Οι ορειβάτες Βέροιας σε υψόμετρο…1080 μέτρα στις 31 Ιανουαρίοθ…

Μπήκαμε στο δάσος , τα δένδρα ζωντανά εδώ και εκατοντάδες χρόνια , είδαν τα χιόνια να τα σκεπάζουν αναρίθμητες φορές ,είδαν να τρέχουν ανάμεσα τους ζαρκάδια , αρκούδες , λύκοι , αλεπούδες και αγριογούρουνα . Με την μελωδία κάποιων πουλιών συνεχίζουμε την ανάβαση .

Ξημερώνει …..! και η μέρα με το ανοιχτόχρωμο δίχτυ της αρχίζει να φωτίζει όλη την πλάση γύρω .

Φύγαμε από την  Βέροια στις 8  μια μεγάλη παρέα   φίλοι ορειβάτες .

Περάσαμε την Νάουσα προορισμός μας ο Άγιος Νικόλαος και πριν φθάσουμε πορεία δεξιά , κατασκηνώσεις Αγίας Τριάδας- Ταξιάρχης –Προφήτης Ηλίας –Υπαπαντή .

Η πόλη της Νάουσας βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού Ημαθίας είναι χτισμένη στους ανατολικούς πρόποδες του Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων από τη θάλασσα .Από το 1955 χαρακτηρίζεται και ΄΄ηρωική πόλη ΄΄  ( πλάι στο Μεσολόγγι ,το Σούλι και το Αρκάδι ) . για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822.

Η περιοχή έχει ιστορία αιώνων . Στα πόδια της υπάρχουν ερείπια της περίφημης Σχολής του Αριστοτέλη στην οποία διδάχτηκε στα νιάτα του ο Μέγας Αλέξανδρος ηθική, πολιτική ,και φιλοσοφία .

Έμεινε ακατοίκητη για μεγάλο χρονικό διάστημα από τα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα , αρχές του 15ου αιώνα η περιοχή της Νάουσας θα επανοικιστεί στα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και θα γνωρίσει μεγάλη ακμή στον τομέα της χειροτεχνίας .

Το 1822 θα εξεγερθεί κατά των Τούρκων αλλά η εξέγερση καταστέλλεται αιματηρά   ( το γνωστό ολοκαύτωμα  της Νάουσας) . Κατορθώνει να ορθοποδήσει και πάλι και στα τέλη του 19ου αιώνα έχει ανθηρή βιομηχανία και στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας θα γίνει γνωστή σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες .

Η οικονομική ακμή θα συνεχιστεί και μετά την απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία , επέζησε δυο Παγκοσμίων πολέμων για να παρακμάσει στις αρχές της δεκαετίας του 90 . Η παρακμή αυτή οδήγησε σε κλείσιμο μεγάλων βιομηχανικών μονάδων και σε δραματική αύξηση της ανεργίας .

Μια μικρή όαση από απέραντο δάσος οξιάς μας υποδέχεται . Προετοιμασία για ορειβασία  η μέρα είναι ζεστή έτσι φοράμε ελαφριά ρούχα και συνεχίζουμε , αφουγκραζόμαστε τους ήχους της φύσης , το πέταγμα των πουλιών και το μουρμουρητό των πηγών . Αυτές οι εικόνες σε κάνουν να ξεχνάς την καθημερινότητα  και ενώνεις την ύπαρξη σου με το τραγούδι της φύσης . Αρμονία ανάμεσα στο άγριο τοπίο και στη θαυμαστή ομορφιά της φύσης .

Να΄μαστε τώρα να οδοιπορούμε κάτω από τα πανύψηλα δένδρα , παντού χρώματα του χειμώνα .  Η μυρωδιά του δάσους ,η πανέμορφη θέα , οι βράχοι , τα δένδρα , το φως  μας  ταξιδεύουν και μας σαγηνεύουν .

Σήμερα   πολλοί κάτοικοι από την Νάουσα και την γύρω περιοχή βρίσκονται εδώ και απολαμβάνουν την ηρεμία και την ομορφιά του δάσους . Όλοι περιπατητές αλλά και μερικοί ήρθαν με τα πανέμορφα άλογα τους .

Μετά από ανάβαση 50 λεπτών ήπιας μορφής μέσα στο δάσος η εκκλησία της Υπαπαντής  δεσπόζει επιβλητικά πάνω από την περιοχή της Νάουσας , στην στροφή ξεπροβάλλει  ήρεμη, γραφική, ήσυχη .

Κάτω χαμηλά αχνοφαίνεται η πόλη ,

με όλα τα χρώματα που δάνειζε εκείνη την ώρα ο καταγάλανος ουρανός .

 – Η απεριόριστη θέα είναι τα πάντα – .!

