Τα τελευταία δύο χρόνια, τους Έλληνες πολίτες τους έχουν κάνει να δεχτούν τεράστια μείωση στα καθημερινά τους standards μέσω περικοπών στα οικονομικά της κυβέρνησης
και μέσω της πίεσης για μείωση των μισθών και τη χειροτέρευση των συνθηκών δουλειάς, όλα κατάληξη της μαζικής οικονομικής ύφεσης που έχει γενικεύσει όλες τις περικοπές.
Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, το «πακέτο προσαρμογής» που επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δημιουργήθηκε με τη σκέψη ότι η κατάσταση είναι έτσι, κυρίως εξαιτίας των τεμπέληδων και σπάταλων Ελλήνων.
Ακόμα και στην τελευταία συμφωνία έχουν σπρώξει τους Έλληνες κυβερνώντες να δεχθούν ένα «ουσιαστικό κούρεμα» του χρέους (μείωση στην τιμή των ομολόγων τους) γύρω στο 50%. Το «κούρεμα» παρουσιάζεται ως εθελοντικό, που έτσι υπονοείται ότι οι κάτοχοι των ομολόγων δεν έχουν νομική υποχρέωση να δεχθούν τις περικοπές.
Όμως, όπως λένε και στην Αργεντινή, θέλει 2 για να χορέψεις τανγκό (it takes two to tango). Ή, όπως λένε στην πατρίδα μου την Κορέα, δεν μπορείς να χειροκροτήσεις με ένα χέρι. Αν υπήρχε ένας απερίσκεπτος δανειζόμενος, πρέπει να υπάρχει και ένας απερίσκεπτος δανειστής. Και είναι ακριβώς η αναγνώριση αυτής της διπλής όψης της φύσης του χρέους που συνοδεύει τους νόμους περί πτώχευσης και εξαναγκάζει τους δανειστές να αναλάβουν κι αυτοί το κόστος των προσαρμογών με αναστολή αποπληρωμής του χρέους, αναδιάρθρωση του χρέους και τη μετατροπή των χρεών σε μετοχικό κεφάλαιο. Δυστυχώς, παρόμοιοι διακανονισμοί δεν υπάρχουν όταν πρόκειται για χώρες με οικονομικό πρόβλημα όπως η Ελλάδα.
Η κατάσταση είναι άνομη. Το κόστος προσαρμογής στην Ελλάδα επιβαρύνει κυρίως τους απλούς πολίτες οι οποίοι έχουν το λιγότερο φταίξιμο για την συσσώρευση του δημόσιου χρέους. Εάν αυτό δεν αλλάξει και το βάρος των προσαρμογών δεν μοιραστεί δίκαια, η ελληνική κρίση δεν θα επιλυθεί, για να μην πω δεν θα επιλυθεί δίκαια, με την Ελλάδα να αφήνει το Ευρώ και ενδεχομένως να καταστρέψει το ενιαίο νόμισμα σε αυτή την διαδικασία.
Του Χα-Τζουν Τσανγκ
*Ο Χα-Τζουν Τσανγκ γεννήθηκε το 1963 στη Σεούλ. Είναι ένας από τους πλέον διακεκριμένους επιστήμονες στον τομέα της αναπτυξιακής οικονομίας και καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας της Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Βασίλι Λεόντιεφ για τη Διεύρυνση των Οριζόντων της Οικονομικής Σκέψης. Μεταξύ των βιβλίων του περιλαμβάνονται τα Kicking Away the Ladder: Development Strategy in Historical Perspective, που τιμήθηκε με το βραβείο Γκούναρ Μίρνταλ το 2003, και Bad Samaritans: Rich Nations, Poor Policies and the Threat to the Developing World (2007).
Πηγή: protagon.gr
