Είναι απίστευτο το γεγονός ότι κατάφεραν να μας κάνουν “τζογαδόρους”, και όταν λέω κατάφεραν εννοώ το κράτος και όχι μόνο, καθώς για ένα μήνα περίπου ο γνωστός οργανισμός μέσω του τυχερού παιγνίου του φρόντισε να προκαλέσει αυτό που όλος ο κόσμος αποκάλεσε “φρενίτιδα”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όταν υπάρχει πολλή φτώχεια, ο κόσμος εναποθέτει τις ελπίδες του στην τύχη, ευελπιστώντας πως θα του χαμογελάσει έστω για μια φορά στη ζωή του. Όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά και ένας ευρωβουλευτής το 2011 σε μια ομιλία του “Οι περίοδοι οικονομικής ύφεσης, μεγάλης ανεργίας και αυξανόμενης φτώχειας συνοδεύονται, συν τοις άλλοις, από έξαρση φαινομένων εξάρτησης από τυχερά παιχνίδια και τζόγο”.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρχε άνθρωπος που να αντιλήφθηκε πόσα εκατομμύρια έδινε το τυχερό αυτό παιχνίδι και να μην πήγε σε κάποιο πρακτορείο, το λεγόμενο προποτζίδικο, να παίξει, είτε κάποιο μικρό ποσό είτε κάποιο μεγάλο. Μικροί, μεγάλοι, πολύ μεγάλοι έσπευσαν διακαώς να παίξουν με την τύχη τους. Στο δρόμο το μόνο που άκουγες ήταν οι φράσεις “Εννοείται έπαιξα”, “Και αν μου κάτσει” (η γνωστή ατάκα της διαφήμισης) και επιπλέον πολλοί ήταν αυτοί που σκέφτηκαν και μοιράστηκαν την σκέψη τους, σε φίλους, στο facebook ή στο twitter, για το τι θα τα κάνουν τόσα λεφτά αν τα κερδίσουν.
Δυστυχώς, είναι λυπηρό να αντιλαμβάνεσαι πόσο χαμηλά μας έχουν οδηγήσει οι κυβερνώντας, ώστε να στηριζόμαστε σε “τυχερά” παιχνίδια τα οποία δίνουν “τυχερά” χρήματα. Φυσικά, πάντα ο κόσμος λίγο ή πολύ έπαιζε και θα συνεχίζει να παίζει με την τύχη του ωστόσο ευελπιστώ να μην είναι σε τόσο μεγάλο ποσοστό καθημερινά. Επιπλέον, το γεγονός ότι έπαιξε πάνω από το 50% του ελληνικού πληθυσμού όχι μια φορά αλλά πολλαπλές, είναι εξίσου λυπηρό. Το αστρονομικό ποσό, για τα δεδομένα ενός μεσαίου νοικοκυριού στην Ελλάδα, που μοίρασε χθες ο οργανισμός στους τυχερούς το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξαναϋπάρξει και την ίδια φρενίτιδα θα προκαλέσει.
Για όσους όμως δεν το έχουν καταλάβει ή δεν το έχουν μετρήσει σωστά, το τυχερό αυτό παιχνίδι ανήκει στην κατηγορία του “τζόγου” το οποίο δίχως μέτρο μπορεί να φτάσει σε επίπεδο αρρώστιας.
Ας ελπίσουμε, πως το τελευταίο περιστατικό ήταν μια απλή “ίωση” και πως δεν κατάφερε να γίνει για πολλούς απελπισμένους μια “χρόνια λοίμωξη” ….
