Ήταν απλώς ένα άρθρο. Τίποτε άλλο. Να πω ότι δεν σοκαρίστηκα από την απήχησή του; Θα πω ψέματα. Σοκαρίστηκα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα διαβαστεί, θα κοινοποιηθεί και θα σχολιαστεί σε τέτοιο βαθμό. Ποτέ.
Η ειρωνεία -για μένα- της υπόθεσης είναι ότι δεν είχα καμία πρόσβαση στις αντιδράσεις. Από το πρωί του Σαββάτου μέχρι το απόγευμα της Κυριακής ήμουν σε χώρο χωρίς laptop και internet. Από μηνύματα φίλων και γνωστών «έπιανα» τον απόηχο για τον οποίο ήμουν, φυσικά, τελείως απροετοίμαστη. Ακόμη και τώρα δεν έχω καταφέρει να διαβάσω παρά ελάχιστα σχόλια και, φυσικά, είναι αδύνατο να απαντήσω σε όλα όσα καταλογίζονται στο άρθρο και σ’ εμένα προσωπικά.
Ο καθένας διάβασε τον «ομορφάντρα μου» με τον τρόπο του –και καλά έκανε. Σχολίασε κι έκρινε με τον τρόπο του –και καλά έκανε. Άλλωστε, το ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή: κρίνω με τα δικά μου δεδομένα. Δε φιλοδοξώ να προσηλυτίσω κανέναν, ούτε να επηρεάσω, ούτε να δημιουργήσω νέο κίνημα. Ένα άρθρο έγραψα και ξέσπασα. Τίποτα περισσότερο.
Νομίζω πως έχουν δίκιο όσοι μου καταλόγισαν ότι δεν είχα καμιά πρόταση, καμιά ακτίνα φωτός. Ναι, αυτό ακριβώς μου βγάζουν ομορφάντρες, αγαπούλες και η κακομοίρα η μανούλα του. Το άσχημο ήταν οι δίκες προθέσεων που ακολούθησαν και οι ταμπέλες που μπήκαν, καθώς και η προσπάθεια είτε σύγκρισης είτε σύνδεσής μου με όποιον δεν συγχρονίζεται με το «κοινό αίσθημα». Το θετικό ήταν ότι δόθηκε μια αφορμή για αντίδραση κι έκφραση, έστω και σε ακραίο βαθμό.
Προσωπικά, σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
Tης Χριστίνας Ταχιάου
Πηγή: protagon.gr
