Με πολύ μεγάλο, αλήθεια, ενδιαφέρον παρακολουθούμε το τελευταίο χρονικό διάστημα δηλώσεις τόσο του δημάρχου όσο και στελεχών της ιδίας παράταξης ,εντός αλλά και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου, διανθισμένες με μία ασυνήθιστη ,για όλους μας, δόση αυτοκριτικής και εν γένει απολογητικής διάθεσης. Πρόσφατα ,μάλιστα, σε συνέντευξη του ,ο επικεφαλής, με ειλικρίνεια ,παραδέχεται ότι δεν είναι της αρεσκείας του η πλατεία Ελιάς, ότι με την ανάπλαση χαθήκαν πολλές θέσεις στάθμευσης, ότι η πλατεία ωρολογίου πρέπει να αλλάξει, ότι θα ήθελε να μην διαταραχθεί η κυκλοφορία στη Μητροπόλεως, ότι ο Δήμος δεν έχει χρήματα και άλλες παρόμοιες δυσάρεστες διαπιστώσεις.
Παράλληλα, κατά την α΄ συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη νέα χρόνια ακούσαμε εμβρόντητοι τον αρμόδιο αντιδήμαρχο να σχολιάζει για τη γέφυρα Κούσιου πως οι παρατηρήσεις του ειδικού μελετητή που όρισε ο πραγματογνώμονας για τη γέφυρα είναι αμελητέες και έτσι ο δήμος μπορεί να δημοπρατήσει ξανά το έργο!
Χωρίς να μας περισσεύει, βέβαια, στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, κριτική και αρνητική διάθεση, θα μπορούσαμε καλόπιστα να δεχτούμε τις ανωτέρω παρατηρήσεις και μάλιστα να πούμε ευθαρσώς πως συμφωνούμε. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε αν πρόκειται για μια ειλικρινή παραδοχή λανθασμένων χειρισμών και πρόθεση βελτίωσης ή για μια δημαγωγική και επικίνδυνη για την πόλη μας τακτική από πρόσωπα που μετείχαν στη λήψη των αποτυχημένων αποφάσεων.
Ως αισιόδοξος άνθρωπος ,θα ήθελα να πιστέψω πως ισχύει το πρώτο. Ωστόσο, η μόνη και σκληρή αλήθεια είναι πως οι συμπολίτες μας κουράστηκαν να ακούν για λάθη και αστοχίες του παρελθόντος, πρόθυμοι ή όχι, να δώσουν άφεση. Στα ερωτήματά τους : Τι γίνεται με τη γέφυρα, με την Ελιά, την αστική ανάπλαση, την πλατεία Ωρολογίου, την κυκλοφοριακή μελέτη ,τα αδέσποτα, την καθαριότητα, το πρώην δικαστικό Μέγαρο, την πρώην Πανεπιστημιακή σχολή ,θα πρέπει σύντομα να απαντήσουμε εμπράκτως.
Χωρίς ασάφειες και υπεκφυγές όλοι θα έχουμε μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη για το αποτέλεσμα. Το καίριο όμως είναι, αφού ξεκαθαρίσουν τα λάθη του παρελθόντος, η ευθύνη να καταστεί κοινωνική και συλλογική. Θα μπορέσει η δημοτική αρχή να εμπνεύσει τους πολίτες να μετέχουν ενεργά στις αποφάσεις για την πόλη τους ; Γιατί όταν προτείνουν οι πολίτες δεν εισακούγονται ; Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι προτάσεις για το Πρώην Δικαστικό Μέγαρο που για χρόνια έπεφταν στο κενό με πολύτιμο χρόνο να χάνεται, οι προτάσεις για μια άλλου τύπου ανάπλαση, οι ενστάσεις για την κυκλοφορική μελέτη.
Ας αναλογιστούμε αν πρέπει να δίνουμε στους συμπολίτες μας την ευκαιρία όχι μόνο να μας ακούν και να μας κριτακάρουν, αλλά και να τους ακούμε και εμείς. Ας δώσουμε στην Επιτροπή Διαβούλευσης του Δήμου, σε αυτόν τον εξαίρετο θεσμό του Καλλικράτη, που έχει πέσει σχεδόν σε αδράνεια, τη θέση που του αρμόζει και τότε μπορεί όντως τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
Συρμούλα Τζήμα –Τόπη
Σύμβουλος Δημ. Κοινότητας Βέροιας
