Η παιδεία ενός λαού, αποτελεί το βασικό θεμέλιο για τη διαιώνιση της παρουσίας του στην κοινωνία των εθνών. Την επιβίωση και όχι τον αφανισμό του.

Την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό του, σε αντίθεση με τη στασιμότητα, το τέλμα, την υποχώρηση.

Είναι αλήθεια ότι η παιδεία στην Ελλάδα ταλαιπωρήθηκε βάναυσα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος που εξηγεί επαρκώς το… πόσο λάθος πήραμε τη ζωή μας.

Το πραγματικό δυστύχημα όμως είναι, ότι ακόμη και σήμερα αδυνατούμε να κατανοήσουμε τα λάθη μας. Αδυνατούμε να παραδεχτούμε ότι σφάλαμε, και να καταβάλλουμε φιλότιμη προσπάθεια να διορθωθούμε. Να εμφανιστούμε στο μέλλον καλύτεροι.

Σήμερα έγινε σε ολόκληρη την επικράτεια ο αγιασμός για την έναρξη της νέας σχολικής περιόδου. Με ελλείψεις σε προσωπικό και σχολικά βιβλία. Μια μίζερη πραγματικότητα, που εξηγείται πλήρως στη βάση πολιτικών ευθυνών. Οι οποίες και θα πρέπει κάποια στιγμή στο μέλλον να αναζητηθούν.

Μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, και προσδοκά βάσιμα να έχει μέλλον, δεν μπορεί να συμπεριφέρεται με τέτοια ασυγχώρητη προχειρότητα, απέναντι σε εκείνους που θα εκφράσουν το μέλλον αυτό. Δηλαδή, τα νέα παιδιά.

Του Ρωμύλου Κομνηνού

Πηγή: statesmen.gr