Φθάσαμε στον περίγυρο της εκκλησίας  η λειτουργία ακόμη καλά κρατεί ανάψαμε ένα κερί . Έξω πρόσωπα χαμογελαστά ετοιμάζονται για την συνέχεια της ημέρας , ανάβοντας φωτιές για ψήσιμο .  Η σκηνή εδώ είναι άκρως βουκολική και όχι απαραίτητα για όλα τα γούστα . Οι γεύσεις σπιτικές , η κουβέντα καθαρή ,η περιέργεια χαλαρή . Όλα καλά στον αυλόγυρο της εκκλησίας, είναι η λύτρωση του επισκέπτη , όλα μοιάζουν με σκηνικό από ταινία του μεσοπολέμου .

Σκηνικό πανέμορφο η εκκλησία χαμένη σε πυκνή βλάστηση. Άγριο αυτοφυές πυξάρι, βελανιδιές, οξιές και φλαμουριές.

Υπαπαντή θα πει προϋπάντηση  (από το ρήμα υπαπαντών ,υπ^ ό +απαντώ .) .

Η Υπαπαντή του Κυρίου γιορτάζεται από την Εκκλησία στις 2 Φεβρουαρίου.

Το γεγονός το εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Β ΄κεφάλαιο ,στ 22-35 .

Συνέβη 40 μέρες από τη γέννηση του Ιησού . Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο , η Παρθένος Μαρία , αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό , πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ , για να εκτελεσθεί η τυπική αφιέρωση του βρέφους στον Θεό και για να προσφέρουν θυσία , ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια .

Κατά τη μετάβαση αυτή , τον Ιησού δέχθηκε στην αγκαλιά του ο υπερήλικος Συμεών. Παίρνει στα γέρικα του χέρια τον μικρό Ιωσήφ και τον οδηγεί μπροστά  στην πύλη του ναού. Νοιώθει να πλημμυρίζει η ψυχή του από χαρά. Συγκινημένος αρχίζει να δοξάζει τον Θεό…!

Λίγο πιο πέρα η επιτύμβια πλάκα της Ευγενίας Ράϊου. Ασκήτεψε στην Υπαπαντή αρκετά χρόνια από το 1921 μέχρι και το 1944. Πέθανε σε ηλικία 112 ετών.

Στις 2 Φεβρουαρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια ημέρα Υγροτόπων, ημέρα κατά την οποία υπεγράφη το 1971 , στην ιρανική πόλη Ραμσάρ , η Παγκόσμια Συνθήκη για την προστασία των υγροτόπων .

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κρατικοί φορείς , μη κυβερνητικοί οργανισμοί αλλά και ιδιώτες σε διάφορες χώρες ανά τον κόσμο πραγματοποιούν δράσεις για την ευαισθητοποίηση του κόσμου σχετικά με τις οικολογικές αξίες και τα οφέλη που εξασφαλίζουν οι υγρότοποι .

Με την μελωδία κάποιων πουλιών  και   και τη γεύση του ζεστού ροφήματος να μας ταλαιπωρεί  ευχάριστα τον ουρανίσκο ανεβαίνουμε το φιδίσιο μονοπάτι με πορεία Υπαπαντή – Άγιο Πνεύμα.

Μετά από μια κοπιαστική ανάβαση μέσα από ένα παρθένο δάσος οξιάς πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής.

 Ανάμεσα σε βουνίσιες  κερασιές , κορομηλιές πουρνάρια και ιτιές συνεχίζουμε την κατάβαση .

Φθάσαμε στα αυτοκίνητα ο δασικός χωμάτινος δρόμος εξακολουθεί να έχει κίνηση ,επισκέπτες  όλων των ηλικιών ,άνδρες ,γυναίκες ,παιδιά , ηλικιωμένοι .

Τα σκόρπια σπίτια ορισμένα πανάκριβα πολυτελή που πήραν τη θέση των για πάντα  χαμένων αιωνόβιων δένδρων είναι χαρά οφθαλμών , ζωηρόχρωμες ανάγλυφες πινελιές  πάνω στο λιτό ορεινό τοπίο . Πώς να αποτρέψεις την παραπέρα επέκταση της καταστροφής  στην αδηφάγα πλεονεξία ορισμένων νεόπλουτων ;

Χαμογέλα και ζήσε γιατί φεύγει κυλάει και χάνεται βιαστικά ο χρόνος . του χρόνου πάλι εδώ θα είμαστε .

Κάθε φορά και ένα ταξίδι κοντά στη φύση είναι μια γλυκιά συγκίνηση , μια απόδραση από την καθημερινότητα και την ρουτίνα , πάλι θα χαθούμε στους ρυθμούς της πόλης.

  Τσιαμούρας Νικόλαος