν να καταντήσουμε περιλαμβάνονται επίσης (με αλφαβητική σειρά) Αφγανιστάν, Γουατεμάλα, Ζιμπάμπουε, Κίνα, Κούβα, Λεττονία, Μπανγκλαντές, Μποτσουάνα, Ουγγαρία, κ.λπ και πιθανότατα μού διαφεύγουν καμιά δεκαριά άλλες χώρες.
Βρίσκω αυτή την άσκηση ψιλοάχρηστη. Ναι μεν μαθαίνεις γεωγραφία και δεν το υποτιμώ αυτό, αλλά δεν ξέρω σε τί ακριβώς βοηθάει ο αυτοπροσδιορισμός της Ελλάδας δια του αποκλεισμού ή δια της άτοπον απαγωγής. Δεν θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο και εποικοδομητικό να σκεφτούμε τί θέλει να γίνει η Ελλάδα αντί για το τί δεν θέλει; Τα πιτσιρίκια κάνουν όνειρα για το τί θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν – αθλητές, γιατροί, τραγουδιστές, μαθηματικοί, ηχολήπτες, κ.λπ. Φαντάζονται το μέλλον τους με θετική σκέψη και με γνώμονα αυτό που θα ταίριαζε στα ενδιαφέροντά τους ή στις ικανότητές τους. Νομίζω ότι δεν θα ήταν παράλογο ή παιδαριώδες παρόμοιες θετικές σκέψεις να κάνουν οι Έλληνες συνολικά, αναλογιζόμενοι τα αναμφισβήτητα ατού που έχει το έθνος. Π.χ. είναι μια πασίγνωστη χώρα με πλούσια ιστορία και μνημεία που δισεκατομμύρια τουρίστες θέλουν να επισκεφτούν έστω και μια φορά στη ζωή τους. Μια χώρα σε σημαντικότατη θέση μεταξύ τριών ηπείρων που προσφέρεται ως σταυροδρόμι για μεταφορές και τηλεπικοινωνίες, ενεργειακός κόμβος, κέντρο διαλόγου με άλλους πολιτισμούς και πολλά άλλα. Μια χώρα αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, η οποία με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει πόσα πράγματα οφείλει στον ελληνικό πολιτισμό.
Αρκεί, όμως, να επικρατήσουν οι θετικές σκέψεις κι όχι ο απόλυτος αρνητισμός. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες και οφείλουμε κι εμείς, όπως όλοι οι άλλοι, να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στις νέες συνθήκες, διατηρώντας ταυτόχρονα την εθνική ταυτότητα. Ειδάλλως, υποψιάζομαι ότι οι κραυγές “δεν θέλω να γίνω αυτό” ή “δεν θέλω να γίνω εκείνο” υποκρύπτουν μια βαθύτατη απροθυμία να αλλάξουμε και το ιδιότυπο μάθημα γεωγραφίας που παρακολουθούμε είναι απλούστατα προφάσεις εν αμαρτίαις.
Του Πλάμεν Τόντσεφ
Πηγή : protagon.gr
