Δεν είμαι σίγουρη τι είναι αυτό που δεν μου αρέσει στον τίτλο ο “Έλληνας Κριστιάνο Ρονάλντο”. Ειδικά αφού αρέσει και στο εξωτερικό. H «Independent», η ίδια, κάνει αναφορά στον μεσοκυνηγό της Ξάνθης. Είναι απόφοιτος της σχολής της Στουττγάρδης, σχολή από την οποία πέρασαν πολλοί γνωστοί ποδοσφαιριστές, ο Σαμί Κεντίρα, Σερντάρ Τασκί, και Μάριο Γκόμεζ. Μην με παρεξηγείτε αν γράφω κάτι λάθος. Από ποδόσφαιρο γνωρίζω ελάχιστα, και μπορώ να ονομάσω έναν και μόνο μεγάλο ποδοσφαιριστή, τον Βασίλη Χατζηπαναγή, μεγάλωσα άλλωστε σε οικογένεια Ηρακλειδέων.

Το λέγε ο πατέρας μου στον αδερφό μου, θα πονέσεις επέλεξε μια άλλη ομάδα, αλλά εκείνος επίμονος, έναν καημό είχε, τον Ηρακλή. Οπότε ναι δεν γνωρίζω αν ο νεαρός Βλαχοδήμος, ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα Γερμανίας και όχι Ελλάδας, έχει τα χαρίσματα του Ρονάλντο. Και δεν λέω το παλικάρι έχει εξαιρετικό βιογραφικό. Ο νεαρός μεσοεπιθετικός γεννήθηκε στη Γερμανία και έκανε τα πρώτα του βήματα στην Στουττγάρδη, αγωνιζόμενος στη δεύτερη ομάδα του συλλόγου στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Το καλοκαίρι του 2011 τον εντόπισε η Ξάνθη και του προσέφερε την ευκαιρία να παίξει στη Super League. Προσοχή τον “εντόπισε”, μια Ξάνθη. Που είχε ως τώρα καλύτερο της ποδοσφαιριστή τον Ουζουνίδη, όπως μου λένε οι ειδικοί.

Έγραψε λοιπόν και η Independent. «Πολλοί ικανοί ποδοσφαιριστές δεν ξέρουν πως να χειριστούν την μπάλα, αλλά ο Βλαχοδήμος γνωρίζει ακριβώς τι να κάνει με την μπάλα. Έχει κατορθώσει, να ξεχωρίσει μέσα στη σεζόν, και να κάνει πολύ καλές πάσες στους συμπαίκτες του». Ο νεαρός παίκτης, ετών 20, φαίνεται να έχει λαμπρό μέλλον. Και όμως εγώ ακόμη αναρωτιέμαι. Γιατί ο Έλληνας Κριστιάνο Ρονάλντο; Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι χωρίς να μιμηθούμε, χωρίς να αναφερθούμε σε κάτι ξένο. Χωρίς να έχουμε ένα σημείο αναφοράς που δεν αφορά τη χώρα μας. Δεν μπορεί να είναι απλά ο Παναγιώτης Βλαχοδήμος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

Δεν μπορεί να είναι απλά ο παίκτης που ανακάλυψε μια Ελληνική ομάδα, μια ομάδα, όχι από τις «μεγάλες» ομάδες. Και είναι πράγματι πολύ αισιόδοξο να ακούει κάνεις τέτοιες ιστορίες φωτός μέσα σε μα εποχή σκοταδιού. Και να χαίρεται που υπάρχουν τέτοια παιδιά με ταλέντο σε μια νέα γενιά Ελλήνων.Αλλά και που κάποιος σαν τον Βλαχοδήμο καταλήγει να παίζει σε μια ελληνική ομάδα και να την ανεβάζει με αυτόν τον τρόπο. Όμως γιατί πρέπει να συγκρινόμαστε πάντα με κάτι άλλο. Ας είμαστε Έλληνες. Απλά. Και ας αρχίσουμε να συγκρινόμαστε με άλλους μεγάλους Έλληνες. Ας ανακαλύπτουμε νέους ποδοσφαιριστές με ταλέντο και ας λέμε, ο νέος Χατζηπαναγής. Ίσως όταν επιτέλους αποκτήσουμε τα δικά μας μετρά σύγκρισης να μπορούμε να σταθούμε και στα πόδια μας ως Έλληνες.

Της Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου

Πηγή: protagon.gr