Στο ποδόσφαιρο είναι αυτό που λέμε βαριά φανέλα. Οποιος και αν τη φορέσει η ψυχολογία είναι διαφορετική. Στο γουότερ πολο, όσο παράξενο και αν ακουστεί, υπάρχει το βαρύ σκουφάκι. Βαρύ είναι το σκουφάκι της Εθνικής Γυναικών. Και δεν είναι βαρύ τώρα τελευταία. Μια εθνική ομάδα με ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο, ασημένιο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και μετάλλια στο World League δεν μπορεί παρά να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του κόσμου.
Το γυναικείο πόλο- μόνο τυχαίο δεν είναι- έχει μια φουρνιά παικτριών που συνεχίζουν με τον καλύτερο τρόπο την παράδοση στις επιτυχίες που είχε δημιουργήσει η προηγούμενη. Τη σκυτάλη από την Κοζομπόλη, την Μωραϊτίδου, την Ελληνάκη, την Καραπατάκη, την Ασιλιάν έχουν πάρει οι μικρότερες Τσουκαλά, Κουβδου, Ασημάκη. Δίπλα τους βέβαια και πολίστριες όπως η Μελιδώνη, η Ρουμπέση, η Λιόση και η Λαρά που έζησαν και την εποχή με τον Κούλη Ιωσηφίδη στον πάγκο, πρωταγωνιστούν και τώρα που τη σκυτάλη έχει πάρει ο Γιώργος Μορφέσης.
Η πρόκριση της Εθνικής Γυναικών στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και πάλι δείχνει πολύ απλά ότι η ομάδα έχει μέταλλο. Να παίζει μεγάλα παιχνίδια όπως αυτό με την χρυσή Ολυμπιονίκη Ολλανδία και να κερδίζει.
Είναι γεγονός ότι κάτι χρωστούν στους εαυτούς τους αυτά τα κορίτσια. Από το μυαλό τους δεν έχουν- και δεν μπορούν- βγάλει πως έχασαν το χάλκινο μετάλλιο στη Ρώμη πριν δυο χρόνια. Ε, αυτή την ευκαιρία στη Σανγκάη- ευκαιρία που μόνες τους δημιούργησαν και έχτισαν- δε θέλουν να τη χάσουν.
Υ.Γ.: Το βαρύ σκουφάκι που λέμε αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Κούβδου. Όταν η Μαρία Τσουρή αποφάσισε να μην αγωνιστεί σε αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, πολλοί βιάστηκαν να τελειώσουν την Εθνική. Η θέση της τερματοφύλακα, άλλωστε, είναι κομβική. Η Κούβδου από εκεί που ήταν στον πάγκο της Βουλιαγμένης πέρυσι, βρέθηκε μέσα σε μια χρονιά βασική στην ομάδα της αλλά πολύ περισσότερο στην Εθνική. Και τα κατάφερε. Είναι και αυτή η ψυχολογία που δίνει το…βαρύ σκουφάκι.
Πηγή: sday.gr
