Χθες το βράδυ ο Πρωθυπουργός μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ προανήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη νέα δανειακή σύμβαση ενώ ταυτόχρονα ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή.

Με βάση τα χθεσινά γεγονότα, για μια ακόμη φορά αναρωτιέμαι αν όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει «δημοψήφισμα», ποιο το νόημα του αλλά και κάθε πότε πρέπει να γίνεται. Επακριβώς, λοιπόν, «δημοψήφισμα» είναι μια διαδικασία άμεσης ψηφοφορίας ολόκληρου του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος. Δημοψηφίσματα διοργανώνονται συνήθως για σημαντικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα για την υιοθέτηση νέου Συντάγματος, την επικύρωση νέας Συνθήκης και άλλα συναφή ζητήματα εθνικού συμφέροντος. Βέβαια στη δική μας περίπτωση, θα πρέπει να επισημάνω ότι μεγάλο ρόλο θα παίξει και το περιεχόμενο της ερώτησης πάνω στην οποία θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα, δηλαδή το πώς θα είναι διατυπωμένη.

Αρχικά, λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο πρωθυπουργός μπήκε σε μια τέτοια λογική δημοψηφίσματος, για μη χαρακτηριστεί για πολλοστή φορά αδιάφορος και καιροσκόπος, θέλοντας μέσα από αυτή την πρακτική να «βουλώσει» τα στόματα όλων όσων των κατηγορούν για την πολιτική που ακολουθεί μέχρι σήμερα αγνοώντας τη φωνή του ελληνικού λαού. Ίσως πάλι μέσω του δημοψηφίσματος επιδιώκει ουσιαστικά να βγει από τη δύσκολή θέση στην οποία επήλθε (από λάθος χειρισμούς) και όπως λέει και η λαϊκή ρήση, «να βάλει άλλος το φίδι από την τρύπα», έτσι ώστε να αποποιηθεί οποιαδήποτε ευθύνη στο μέλλον και να μην επωμιστεί ολόκληρο το κόστος.

Κατά τη γνώμη μου, η αναγγελία διενέργειας δημοψηφίσματος, ως πράξη, δεν είναι και τόσο λάθος. Η στιγμή είναι η λάθος. Είναι πολύ αργά. Τόσο καιρό η γνώμη του ελληνικού λαού δεν ζητήθηκε σε πιο σοβαρά κατ’ εμέ ζητήματα και πρώτο και βασικότερο την υπογραφή του «πρώτου» Μνημονίου. Θα μπορούσε, βεβαία, κάνεις να ισχυριστεί, ότι η αντιπροσώπευση μας γίνεται από τους βουλευτές που εμείς οι ίδιοι ψηφίσαμε συνεπώς είναι σαν να αποφασίσαμε εμείς. Σαφώς θα έχει δίκιο όποιος ισχυριζόταν κάτι τέτοιο, ωστόσο είναι ακριβώς όπως προείπα «σαν» να αποφασίσαμε εμείς. Ο κόσμος πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν αντιπρόσωπο, εκπρόσωπο ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε.

Έτσι λοιπόν, η διεξαγωγή δεν είναι τόσο κακή επιλογή όσο ο χρόνος. Και αν το πάρουμε και από την άλλη πλευρά όχι του ελληνικού λάου αλλά από την πλευρά της Ευρώπης, η χρονική στιγμή είναι λάθος. Και είναι λάθος γιατί ναι μεν θέλουμε να μας εμπιστευτούν και να μας βοηθήσουν, αλλά από την άλλη εμείς φροντίζουμε να δείχνουμε τεράστια ανευθυνότητα και αστάθεια, δημιουργώντας τους το αίσθημα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας. Η απόφαση της προηγούμενης εβδομάδα, για το γνωστό σε όλους «κούρεμα» που με τόσο κόπο πάρθηκε, φαίνεται πλέον να την «ακυρώνουμε». Με απλά λόγια εκτιθέμαστε για ακόμα μια φορά στην Ευρώπη. Με σκεπτικισμό και καχυποψία είναι, λοιπόν, λογικό να αντιμετωπίζουν πλέον την Ελλάδα όλοι οι ξένοι αξιωματούχοι και τα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία «πάγωσαν» στο άκουσμα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος.

Κλείνοντας, όσον αφορά τη δεύτερη ανακοίνωση που αναφερόταν στην αρχή της δεδηλωμένης, δηλαδή την ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία θα ζητήσει ο Πρωθυπουργός από τη Βουλή. Υπάρχουν δύο πιθανά αποτελέσματα, ή η κυβέρνηση θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή (κάτι που διαφαίνεται χλωμό μετά από τις τελευταίες δηλώσεις κάποιων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) και με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης ή θα δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης κάτι που σημαίνει εκλογές. Μια διαδικασία, η οποία φαίνεται να είναι η μόνη λύση…