Πόσο εύκολο ήταν να μεταφερθεί στο θεατρικό σανίδι ένα κινηματογραφικό έργο του Φασμπίντερ..

-Όταν μου έκανε την πρόταση ο Γιώργος Σκεύας θυμόμουν αμυδρά την ταινία..και έτσι προσπαθούσα και’γω να σκεφτώ το τρόπος,γιατί πιστεύω ότι είναι απ τις λιγότερο θεατρικές..όταν όμως το πήρα στα χεριά ενθουσιάστηκα γιατί ο Γιώργος είχε ψάξει όλες τις λεπτομέρειες δίνοντας μας ένα αμιγώς θεατρικό κείμενο..

Πως προσέγγισες το ρόλο της Μαρίας Μπράουν..

-Στην αρχή φοβόμουν πως θα φύγει απ τη δική μου φαντασία η ερμηνεία της “Χάνα Σιγκουλα..με βοήθησε η διασκευή γιατί έτσι έφτιαξα τη δική μου Μαρία Μπράουν και μέσα απ τις πρόβες φωτίσαμε το χαρακτήρα και καταφέραμε να γίνει προσωπικό..

Μίλησε μου για τις ομοιότητες ανάμεσα στην ηρωίδα που προσπαθεί να επιβιώσει και σε μια Γερμανία που βγαίνει απ τα συντρίμμια-πόλεμο..

-Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με μια ηρωίδα σύμβολο..κυρίως γιατί περιέχει πολλές αντιφάσεις..θα μπορούσες να την πεις σκληρή αλλά συγχρόνως και ρομαντική,αδίστακτη αλλά και τρυφερή..το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι προσπαθώντας να προχωρήσει μπροστά αναγκάζεται να ξεχάσει το ταπεινωτικό παρελθόν της,και μοιάζει σαν να τρέχει μόνο μπροστά..

Θα έλεγες ότι το έργο είναι μια μελοδραματική-ερωτική ταινία η μια πολιτική αλληγορία..

-Σίγουρα εμπεριέχει μελοδραματικά στοιχεία άλλωστε και ο Φασμπίντερ έχει δηλώσει επηρεασμένος απ το αμερικάνικο μελόδραμα..αλλά το ωραίο είναι ότι αυτή η ιστορία αγάπης γιατί για μένα αυτό είναι,αποκτά και ένα πολιτικό χαρακτήρα..καθώς σκεφτόμαστε του που και πότε διαδραματίζονται τα γεγονότα..

Η Μαρία-Μπράουν λέει “ότι προτιμά να κάνει εκείνη τα θαύματα” πόσο μοιάζει αυτή η φράση με τη Λένα..

-Είναι μια φράση παγίδα..αν και ενθαρρυντική απ την άλλη κρύβει μια αίσθηση παντοδυναμίας που με τρομάζει..δείχνει μια Μαρία που πιστεύει ότι μπορεί να ρυθμίσει τα πάντα..και αν σκεφτούμε το πότε το λέει δείχνει ότι μιλάει για υλιστικά πράγματα..

Υπάρχουν σήμερα γυναίκες σαν την Μαρία..

-Σίγουρα βρίσκουμε στοιχειά της Μαρίας σε πολλές γυναίκες..νομίζω ότι είναι πολλές γυναίκες και καμιά συγχρόνως..δεν νομίζω πάντως ότι είναι γυναίκες που βλέπουμε μόνο στον κινηματογράφο..

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια..

-Ξεκινάμε πρόβες για τον “Ηλίθιο”του Ντοστογιέφσκι στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά..μ’εναν πολύ ωραίο θίασο.. θα υποδύομαι την Αγλαΐα και ανυπομονώ..

Κλείσε με μια ευχή-μότο..

-Να έχουμε υγεία-αισιοδοξία και αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο μας..

Γιάννης Βανταράκης για το Κάθε Μέρα