“Φιλοθεάμων κοινό του Στρατφορντ…..αναμονή..!” και κάπως έτσι άνοιξε η αυλαία για την θεατρική παράσταση ‘Απόψε στο Στράτφορντ’ , προχθές στη Βέροια στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Και το κοινό ανεμεινε…, ώσπου να δει την τραγωδία του ανθρώπου από τα δεινά του ερώτα να μετατρέπεται σε κωμωδία, σχεδόν σε μια ανατρεπτική φάρσα και την κωμωδία να γίνεται δράμα και τουμπαλιν. Πραγματι, η κατάμεστη αίθουσα του θεάτρου πλημμύρισε με ηχηρά και βροντερά γέλια και απέσπασε δειλά χαμογελά ακόμη κι από τους πιο δύσκολους θεατές, μετατρέποντας το βραδινό της τσαγκαροδευτέρας σε μια μαγική, ξέγνοιαστη ατμόσφαιρα, που μονό η ευχαρίστηση μονοπωλούσε τις αισθήσεις μας.
Παρά τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ υπερβολική, δε θα δίσταζα να πω ότι η βράδια με συνεπήρε αυτές τις δυο τελευταίες ώρες της και ξέχασα καθετί που με απασχολούσε έως τότε. Φυσικά, κάθε θεατής μπορεί να γοητεύτηκε από κάποιο διαφορετικό στοιχειό του έργου. Άλλος από το κείμενο, άλλος από τον ρολό, άλλον τον προσέλκυσε η σκηνοθεσία, ή η μουσική, άλλον -όπως εμένα – που τον εμπνέει η ορμή της εκφραστικότητας, όπως αυτή αγγίζει το συναίσθημα καθενός, τον τράβηξε εκείνη η δύναμη της φυσικότητας της έκφρασης. Μάλλον ο συνδυασμός των θαυμαστών των επιμέρους στοιχείων μιας παράστασης, κάνει τελικά μια παράσταση επιτυχημένη.
Για να μη μακρηγορώ άσκοπα, η παράσταση ‘Απόψε στο Στρατφορντ’ εκ του αποτελέσματος κρίθηκε ως ένα επιτυχημένο, απολαυστικό θεατρικό έργο, αφού η αυλαία έπεσε με το έργο να επιδοκιμάζεται με θετικά σχόλια και τον θίασο να καταχειροκροτείται από το ”φιλοθεάμων” κοινό της Βέροιας. Όσοι δεν το είδατε, σπεύσατε στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη, όπου ανεβαίνει το έργο για μερικές ακόμα παραστάσεις.
Κείμενο: Ελισάβετ Χαρίση
