Η κάμερα παρακολουθεί το μουσικό συγκρότημα Encardia στην περιπλάνησή του στα Ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας και στην πλούσια μουσική παράδοσή τους.
Τα μέλη του γκρουπ συναντούν μουσικούς, αυτοσχέδιους ποιητές και κατοίκους από τις ελληνόφωνες μειονότητες αυτών των περιοχών. Εκεί διαμορφώνουν ένα μουσικό στίγμα και ταυτόχρονα εμπνέονται για καινούρια τραγούδια.
Μετά το Polemonta του Δ. Μαυρίκιου, πριν σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια,ο οποίος ταξίδεψε μέχρι στο Σαλέντο και την Καλβρία, είναι η δεύτερη και με εξίσου σοβαρών προδιαγραφών επίσκεψη Ελλήνων που αναζητούν ένα ξεχασμένο όσο και ξεφτισμένο κομματάκι Ελλάδας στην Κάτω Ιταλία και συγκεκριμένα στην περιοχή της Grecia Salenitna στην Απουλία αλλά και στα Ελληνόφωνα χωριά και τις πόλεις της Νότιας Ιταλίας.
Σε αυτή τη ταινία ο έμπειρος ντοκυμανταιρίστας Άγγελος Κοβότσος επισκέπτεται το Σαλέντο και τη γύρω περιοχή και αφήνει την κάμερα ελεύθερη να καταγράψει όχι μόνο τραγούδια αλλά μια ολόκληρη κουλτούρα που ζει στο περιθώριο της Ιταλικής και παρ όλες τις δυσχέρειες δεν λέει να εξαφανιστεί. Η κάμερα περιφέρεται παντού, κινείται συνεχώς σε σπίτια δρόμους και χωριά, ακολουθεί απλούς ανθρώπους, καλλιτέχνες, ερασιτέχνες μουσικούς, προσηλώνεται σε αυτούς και κατορθώνει να μας δώσει την πραγματική αίσθηση της καθημερινής ζωής αυτών των «ξεχασμένων» Ιταλών που μιλούν τα «γκρίκο». Αυτή η διάλεκτος είναι ένα αρχαιοελληνικό γλωσσικό ιδίωμα με προσμίξεις ιταλικών λέξεων, που μιλιέται στις περιοχές της Γκρετσία Σαλεντίνα και της Καλαβρίας στη Νότια Ιταλία μέχρι και τις μέρες μας. Η χρήση αυτής της γλώσσας σήμερα, περιορίζεται στους ηλικιωμένους και τείνει να εξαφανιστεί, παρά τις προσπάθειές για διάσωση και διδασκαλία της στους νεωτέρους. Ό, τι όμως δεν καταφέρνει η εκπαίδευση το καταφέρνουν οι ντόπιοι μουσικοί, παλιοί και νέοι, μέσα από τα τραγούδια και την ποίηση. Αυτοί οι “ξεχασμένοι” πάντα συνόδευαν τις στιγμές της ζωής τους με τραγούδια ερωτικά, εργατικά, μοναδικής αξίας μοιρολόγια, νανουρίσματα, αλλά και… την ταραντέλα πίτσικα.
Το Encardia Η Πέτρα που χορεύει δεν είναι ένα τυποποιημένο συνηθισμένο βαρετό ντοκιμαντέρ όπως αυτά που βλέπουμε στην κρατική τηλεόραση. Εδώ η ομορφιά οι πληροφορίες και τα συναισθήματα ξεχειλίζουν μοντάρονται επιδέξια και σε ταξιδεύουν αβίαστα χωρίς ούτε στιγμή να καταλάβεις πως βρέθηκες να ακούς ταραντέλα στην κάτω Ιταλία.
Σε τούτη δω τη γωνιά του κόσμου φαίνεται να έχει ριζώσει μια τεράστια μουσική παράδοση και απ αυτήν μεταλαμβάνουν κάθε φορά που την επισκέπτονται οι συντελεστές του ελληνικού μουσικού γκρουπ Encardia. Έρχονται σε επαφή με τους κατοίκους, αντιγράφουν μουσικά θρύψαλα, τα οικειοποιούνται τα επεξεργάζονται και τα καταγράφουν σύμφωνα με τις δικές τους εμπειρίες μέσα από τα ακούσματα και τις μουσικές αυτών των περιοχών. Πρόκειται για ένα ελληνικό μουσικό συγκρότημα που παράγει γνήσια συναισθήματα δημιουργώντας μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας.
Η ταινία έχει αποσπάσει το Μεγάλο βραβείο κοινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2012 και Bραβείο και τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Cinema Del Reale, SPECCHIAΙΤΑΛΙΑ 2012.
Το φιλμ Encardia η Πέτρα που Χορεύει παίζεται αυτή την εβδομάδα στην Ταινιοθήκη στο σινεμά Λαϊς στην Ιερά οδό.
Του Πάνου Κοκκίδη
Πηγή: protagon.gr
