Το τένις το αγαπώ πολύ. Μου το πρωτοδίδαξε ο πατέρας μου στα πέντε μου χρόνια. Tα πρώτα μου χτυπήματα ήταν επάνω σε μια ρόδα ποδηλάτου. Αν και στην εφηβεία μου λάτρευα τον Μπόρις Μπέκερ, έχω σταθεί σε ουρά στο Μόναχο δέκα ώρες για ένα εισιτήριο για να τον δω στον τελικό του Davis Cup, δεν έχω δει παίκτη σαν το Φέντερερ. Mε δεκαεπτά τίτλους Grand Slam είναι ο μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Αλλά δεν είναι μόνο οι τίτλοι που τον κάνουν μεγάλο. Το τένις είναι ένα άθλημα διάφανο, μέσα στο γήπεδο φαίνεται ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου, τα ελαττώματα του, η συμπεριφορά του προς τους άλλους. Και ο Φέντερερ είναι ο πιο σταθερός αλλά και συμπαθής παίκτης που πέρασε ποτέ από το άθλημα. Ιδού οι λόγοι:
– Ο Ρότζερ Φέντερερ δεν βασίζεται σε κανέναν προπονητή για το παίξιμο. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να διδάξει κανείς. Ο Φέντερερ δεν είχε προπονητή μέχρι προσφάτως όταν προσέλαβε τον προπονητή του Σάμπρας, Πολ Ανακόνε για να τον επαναφέρει στο παιχνίδι έπειτα από τους τραυματισμούς του.
– Όταν παίζει κανείς με τον Φέντερερ δεν υπάρχει διέξοδος. Όταν έχει το προβάδισμα κερδίζει όλο και πιο πολύ αυτοπεποίθηση. Όταν χάνει πεισμώνει και θέλει να κερδίσει όλο και πιο περισσότερο. Με εξαίρεση μερικούς τραυματισμούς και μερικές ήττες από τον Ναδάλ και τον Τσόκοβιτς, ο Φέντερερ έχει μονοπωλήσει το παιχνίδι τα τελευταία δέκα χρόνια. Το 2009 στον τελικό του Γουίμπλετον, ενώ φαίνονταν ότι ο Ρόντικ είχε το πάνω χέρι, ο Φέντερερ ανέτρεψε τρεις πόντους για το σετ, κερδίζοντας τελικά τον 15ο τίτλο Grand Slam.
-Μιλάει επτά γλώσσες και μπορεί σχεδόν πάντα να απευθυνθεί στο κοινό στην τοπική γλώσσα. Κάτι που ο Ναδάλ πασχίζει να κάνει ακόμη και στα αγγλικά.
– Έχει κερδίσει τίτλους σε 17 χώρες. Ίσως οι δυο μόνο χώρες που δεν έχει κερδίσει τίτλους ακόμη να είναι η Σουηδία και η Ρωσία.
– Ο Φέντερερ είναι παίκτης όλου του γηπέδου. Έχει μεγάλη ποικιλία χτυπημάτων και μπορεί να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο του με την ίδια ευκολία χρησιμοποιώντας από top spin έως βολέ σε μια εποχή που οι περισσότεροι παίκτες προτιμούν να μένουν στην base line για να νιώθουν ασφαλείς.
– Είναι ταπεινός στη νίκη και ξέρει να χάνει σαν κύριος. Στο παιχνίδι του Φέντερερ δεν υπάρχουν προκλητικές χειρονομίες νίκης, πρόωροι πανηγυρισμοί και άλλα καραγκιοζιλίκια, τύπου Ναδάλ. Ψύχραιμος και ταπεινός επικροτεί και παρηγορεί τον αντίπαλο του, ευχαριστεί τους θεατές, και γνωρίζει πάντοτε ότι έχει βρεθεί στη θέση του χαμένου.
– Έχει μεγάλη ψυχική δύναμη. Αυτό φάνηκε εχθές την στιγμή που κράτησε ξανά στα χέρια του το κύπελλο του Γουίμπλετον.
Η επιστροφή του Φέντερερ η οποία θυμίζει επιστροφές άλλων μεγάλων παικτών όπως του Αντρέ Αγκάσι, δείχνει ότι χρειάζεται πολύ περισσότερο από ένα καλό παιχνίδι και μια δυναμική τύπου Ναδάλ για να γράψεις ιστορία στο τένις.
– Ο Φέντερερ είναι ο πιο ευφυής παίκτης του τένις. Παίζει τένις με το μυαλό και όχι με τη δύναμη ή την ταχύτητα. Ακόμη και τα σερβίς του, τα οποία δεν είναι τα δυνατότερα στο τερέν, έχουν συγκεκριμένο στόχο και κατορθώνουν να πιάσουν τον αντίπαλο απροετοίμαστο.
– Στα τριάντα του χρόνια εκτός από νούμερο ένα στον κόσμο είναι ερωτευμένος με τη σύζυγο του και πατέρας δύο μικρών δίδυμων κοριτσιών, και όπως δηλώνει αδυνατεί να προπονείται πια με τους ίδιους ρυθμούς γιατί είναι πλέον πατέρας.
Της Νίνας-Μαρίας Πασχαλίδου
Πηγή: protagon.gr
