Το Into the Wild είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπορεί και η πρώτη στη λίστα των αγαπημένων μου ταινιών όλων των εποχών οπότε μην περιμένετε να διαβάσετε μια γνώμη αλλά πιο πολύ μια ερωτική εξομολόγηση.
Δηλώνω λοιπόν αθεράπευτα ερωτευμένη με αυτήν την ταινία, με τους χαρακτήρες, την ιστορία, τα μηνύματα, τους διαλόγους, τη μουσική , τη φωτογραφία, τους τόπους γυρισμάτων και τον τρόπο που τη σκηνοθέτησε ο όχι μόνο ηθοποιός αλλά τελικά και πολύ μεγάλος σκηνοθέτης Sean Penn.
Όλα ξεκίνησαν το 1996 όταν ο δημοσιογράφος-ορειβάτης Jon Krakauer, εξέδωσε το βιβλίο Into the Wild στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη ταινία, στο οποίο αφηγήθηκε την πραγματική ιστορία του 20χρονου Christopher McCandless, γιου μεγαλοαστικής οικογένειας, άριστου σπουδαστή και αθλητή, ο οποίος την επόμενη της αποφοίτησής του από το πανεπιστήμιο, αποφασίζει να εναντιωθεί στο προαποφασισμένο μέλλον του δηλ. σπουδές Νομικής και δικηγορία, να χαρίσει όλη -ναι όλη-την προσωπική του περιουσία σε φιλανθρωπίες και υιοθετώντας το όνομα Alexander Supertramp (σούπερ-αλήτης) να ξεκινήσει ένα μοναχικό ταξίδι περιπλάνησης στην αμερικάνικη φύση, πρώτα δυτικά και τέλος βόρεια στην Αλάσκα, αλλά και εξερεύνησης του εαυτού του.
Το βιβλίο παρέμεινε για 2 χρόνια στη λίστα των best-sellers των New York Times και έμελε να είναι τυχερό στην κινηματογραφική του απόδοση, αφού έπεσε στα χέρια του Sean Penn. Πολύ γρήγορα αγόρασε τα δικαιώματά του, συνεργάστηκε με τον συγγραφέα στο σενάριο και το σκηνοθέτησε, υπηρετώντας πιστά το πνεύμα του βιβλίου ή πιο σωστά το πνεύμα του ήρωά του .
Λόγοι για να δείτε αυτήν την ταινία: Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω: Από τον γοητευτικό χαρακτήρα που υποδύεται ο εκπληκτικός πιτσιρικάς Emile Hirsch ; Από το συνωστισμό των εξαιρετικών ηθοποιών σε β’ ρόλους; (η επιβεβαίωση του κανόνα ότι δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι μόνο μικροί ηθοποιοί) Ερμηνείες για βραβείο δίνουν ¨οι γονείς¨ Marcia Gay Harden και William Hurt, ¨οι αναχρονιστικοί χίπηδες¨ Catherine Keener και ο μη ηθοποιός ! Brian H. Dierker, ο ¨ αγρότης από το νότο¨ Vince Vaughn, η πριν την εποχή των twilight, Kristen Stewart και ο υποψήφιος για Οscar σ’ αυτήν την ταινία-αειθαλής παππούς-Hal Holbrook. Καταπληκτική η φωτογραφία του γάλλου Eric Gautier (υπεύθυνου και για τα “Ημερολόγια μοτοσικλέτας”), η μουσική του Eddie Vedder, το μοντάζ (υποψηφιότητα για Oscar) και βεβαίως η σκηνοθεσία του Sean Penn η οποία χρήζει ιδιαίτερης μνείας.
Επίθετα όπως ποιητική, λυρική, ντοκιμαντερίστικη κλπ. κινηματογράφηση, έχουν πολυχρησιμοποιηθεί και για τις λάθος ταινίες, ταιριάζουν όμως γάντι σ’ αυτήν. Εγώ θα συμπλήρωνα μαγευτική. Ο σκηνοθέτης φαίνεται ότι όχι μόνο ταυτίζεται με τον ήρωα και τα πιστεύω του αλλά και συμπαρασύρεται από την ανυποχωρητικότητα την επαναστατικότητα, τον ιδεαλισμό, τη σκληρότητα και τη νεανική ορμή του ακόμη και στα λάθη του.
Δε θα κάνω το σύνηθες λάθος να αποκαλύψω πιο πολλά για την πλοκή της ταινίας -για όσους δεν την έχουν δει, ούτε για τα όσα πραγματεύεται (είναι πολλά και θεμελιώδη) για να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.
Σίγουρα όμως μαζί της, θα ταξιδέψετε, θα αναρωτηθείτε, θα γοητευθείτε, θα αμφιβάλετε, θα γευθείτε το πιο νόστιμο μήλο, θα κολυμπήσετε στα παγωμένα νερά ενός ποταμού, θα συγκινηθείτε και θα θυμηθείτε -οι μεγαλύτεροι- τον καλύτερο εαυτό της νεότητά σας όταν ήσασταν αδιαπραγμάτευτοι και νομίζατε ότι είχατε όλες τις απαντήσεις και ίσως να συμφωνήσετε στο συμπέρασμα ζωής που χάραξε ο μοναχικός Christopher στο εσωτερικό ενός λεωφορείου στην μακρινή Αλάσκα.
Από την Λίνα Μπάκου για το Κάθε Μέρα
