Δεν θα ήταν πολύ ωραίο να υπήρχε ένα μαγικό ξόρκι με το οποίο θα ξεφεύγαμε από κάθε άβολη, δύσκολη και άχαρη κατάσταση; Να μπαίναμε ξαφνικά σε μια διαφορετική όψη του πλανήτη μας σαν τα παραμύθια όπου το happy end προδιαγράφει ένα τέλος ιδανικό και άκρως φυσιολογικό για τα δεδομένα ενός κόσμου από φουσκωτούς κινούμενους χαρακτήρες; Λοιπόν έτσι θα ήταν ο κόσμος μας αν ήμασταν σκίτσα που έπαιρναν χρώμα και ζωή μέσα από ένα χαρτί σε αντίθεση με τους πραγματικούς μας εαυτούς που ζούνε μέσα σε έναν κόσμο λιγάκι ξεχασμένο από τα διάφορα happy end. Σήμερα φτάσαμε σε σημείο να γελοιοποιούμε το παρόν, οι πιο νέοι να μην ελπίζουν στο μέλλον και οι πιο παλιοί να μετανιώνουν για το παρελθόν τους. Κατά την άποψη μου νομίζω ότι ένας άνθρωπος που μετανιώνει είναι ένας άνθρωπος γεμάτος από αισθήματα αρνητικά που τον κρατάνε πίσω και δεν τον αφήνουν να εκφραστεί και να δείξει τη δική του ερμηνεία της ζωής.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική σε προβλήματα, λύσεις , καταστάσεις και ανθρώπινες σχέσεις. Όμως πλέον όλοι εμείς έχουμε ξεχάσει την μοναδικότητα που μας διακατέχει γιατί ο καθένας από μας έχει τα δικά του πιστεύω, τις κλίσεις και τις αντιπάθειες. Είναι χαρακτηριστικά δικά μας και δεν πρέπει να τα βάζουμε στην άκρη απλά για να ταιριάξουμε με το σύνολο. Δεν λέω το σύνολο είναι κάτι που το χρειαζόμαστε και νιώθουμε ασφάλεια σε αυτό, αλλά πως να συνεχίσεις την ανάπτυξη σου ως ον της κοινωνίας αν παντού υπάρχουν πανομοιότυπα χαρακτηριστικά; Όλοι βρισκόμαστε καθημερινά σε καταστάσεις που μας κουράζουν ή μας αγχώνουν και όλοι απλά σκεφτόμαστε να τα παρατήσουμε. Μπορούμε να παρατήσουμε τα όνειρα μας; Μπορούμε να ζούμε τη ζωή του γείτονα μας; Όχι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα όνειρα μας και δεν μπορεί κανείς να μας στερήσει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε, να προσπαθούμε ,να αγαπάμε και να εμπνεόμαστε για ένα καλύτερο κόσμο.
Η κάθε μέρα που μας ξημερώνει μπορεί να είναι δύσκολη με προβλήματα ή λυπητερή με στενοχωρημένες φάτσες και το χειρότερο από όλα με καρδιές χωρίς ελπίδα. Και όμως ξέρω ότι είναι δύσκολο να προσπαθείς να κάνεις αυτό που θέλεις σε έναν κόσμο γεμάτο ανάγκες αλλά δεν χρειάζεται να ξεχνάς ότι είσαι άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Δεν χρειάζεται να ξεχνάς ότι όλοι έχουμε τον ίδιο σκοπό, να κάνουμε ένα καλύτερο αύριο. Οπότε θέτω το ερώτημα είστε σίγουροι ότι προσπαθείτε για τα όνειρα σας και δεν βολευτήκατε στα όχι τον άλλων και στην κάθε άβολη στιγμή που σας έχει τύχει και σας καθυστερεί συναισθηματικά; Ο κόσμος γύρω μας τρέχει, η γκάφα του σήμερα θα ξεχαστεί αύριο που θα είναι μια νέα μέρα.Ο κόσμος έχει τα δικά του προβλήματα να πολεμήσει και τα δικά του όνειρα ναι καταφέρει δεν δίνει δεκάρα για μια γκάφα της στιγμής ή μια ανούσια πράξη. Οπότε απλά ας σηκωθούμε και ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας με δυνατές τεκμηριωμένες απόψεις για τα θέλω μας. Όλοι ελπίζουν σε κάτι, τι είναι αυτό που παρακινεί εσάς; Είναι κάτι ξεχασμένο στο συρτάρι σας ή απλά ο χαρακτήρας του τρισδιάστατου κόσμου των κόμικς που ακόμα μας εμπνέει για έναν ιδανικό κόσμο μe happy end; So keep it real γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα!
γράφει η Δώρα Εμεξίδου
