Την Κορυφή Σιδεράκι με 1873 μ. υψόμετρο κατέκτησαν την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016 οι Ορειβάτες Βέροιας.
Το Βέρμιο, με ιστορία συνοδευμένη από μύθους και δοξασίες, κατορθώματα ηρώων και θεών, περάσματα βασιλιάδων και Αγίων, τους περιμένει, τους καρτερεί τους προσμένει να το διαβούν και να το γνωρίσουν!
Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας.
Έφυγαν από την Βέροια στις οκτώ κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό και ένα πέπλο ομίχλης να τυλίγει την πόλη.
Σήμερα ορειβασία στο δικό μας βουνό το Βέρμιο, τόσο κοντά και τόσο μακριά!
Ανεβαίνουν τις στροφές του δρόμου περάσανε την Κουμαριά και συνεχίζουν για Κάτω Βέρμιο.
Το χωριό τους υποδέχεται ήρεμο και έρημο.
Ένα χωριό με πλούσια λαογραφία και παράδοση.
Ιδρύθηκε μεταξύ των ετών 1826-1835, από Βλάχους κτηνοτρόφους που ήρθαν από την Πίνδο, από τις περιοχές Αβδέλλας ( κυρίως) και της Σαμαρίνας.
Από τα ομορφότερα και πλουσιότερα σε χλωρίδα και πανίδα βουνά του ελλαδικού χώρου και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν βρεθείς στις πλαγιές του.
Πολλά τρεχούμενα νερά, πυκνά δάση με οξιές πεύκα και έλατα.
Όλη η οροσειρά του Βερμίου σχηματίζει μια μακριά κορυφογραμμή, η οποία ξεπερνά τα 50 χιλιόμετρα σε μήκος. Οι βόρειες απολήξεις του βουνού φτάνουν στο νομό Πέλλας.
Οι ανατολικές πλαγιές πλούσιες σε νερά και βλάστηση σε αντίθεση με τις δυτικές που είναι άγονες.
Οι κορυφές είναι γυμνές από δένδρα μόνο χαμηλή βλάστηση.
Δάση με πλατύφυλλα, δρυς, μικτά δάση οξιάς και μακεδονίτικα έλατα στις βουνοπλαγιές.
Τα δάση ξεκινούν από τη μέση του βουνού, ενώ χαμηλά επικρατούν εκτάσεις θαμνώδεις.
Στις πλαγιές αναπτύσσονται καστανιές, γαύροι, κουμαριές και αγριοκέρασα.
Ενώ σε χαμηλά υψόμετρα καλλιεργούνται ροδακινιές, μηλιές και κερασιές.
Η αρκούδα , ο λύκος και το ελάφι δεν υπάρχουν σήμερα, παρατηρούνται όμως αγριογούρουνα, λαγοί, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, σκίουροι και αλεπούδες.
Αγριοτριανταφυλλιές, κρόκοι, κυκλάμινα και ποικιλίες μανιταριών.
Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Μίδα ότι είχε ένα κήπο στην κοιλάδα κάτω από το όρος Βέρμιο με εξηντάφυλλα τριαντάφυλλα εξαιρετικής ευωδίας και μια πηγή με δροσερό νερό, το οποίο ο Μίδας ανακάτευε με κρασί και πρόσφερε στον Σιληνό, θεότητα του κρασιού και συγγενή του Διόνυσου.
Ο Μίδας ήταν βασιλιάς της Φρυγίας. Φημιζόταν για τη σοφία, την ευσέβεια και τα πλούτη του.
Ήταν γιος του Γόρδιου, ενός φτωχού αγρότη, απόγονος του μακεδονικού γένους των Βριγών που μετανάστευσε στη Μ. Ασία και έγινε βασιλιάς του Γορδίου ή Γορδίκιου παλιάς πρωτεύουσας της Φρυγίας πάνω στον ποταμό Σαγγάριο.
Γυναίκα του Μίδα ήταν η Ερμοδίκη, κόρη του Αγαμέμνονα, βασιλιά της αιολικής Κύμης
Φθάσανε στο φυλάκιο, παλιά βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο, το άφησαν πίσω τους περνάνε απέναντι, μπροστά τους η κορυφή καταπράσινη, περήφανη τους καλωσορίζει.
Στο βάθος του ορίζοντα σύννεφα και ήλιος λαμπρός αλλά παγωμένος, ακόμη.
