Είναι αδύνατο να πω κάτι γι’ αυτήν την ταινία αν πρώτα δε μιλήσω για το δημιουργό της. Και τι να πρώτο-πω για τον Terrence Malick . Ο άνθρωπος είναι ζωντανός θρύλος και όχι μόνο για τους σινεφίλ.

Η ελίτ των κινηματογραφιστών υποκλίνεται στο όνομά του. Και όλα αυτά παρόλο που στα 42 χρόνια που βρίσκεται στο χώρο έχει σκηνοθετήσει μόνο 6 ταινίες μεγάλου μήκους.

Μάλιστα από τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του “Days of Heaven¨ 1978 μέχρι την επόμενη “Λεπτή Κόκκινη Γραμμή” (The thin red line) 1998 μεσολάβησαν 20 χρόνια.

Βλέποντας σε μικρή ηλικία το Days of Heaven στην κρατική τηλεόραση, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έβλεπα μια αμερικάνικη ταινία .Ο λυρισμός και η απλότητά της , ο χειρισμός του φωτός , η σύνθεση των κάδρων η μη γραμμική αφήγηση της, παρέπεμπαν σε ένα άλλο κινηματογραφικό σύμπαν -στο οποίο αλήθεια είναι ότι άργησα να μυηθώ και ήταν αυτό των ευρωπαίων της nouvelle vague, αλλά και όχι ακριβώς αυτό.

Όλος αυτός ο πρόλογος έγινε για να εξηγήσω την προσμονή και τον ενθουσιασμό μου για κάθε καινούργια ταινία του Malick που βγαίνει στις αίθουσες ή στην προκειμένη περίπτωση στα Video Club. Δύο μόνο φορές έχω απογοητευθεί. Η πρώτη ήταν με το “The New World”.

Η δεύτερη, με το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, Δέντρο …. ή μπορεί και όχι.

Η ιστορία με δυο λόγια: (Θα προσπαθήσω αν και μάλλον θα αποτύχω) Η ζωή μιας πενταμελούς οικογένειας σε μια μικρή πόλη του Τέξας τη δεκαετία του ’50 και το ταξίδι ενηλικίωσης (;) του μεγάλου γιου που ταλαντεύεται ανάμεσα στην επιλογή του να ζήσει τη ζωή του με τον “τρόπο” της Φύσης που αντιπροσωπεύει ο πατέρας ή τον “τρόπο” της Θείας Χάριτος που αντιπροσωπεύει η μητέρα.

Εντάξει; τώρα ξεχάστε όσα έγραψα. Μπορείτε επίσης να παραβλέψετε το γεγονός των μαζικών αποχωρήσεων θεατών από τις αίθουσες προβολών και τις επικρίσεις για το τελικό αποτέλεσμα του ενός εκ των πρωταγωνιστών Sean Penn

Είτε αποφασίσετε να λατρέψετε ή να μισήσετε αυτήν την ταινία, αξίζει τον κόπο να δείτε και τα 139 λεπτά που διαρκεί και να αποφασίσετε μόνοι σας . Αν την παρακολουθήσετε ως εμπειρία μπορεί και να παρασυρθείτε από την καταπληκτική κινηματογράφηση, την ελλειπτική αφήγηση ή μάλλον την έλλειψη αυτής, τα καταπληκτικά οπτικά εφέ του γερόλυκου Jack Fisk – η γέννηση του σύμπαντος συναντά την τέχνη και την υποβλητική μουσική του Alexandre Desplat .

Ό, τι και να σας συμβεί, αυτή η ταινία θα σας μείνει αξέχαστη

από τη Λίνα Μπάκου για το Kathemera.gr