Πως προκύπτει ο έρωτας της για ένα λύκο

Ο λύκος είναι ένας πραγματικός λύκος. Ένα ζώο που ζει μόνιμα μέσα σε ένα κλουβί στη τσίρκο όπου μεγαλώνει η Λούσι. Η αγάπη της γι’αυτό το πλάσμα είναι ενστικτώδης.Όπως είναι η αγάπη όλων των παιδιών σ’αυτή την ηλικία,στην ηλικία των 2 με 8 ετών,που είναι η ηρωίδα του έργου όταν έρχεται σε επαφή με τον λύκο.

Η Λούσι είναι σε μια συνεχή εξερεύνηση με σκοπό την ελευθερία της..;
-Ναι.Συνεχώς δραπετεύει μετά το θάνατο του λύκου.Αναζητά την ελευθεριά που ένιωθε,τα ταξίδια που έκανε,έστω και νοερά,όταν κοιτούσε μέσα στα μάτια του για ώρες.Η φυγή είναι η λύση,η προσπάθειά της να ξαναβρεί αυτό το αίσθημα της ελευθερίας .

Ποια είναι η σχέση της με τους ανθρώπους
-Κάποιες φορές προσπαθεί,κάποιες τα καταφέρνει,κάποιες άλλες όχι.Συνήθως όμως αφήνει τη ζωή να την οδηγήσει,να την παρασύρει.Παρατηρεί τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους,τις συνήθειές τους.Ρουφάει σαν σφουγγάρι όσα τις μαθαίνουν για τη ζωή,μαθαίνει για τη μουσική,για την έλλειψη και τον πόνο.

 

Σε βλέπουμε εκτός από ερμηνεύτρια και στην σκηνοθεσία θα ήθελες ν’ασχοληθείς
-Είναι η τέταρτη σκηνοθετική μου απόπειρα.Είναι κάτι που με εκφράζει εξίσου με την υποκριτική.Έχει μέσα και το κομμάτι της σύνθεσης που με ιντριγκάρει πολύ.

Συγχρόνως είσαι για 2η χρονιά στην Μεγάλη Χίμαιρα πες μου λίγα λόγια.
-Είναι μια εξαιρετική και μοναδική εμπειρία να συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους σε ένα τόσο σπουδαίο ελληνικό κείμενο και σε μια παράσταση που χαίρει μιας τόσο μεγάλης αποδοχής από τον κόσμο.Νιώθω ευγνώμων και τυχερή.

Πόσο δύσκολοι είναι οι καιροί που ζούμε ειδικά οι ηθοποιοί για νέα εγχειρήματα.
-Τα πράγματα ήταν πάντα δύσκολα για τους ηθοποιούς και κυρίως τους νέους.Απλώς αυτή η δυσκολία παίρνει πιο πολύ χρόνο απ’ότι παλιότερα ίσως.Δε μου αρέσει να γκρινιάζω για τους δύσκολους καιρούς.Ναι είναι δύσκολοι και θα πορευτούμε με αυτό.Είναι δύσκολοι αλλά έχουν υπάρξει και χειρότεροι.Αυτούς δε θέλω καν να τους φέρνω στο μυαλό μου.Ελπίζω πάντα σις φωτεινότερες μέρες που έρχονται.

Νιώθεις ελεύθερη.. ;;
-Νιώθω ελεύθερη να διεκδικήσω την ελευθερία που μου αξίζει.

Του Γιάννη Βανταράκη