9 παρά – πέντε και πήραν πορεία για την κορυφή.
Οδηγός της συντροφιάς , ο Μίλτος.
Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή, η πορεία τους μέχρι και την κορυφή είναι όλο ανάβαση. Χρειάζονται γερά πόδια και δυνατές αναπνοές
Μπήκαν στο δάσος, ένα μελαγχολικό δάσος με δένδρα γυμνά από φύλλα και κορμούς ταλαιπωρημένους.
Χειμώνας…..!
Τα δένδρα γυμνά χωρίς καθόλου φύλλα, πόσο αλλιώτικα φαίνονται!
Τα φυλλοβόλα δένδρα τριγύρω έχουν χάσει το φύλλωμα τους.
Τα φύλλα των δένδρων δεν υπάρχουν τα πήρε ο μαρασμός και η κιτρινίλα, τα δέρνει ο άνεμος πάνω στα κλαριά και τα στέλνει μακριά.
Πήραν ένα περιστροφικό κυνηγητό και έπεσαν χάμω και σκέπασαν το μονοπάτι, το οποίο τώρα οδοιπορούν.
Ο ουρανός σήμερα είναι ασυννέφιαστος, ο ήλιος λάμπει και ζεσταίνει αυτούς τους σκληρούς ορειβάτες
Μονοπάτι ανηφορικό που ανεβαίνοντας ψηλότερα γίνεται δυσκολότερο. Αδιαπέραστο τείχος από πυκνή βλάστηση τους υποδέχεται.
Αγριοτριανταφυλλιές και βατσινιές με τα αγκάθια τους να τους δυσκολεύουν.
Σήμερα η ομάδα είναι πολύ τολμηρή και μπήκε αμέσως στα δύσκολα.
Η χλόη με χρυσάφια στολισμένη και το χώμα , το σχεδόν άσπρο του Καλοκαιριού, έγινε βαθύτερο, ζωηρότερο.
Χάθηκαν και τα κυκλάμινα τα ευγενικά αγριολούλουδα του Φθινοπώρου, που μέχρι χθες με τις βροχές κρύβονταν σε υγρές γωνίτσες του δάσους.
Γέμιζαν με το μωβ κέντημα τους, τους δασωμένους λόφους και τις βουνοπλαγιές.
Μέσα από τα άγρια βάτα που τα βατόμουρα τους μαύρισαν πια και κανείς άλλος εκτός από τα πουλιά δεν τα καταδέχεται, έβγαιναν ξαφνικοί βιαστικοί κελαηδισμοί. Λίγο πιο πέρα το νερό έτρεχε μέσα από χορταριασμένο αυλάκι και τραγουδούσε.
Ο δεύτερος δασικός δρόμος που συναντούν τους ξεκουράζει, τους δίνει δυνάμεις για τη συνέχεια.
Τώρα ορειβατούν σε ένα ανηφορικό Γολγοθά – με αρχηγό τον Γιώργο – με κλίσεις κάποτε ως και 40% μέσα σε μια ρεματιά ανάμεσα σε πυκνό δάσος πεύκων, όπου ξοδεύτηκαν όλες σχεδόν οι εφεδρείες των οργανισμού τους.
Βρίσκονται στον τρίτο δασικό δρόμο, από εδώ και πέρα το τοπίο φαίνεται να ξεκαθαρίζει.
Τώρα τοπίο γυμνό τους οδηγεί προς την κορυφή
Από την κορυφή το θέαμα πανέμορφο.
Το φως κάνει χίλια χρώματα με εκείνα τα μακρινά σύννεφα, τους ατμούς και τις ομίχλες. Τα χρωματίζει με τρόπο.
Οι κορυφές πανέμορφες με τα χρώματα του ήλιου.
Σήμερα η μέρα είναι λιγάκι ύπουλη , προσποιείται την Άνοιξη, αλλά είμαστε στον Χειμώνα.
Πήραν το δρόμο της επιστροφής, η κατάβαση δυσκολότερη αλλά αυτοί μαθημένοι από την πρωινή ανάβαση δεν δυσκολεύονται καθόλου.
Άλλη μια ανάβαση, άλλη μια εξόρμηση άλλη μια φυγή εδώ στο δικό μας βουνό το Βέρμιο πήρε τέλος με επιτυχία.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλη την ορειβατική ομάδα που τα κατάφεραν μέχρι και την κορυφή.
Τσιαμούρας Νικόλαος
