Photo: Glocoma

Θα κατανοούσα την άρνηση του οποιουδήποτε ασφαλιστικού ταμείου να συμμετέχει στο κούρεμα, με μια προϋπόθεση. Την οριστική παραίτησή του από κάθε επιδότηση ή εγγύηση των παροχών του από το ελληνικό δημόσιο. Αυτό θα ήταν μια ξεκάθαρη και λογική στάση. Μια τέτοια απόφαση θα καταδίκαζε με βεβαιότητα το ταμείο αυτό σε αδυναμία πληρωμής συντάξεων και νοσηλίων μέσα σε κάποιο μικρό ή λίγο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

”Photo:

Τη δεκαετία του 1990, ο τότε πρόεδρος του ΤΕΒΕ, έκανε υπερφίαλες δηλώσεις για τον πλούτο των αποθεματικών του. Σήμερα ό ΟΑΕΕ είναι ένας χρεοκοπημένος οργανισμός, που πληρώνει τις υποχρεώσεις του με τη βοήθεια κρατικών επιχορηγήσεων. Αυτό δεν εμπόδισε τους επαγγελματοβιοτέχνες συνδικαλιστές να εκδώσουν ανακοίνωση περί μη συμμετοχής στο PSI.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από το 2000 έχουν δοθεί στα ασφαλιστικά ταμεία κρατικές επιχορηγήσεις πάνω από 150 δις ευρώ, ώστε να μπορούν να πληρώνουν τις παροχές στους ασφαλισμένους τους. Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου που ανήκουν σε ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και θα υποστούν κούρεμα, ανέρχονται σε 24 δις ευρώ και η ζημιά για τα ταμεία θα είναι κάτι περισσότερο από 12 δις. Την ίδια στιγμή το ΙΚΑ ψάχνει 180 εκατομμύρια για να πληρώσει τις συντάξεις του Απριλίου. Αυτή είναι η πραγματικότητα των αριθμών.

Είχα την ευκαιρία να ξαναγράψω γι’ αυτό το θέμα πριν μερικούς μήνες. Κατά τη γνώμη μου, το δημόσιο έχει το ηθικό δικαίωμα να παρεμβαίνει αιτιολογημένα στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, ως τελικός και αποκλειστικός εγγυητής των ασφαλιστικών παροχών. Για να αμφισβητήσεις αυτό το δικαίωμα πρέπει ταυτόχρονα να παραιτηθείς από αυτή την εγγύηση.

Τα περισσότερα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης στον κόσμο είναι αναδιανεμητικά. Στηρίζονται δηλαδή στην αλληλεγγύη των γενεών. Με άλλα λόγια η παρούσα γενεά ασφαλισμένων πληρώνει με τις εισφορές της τις συντάξεις της προηγούμενης. Κανένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν είναι οικονομικά υγιές. Δηλαδή κανένα δεν θα έχει τα χρήματα που θα χρειαστούν στο μέλλον για να πληρώσει τις συντάξεις του πιο πρόσφατα ασφαλισμένου του. Γι’ αυτό και οι αναλογιστικές μελέτες πάντοτε προσδιορίζουν το μακροχρόνιο αναλογιστικό έλλειμμα, με κρίσιμο πάντα στοιχείο τη σχέση ενεργών προς συνταξιούχους. Όλη η μάχη δίνεται πάντα στη λήψη μέτρων για την απώθηση του σημείου κατάρρευσης σε μια απώτερη χρονική στιγμή. Επομένως δεν υπάρχουν «υγιή ταμεία». Υπάρχουν ταμεία που θα καταρρεύσουν αργότερα από κάποια άλλα.

Το ασφαλιστικό σύστημα σήμερα δεν κατέρρευσε από την πολυθρύλητη «καταλήστευση των αποθεματικών». Υποθέτω ότι «καταλήστευση» θεωρείται η άτοκη υποχρεωτική τοποθέτηση των αποθεματικών στην Τράπεζα τα Ελλάδος μέχρι το 1990. Παράλληλα βέβαια αγνοείται ο «τοκογλυφικός» δανεισμός του ελληνικού δημοσίου από τα ασφαλιστικά ταμεία τη δεκαετία του ’90, συχνά με επιτόκια άνω του 20%.

Τα κύρια αίτια της κατάρρευσης του ασφαλιστικού μας συστήματος είναι η δραματική μείωση της σχέσης ενεργών-συνταξιούχων, η εξαιρετικά δυσμενής σχέση εισφορών- παροχών μέχρι το 1993, η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης χωρίς αντίστοιχη αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, η εισφοροδιαφυγή, η οικονομική ύφεση, οι χαριστικές συντάξεις χωρίς επαρκή χρόνο ασφάλισης, οι σκανδαλώδεις ασφαλιστικές παροχές των ΔΕΚΟ, οι ψευτοανάπηροι, η διαφθορά στην υγεία και αρκετά άλλα. Αυτή είναι η πραγματικότητα πέρα από τις κραυγές.

Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι ότι η γενιά που ασφαλίστηκε μετά το 1993 σηκώνει το μεγαλύτερο ιστορικά ασφαλιστικό βάρος και την δυσμενέστερη σχέση εισφορών παροχών – από κάθε άλλη στην ιστορία αυτής της χώρας. Πρόκειται για την πιο άδικη «αλληλεγγύη γενεών».

Του Θανάση Σκόκου

Πηγή: protagon.gr