Μιλήσαμε με την ηθοποιό Κόρα Καρβούνη η όποια αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση “Βυσσινοκηπος”του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλακη.

Μας εξήγησε την σημαντικότητα αυτού του έργου που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, αλλά και τόσο πόσο σημαντικό είναι στις μέρες μας να αγαπάμε το διαφορετικό.

1)Σε συναντάμε σε πρόβες για την παράσταση “Βυσσινοκηπος”πες μας λίγα λόγια

-Βρίσκομαι σε διαδικασία προβών και πραγματικά αισθάνομαι τυχερή κι ευγνώμων για τρεις λόγους. Πρώτον που παίζω σε έργο του Τσέχωφ για πρώτη φορά. Δεύτερον που συνεργάζομαι με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλακη για πρώτη φορά τον οποίο εκτιμώ σαν άνθρωπο και καλλιτέχνη.Και τρίτον που αποτελώ μέλος μιας εκλεκτής ομάδας πρωταγωνιστών και συντελεστών.

2)Πόσο προφητικό μοιάζει στα μάτια σου το έργο και συγχρόνως πόσο επίκαιρος είναι ο Τσέχωφ.
-Το έργο είναι προφητικό και επίκαιρο συνάμα για όσα έγιναν και όσα επίκεινται,για όσα βίωσε και θα βιώσει η Ρωσία αλλά και μ’ έναν τρόπο η Ελλάδα. Εκεί βρίσκεται το μεγαλείο του συγγραφέα,γράφει για ένα έργο προφητείας μεν αλλά που μιλά και για το παρόν μας δε.Με γοητεύουν οι άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή μ ένα βλέμμα μακροσκοπικό και κοντινό ταυτόχρονα, αυτοί που επιτυγχάνουν να βλέπουν το δέντρο και το δάσος και ο Τσέχωφ το κάνει.

3)Γιατί πιστεύεις ότι οι ήρωες αρνούνται να δούνε τις νέες συνθήκες ζωής που έρχονται.
-Κάνεις μας δεν αγαπά την αλήθεια ή την απόλυτη ειλικρίνεια. Είναι μεν σπουδαίες αρετές είναι όμως υπερεκτίμημενες δε. Όλοι σ ένα βαθμό αρνούμεθα την πραγματικότητα κι είναι κάτι φυσιολογικό. Ενεργοποιούμε έναν μηχανισμό επιβίωσης ειδικά όταν επέρχεται μια μεγάλη αλλαγή,καθώς κάθε αλλαγή είναι δύσκολη και τρομάζει.Οι ήρωες λοιπόν του Τσέχωφ αρνούνται με επιμονή αυτή την αλλαγή και με τόσο πείσμα που τους καθιστά κωμικοτραγικούς και σίγουρα σύγχρονους. Καθώς και εμείς οι Έλληνες έχουμε μια λατρεία προς το παρελθόν.

4)Ποια είναι η σχέση του Λοπαχιν με την Βαριά που ερμηνεύεις.
-Ο Λοπαχιν και η Βάρια είναι δύο απαρηγόρητα πλάσματα ανίκανα να συσχετιστούν. Εκεί έγκειται κι η κωμικοτραγικότητα τους. Πάσχουν από αδυναμία έκφρασης αληθινού μη κεκαλυμμένου συναισθήματος, από αδυναμία απογύμνωσης του εαυτού τους στο τώρα κι από αδυναμία παραδοχής αυτός της ανημποριάς να ορμίσουν στην ζωή.


5)Ποιος είναι ο δικός σου Βυσσινοκηπος.
– Ο Βυσσινοκηπος για μένα είναι η νοσταλγία της στιγμιαίας αλλά πλήρους ευτυχίας.

6)Αν δεν ήσουν ηθοποιός τι θα ήσουν.
-Θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι σεφ ή baby sitter. Αγαπώ τα παιδιά και την μαγειρική. Επίσης καθαρίζω πολύ καλά.

7)Αγαπημένη ασχολία εκτός θεάτρου.
-Να μαγειρεύω να πηγαίνω βόλτες να παίζω με την ανιψιά μου να μένω σπίτι και να με φροντίζω.

8)Πες μου κάτι που είδες ή διάβασες τελευταία και σε συγκίνησε.
-Με συγκίνησε πολύ το βιβλίο “Το άρωμα του ονείρου”του Τομ Ρόμπινς. Για την αλήθεια του μέσα από ένα υπέροχο παραμύθι για τη ζωή.

9)Γιατί υπάρχει αυτή η μειονεκτική συμπεριφορά απ το κράτος προς τις ευπαθείς ομάδες.
-Οι άνθρωποι μειώνουν το αδύναμο,το ευπαθές,το διαφορετικό γιατί τρομάζουν μπροστά στο πόνο.Ο πόνος που φέρει ο αδύναμος μας φοβίζει γιατί αντικατοπτρίζει τον δικό μας πόνο.Το κράτος είναι ο δικός μας καθρέφτης.

10)Πες μου μια ηρωίδα που ανήκει σ αυτήν την ομάδα και θα ήθελες να ερμηνεύσεις.
-Η τέχνη πάντα εμπνέεται από την μειονότητα,από το διαφορετικό και το αδύναμο. Πιστεύω πως όλες οι ηρωίδες που έχω ενσαρκώσει ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες.

Του Γιαννη Βανταράκη