Σχεδιάζοντας με την αρχή της ολογραφίας, υπάρχει μία υπόνοια ότι το διάστημα είναι δύο διαστάσεων και ότι η τρίτη διάσταση είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τον χρόνο. Εαν δεχτούμε ότι αυτό είναι μία πραγματικότητα, τότε ο κόσμος μας όπως τον αντιλαμβανόμαστε είναι μία απλή οφθαλμαπάτη.
Μία οφθαλμαπάτη ατελής και θολή όπως οι φωτογραφίες και τα video ιδιαίτερα όταν τα παρατηρούμε σε κοντινό επίπεδο (pixel).
Είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν άνθρωπο να αντιληφθεί το μέγεθος του σύμπαντος ή ακόμα και το ότι ο πλανήτης μας είναι μέρος ενός γαλαξία, ο οποίος είναι ένας από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν.
Αρκεί να γνωρίζετε ότι η έκφραση “Ένας κόκκος στην έρημο είναι πολύ μεγαλύτερος αναλογικά απ’ ότι η Γη στο διάστημα”
Το σενάριο για το ότι το διάστημα μπορεί να είναι ένα ολόγραμμα δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεκαετίες τώρα διάφοροι επιστήμονες έχουν πει ότι το διάστημα μπορεί να είναι ένα ολόγραμμα.
Το 1982 ο Ken Wilber, με το βιβλίο του Holographic Paradigm, μας λέει τον τρόπο που ο ψυχολόγος Karl Pribram και ο ψυχιστής David Bohm έφτασαν στο συμπέρασμα ενός ολογραφικού σύμπαντος στο οποίο τα αντικείμενα φαίνονται να είναι συμπαγή ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι.
Επίσης ο Paul Czysz, καθηγητής αεροναυτικής είπε σε επιστημονικό περιοδικό
Ο ψυχολόγος Pribram,επεσήμανε ότι ένα αφαιρετικό αντικείμενο όπως μία φωτογραφία που κοιτάει κάποιος μεταφράζεται σε μόρια στον εγκέφαλο. Όταν τα μόρια αυτά ενεργοποιηθούν ξανά από τον εγκέφαλο βλέπει την ίδια εικόνα ξανά. Είναι κάτι αφηρημένο που κλειδώθηκε σε μία φυσική οντότητα(εγκέφαλος) όπου μπορεί να αναπαράγει την εικόνα
Ο Bohm, εν τω μεταξύ εστίασε στο πως η ενέργεια μπορεί να μετατραπεί σε ύλη, βασιζόμενος στην θεωρία του Εinstein
Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν την διερεύνηση της θεωρίας ότι πράγματα που θεωρούμε συμπαγή και υπαρκτά μπορεί απλώς να είναι προβολές από κάτι και ότι δεν έχουν υλική υπόσταση
Μία δεκαετία αργότερα Το βιβλίο του Wilber , ο συγγραφέας Michael Talbot εξέδωσαν ένα παρόμοιο βιβλίο με το The Holographic Universe.
Η γενική ιδέα είναι ότι τα αντικείμενα που αντιλαμβανόμαστε γύρω μας, είναι απλώς κενό διάστημα και ο σχηματισμός καθώς και η υλική τους υπόσταση οφείλεται στο γεγονός ότι είναι συμπιεσμένη ενέργεια σε συγκεκριμένη μορφή.
Σήμερα,οι έρευνες είναι γύρω από την κατασκευή ενός οργάνου το οποίο θα μπορεί να μετρήσει τα κοινά σημεία (αν υπάρχουν) μεταξύ του χρόνου και του σύμπαντος σε πολύ βασικό επίπεδο.
Αυτό αν και έχει μία εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να ισχύει, είναι σίγουρο ότι προκαλεί το ενδιαφέρον
